Old/New Testament

5 “யோபுவே, விரும்பினால் கூப்பிடு, ஆனால் யாரும் பதில் தரமாட்டார்கள்!
    நீ எந்த தேவதூதனிடம் திரும்பி பார்ப்பீர்?
² ஒரு மூடனின் கோபம் அவனைக் கொல்லும்,
    ஒரு மூடனின் வலிய உணர்வுகள் அவனைக் கொல்லும்.
³ தான் பாதுகாப்பானவன் என எண்ணிய ஒரு மூடனைக் கண்டேன்.
    ஆனால் திடீரென அவன் மாண்டான்.
⁴ யாரும் அவனது ஜனங்களுக்கு உதவ முடியவில்லை.
    நியாயச் சபையில் அவர்களுக்கு ஆதரவளிப்பார் எவருமில்லை.
⁵ அவர்களின் பயிர்களையெல்லாம் பசித்தோர் உண்டனர்.
    முட்களின் நடுவே வளரும் தானியங்களையும் கூட பசியுள்ள அந்த ஜனங்கள் எடுத்துக்கொண்டனர்.
⁶ தூசிகளிலிருந்து தீயக் காலங்கள் வருவதில்லை.
    பூமியிலிருந்து தொல்லை முளைப்பதில்லை.
⁷ ஆனால் மனிதனோ நெருப்பிலிருந்து பொறிகள் மேலே எழும்புவது எத்தனை நிச்சயமோ
    அவ்வாறே, தொல்லையனுபவிக்கப் பிறந்திருக்கிறான்.
⁸ ஆனால் யோபுவே, நான் உன்னைப்போல் இருந்திருந்தால்,
    தேவனிடம் திரும்பி என் கஷ்டங்களைக் கூறியிருப்பேன்.
⁹ தேவன் செய்கிற அற்புதமான காரியங்களை ஜனங்கள் புரிந்துகொள்ள முடியாது.
    தேவன் செய்கிற அதிசயங்களுக்கு முடிவேயில்லை.
¹⁰ தேவன் பூமிக்கு மழையை அனுப்புகிறார்.
    அவர் வயல்களுக்கு தண்ணீரை அனுப்புகிறார்.
¹¹ எளிமையானவனைத் தேவன் உயர்த்துகிறார்,
    அவர் துயரமுள்ளவனை மகிழ்ச்சியாக்குகிறார்.
¹² புத்திசாலித்தனமுள்ள, தீயோரின் திட்டங்களை,
    அவர்கள் வெற்றியடைய முடியாதபடி தேவன் தடுக்கிறார்.
¹³ ஞானமுள்ளோரையும் அவர்கள் கண்ணிகளிலேயே விழும்படி செய்து
    புத்திசாலித்தனமான அத்திட்டங்கள் வெற்றியடைய முடியாதபடி தேவன் செய்கிறார்.
¹⁴ அத்தகைய திறமைசாலிகள் பகலிலேயே தடுமாறுகிறார்கள்.
    இருளில் தன் பாதையைக் காணத் தடுமாறுகின்றவனைப்போல, அவர்கள் நண்பகலிலும் காணப்படுகிறார்கள்.
¹⁵ தேவன் ஏழைகளைக் காப்பாற்றுகிறார்.
    திறமைசாலிகளின் கைக்கும் அவர் ஏழைகளை கப்பாற்றுகிறார்.
¹⁶ எனவே ஏழைகள் நம்பிக்கையோடிருக்கிறார்கள்.
    நியாயமற்ற தீய ஜனங்களை தேவன் அழிக்கிறார்.

¹⁷ “தேவன் திருத்தும் மனிதன் பாக்கியவான்.
    சர்வ வல்லமையுள்ள தேவன் உன்னைத் தண்டிக்கும்போது முறையிடாதே.
¹⁸ தேவன் தான் ஏற்படுத்தும் காயங்களைக் கட்டுகிறார்.
    அவர் சிலருக்குக் காயமுண்டாக்கலாம், ஆனால் அவர் கைகளே அவற்றைக் குணமாக்கும்.
¹⁹ ஆறுவகை தொல்லைகளிலிருந்தும் அவர் உன்னைக் காப்பாற்றுவார்.
    ஆம், ஏழு தொல்லைகளிலும் நீர் புண்படமாட்டீர்!
²⁰ பஞ்சக்காலத்திலும் தேவன் உன்னை மரணத்திலிருந்து காப்பாற்றுவார்.
    போர்க் காலத்திலும் தேவன் உன்னை மரணத்திலிருந்து பாதுகாப்பார்!
²¹ தங்கள் கூரிய நாவுகளால் ஜனங்கள் உங்களைக் குறித்துத் தீயவற்றைக் கூறலாம்.
    ஆனால் தேவன் உன்னைப் பாதுகாப்பார்.
    தீயன நிகழும்போது நீ அஞ்சத் தேவையில்லை!
²² அழிவைக் கண்டும் பஞ்சத்தைப் பார்த்தும் நீ நகைப்பாய்.
    காட்டு மிருகங்களைக் கண்டும் நீ அஞ்சமாட்டாய்.
²³ உன்னுடைய உடன்படிக்கையின்படி வயலின் பாறைகளும் கூட அந்த உடன்படிக்கையில் பங்குகொள்ளும்.
    காட்டு மிருகங்களும் கூட உன்னோடு சமாதானம் செய்துக்கொள்ளும்.
²⁴ உனது கூடாரம் பாதுகாப்பாக இருப்பதால் நீ சமாதானத்தோடு (அமைதியாக) வாழ்வாய்.
    உனது கொத்துக்களை எண்ணிப் பார்த்து ஒன்றும் காணாமல் போகாதிருப்பதைக் காண்பாய்.
²⁵ உனக்குப் பல குழந்ததைகள் பிறப்பார்கள்.
    அவர்கள் பூமியின் புற்களைப்போன்று பலராவார்கள்.
²⁶ அறுவடைக்காலம் வரைக்கும் வளரும் கோதுமையைப்போல் நீர் இருப்பீர்.
    ஆம், நீர் முதிர் வயதுவரைக்கும் வாழ்வீர்.

²⁷ “யோபுவே, நாங்கள் இவற்றைக் கற்று, உண்மையென்று அறிந்திருக்கிறோம்.
    எனவே, யோபுவே, நாங்கள் சொல்வதைக் கேட்டு, நீயாகவே அதைக் கற்றுக்கொள்” என்று கூறினான்.

² “என் துன்பங்களை நிறுத்துப் பார்க்கக் கூடுமானால், என் தொல்லைகள் தராசில் வைக்கப்படக் கூடுமானால்,
    நீ என் துயரத்தைப் புரிந்துகொள்வாய்.
³ கடற்கரை மணலைக் காட்டிலும் என் துயர் பாரமானது.
    அதனால்தான் என் வார்த்தைகள் மூடத்தனமானவையாகத் தோன்றுகின்றன.
⁴ சர்வ வல்லமையுள்ள தேவனுடைய அம்புகள் என்னுள்ளே இருக்கின்றன.
    அந்த அம்புகளின் விஷத்தை என் ஆவி பருகுகின்றது!
    தேவனுடைய கொடிய ஆயுதங்கள் எனக்கெதிராக அணிவகுத்து நிற்கின்றன.
⁵ எந்தத் தீமையும் நிகழாதபோது நீ கூறியவற்றைச் சொல்வது சுலபம் (எளிது).
    காட்டுக் கழுதையும் தின்பதற்குப் புல் அகப்படும்போது முறையிடாது.
    பசுவும் தன் உணவு கிடைக்கும்போது முறையிடாது.
⁶ உப்பற்ற உணவு சுவைக்காது.
    முட்டையின் வெண்பகுதிக்குச் சுவையில்லை.
⁷ நான் அதைத் தொட மறுக்கிறேன்;
    அத்தகைய உணவு எனக்குச் சலிப்பைத் தருகிறது!
    உனது வார்த்தைகளும் இப்போது எனக்கு அவ்வாறே உள்ளன.

⁸ “நான் கேட்பவை எனக்குக் கிடைக்கவேண்டுமென விரும்புகிறேன்.
    நான் விரும்பியவற்றைத் தேவன் எனக்குத் தருவார் என விரும்புகிறேன்.
⁹ தேவன் என்னை நசுக்கிப் போடவேண்டும் என விரும்புகிறேன்.
    அவருடைய கரத்தின் மூலமாக என்னை அழித்திடலாம்.
¹⁰ அவர் என்னைக் கொன்றுவிட்டால் நான் ஒரு காரியத்தைக் குறித்து ஆறுதலடைவேன்.
    நான் ஒரு காரியத்தைக் குறித்து மகிழ்ச்சியடைவேன்.
    இத்தனை வேதனைகளை அனுபவித்துங்கூட பரிசுத்தமானவரின் வார்த்தைகளை கீழ்ப்படிய நான் மறுக்கவில்லை.

¹¹ “என் வலிமை குறைந்துப்போயிற்று, எனவே தொடர்ந்து வாழ்வதில் எனக்கு நம்பிக்கை இல்லை.
    எனக்கு என்ன நேருமென அறியேன்.
    எனவே, நான் பொறுமையுடன் இருப்பதற்கு காரணமில்லை.
¹² நான் பாறையைப்போன்று பலம் பொருந்தியவனா?
    என் உடம்பு வெண்கலத்தால் ஆனதா?
¹³ எனக்கு நானே உதவும் ஆற்றல் எனக்கில்லை.
    ஏனெனில், வெற்றியோ என்னிடமிருந்து எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டது.

¹⁴ “ஒருவனுக்குத் தொல்லைகள் நேர்கையில், அவனது நண்பர்கள் அவனிடம் இரக்கமாயிருக்கட்டும்.
    ஒருவன் அவனது நண்பனிடம், அவன் சர்வ வல்லமையுள்ள தேவனிடமிருந்து விலகிச்சென்றால் கூட, நம்பிக்கைக்குரியவனாக நடந்துக்கொள்ளட்டும்.
¹⁵ ஆனால் என் சகோதரராகிய நீங்களோ நம்பிக்கைக்குரியவர்களாக இல்லை.
    நான் உங்களைச் சார்ந்திருக்க முடியாது.
    சிலகாலம் பாய்ந்தும், மற்ற சிலகாலம் பாயாமலும் இருக்கின்ற நீரோடைகளைப்போல நீங்கள் காணப்படுகிறீர்கள்.
¹⁶ பனிக் கட்டியாலும் உருகும் பனியாலும் நிரம் பியிருக்கின்ற நீரூற்றுக்களைப்போல, நீங்கள் பொங்கிப் பாய்கிறீர்கள்.
¹⁷ உலர்ந்த வெப்பக்காலத்தில் தண்ணீர் பாய்வது நின்றுவிடுகிறது,
    நீரூற்றும் மறைந்துவிடுகிறது.
¹⁸ வியாபாரிகள் பாலைவனத்தின் வளைவுகளையும் நெளிவுகளையும் பின்தொடர்ந்து,
    காணாமல்போய்விடுகிறார்கள்.
¹⁹ தேமாவின் வியாபாரிகள் தண்ணீரைத் தேடுகிறார்கள்.
    சேபாவின் பிரயாணிகள் (பயணிகள்) நம்பிக்கையோடு பார்க்கிறார்கள்.
²⁰ அவர்கள் தண்ணீரைக் கண்டடைவதில் நம்பிக்கையோடு இருக்கிறார்கள்,
    ஆனால் ஏமாற்றமடைகிறார்கள்.
²¹ இப்போது, நீங்கள் அந்த நீருற்றுகளைப் போல் இருக்கிறீர்கள்.
    என் தொல்லைகளைக் கண்டு அஞ்சுகிறீர்கள்.
²² நான் உங்களிடம் உதவியை நாடினேனா?
    எனக்காக நீங்கள் யாரிடமாவது வெகுமானம் கொடுக்க வேண்டினேனா?
²³ ‘பகைவனிடமிருந்து என்னைக் காப்பாற்றுங்கள்!
    கொடியோரிடமிருந்து என்னைக் காப்பாற்றுங்கள்!’
    என்று நான் உங்களிடத்தில் கூறினேனா?

²⁴ “எனவே இப்போது எனக்குக் கற்பியுங்கள், நான் அமைதியாக இருப்பேன்.
    நான் செய்தவற்றைச் சுட்டிக்காட்டுங்கள்.
²⁵ நேர்மையான வார்த்தைகள் ஆற்றல்மிக்கவை.
    ஆனால் உங்கள் விவாதங்கள் எதையும் நிரூபிக்கவில்லை.
²⁶ என்னை விமர்சிக்கத் திட்டமிட்டுள்ளீர்களா?
    மேலும் சோர்வு தரும் வார்த்தைகளைச் சொல்லப் போகிறீர்களா?
²⁷ தந்தைகளற்ற பிள்ளைகளின் பொருள்களைப் பெற, நீங்கள் சூதாடவும் செய்வீர்கள்.
    உங்கள் சொந்த நண்பனையே விற்பீர்கள்.
²⁸ ஆனால் இப்போது, என் முகத்தை ஆராயுங்கள்.
    நான் உங்களிடம் பொய் கூறமாட்டேன்.
²⁹ எனவே இப்போது உங்கள் மனதை மாற்றுங்கள்.
    அநீதியாய் செயல்படாதீர்கள், மீண்டும் சிந்தித்துப் பாருங்கள்.
    நான் தவறேதும் செய்யவில்லை.
³⁰ நான் பொய் கூறவில்லை.
    நான் சரியானவற்றை தவறுகளிலிருந்து பிரித்தறிவேன்” என்றான்.

7 யோபு மீண்டும், “பூமியில் மனிதனுக்கு மிகுந்த கஷ்டங்களுண்டு
    வேலைக்கென வாங்கப்பட்ட பணியாளின் நாட்களைப் போன்றது அவன் நாட்கள்.
² வெப்ப நாளில் மிகுந்த உழைப்பிற்குப்பின் குளிர்ந்த நிழலை நாடும் அடிமையைப் போன்றவன் மனிதன்.
    சம்பள நாளுக்காகக் காத்திருக்கும் அப்பணியாளைப் போன்றிருக்கிறான்.
³ ஏமாற்றந்தரும் மாதங்கள் ஒன்றன்பின் ஒன்றாய் கழிந்தன.
    துன்பந்தரும் இரவுகளை ஒன்றன்பின் ஒன்றாய் அனுபவித்தேன்.
⁴ நான் படுக்கும்போது, ‘எழுவதற்கு எத்தனை சமயம் இருக்கிறது?’ என்று எண்ணுகிறேன்.
    ஆனால் இரவு நீண்டுக் கொண்டேபோகிறது.
    நான் திரும்பியும் புரண்டும் சூரியன் உதிக்கும்வரை படுத்திருக்கிறேன்.
⁵ என் உடம்பில் புழுக்களும் அழுக்குகளும் படிந்திருக்கின்றன.
    என் தோல் உரிந்து புண்களால் நிரம்பியிருக்கின்றன.

⁶ “நெய்பவனின் நாடாவைக் காட்டிலும் என் நாட்கள் வேகமாகக் கழிகின்றன.
    என் வாழ்க்கை நம்பிக்கையின்றி முடிவடைகிறது.
⁷ தேவனே, என் வாழ்க்கை ஒரு மூச்சே என நினைவுகூறும்.
    நான் இனிமேல் (மீண்டும்) நன்மையைப் பார்க்கப்போவதில்லை.
⁸ நீங்கள் என்னை மீண்டும் பார்க்கப்போவதில்லை.
    என்னைத் தேடுவீர்கள், ஆனால் நான் அழிந்துப்போயிருப்பேன்.
⁹ மேகம் மறைந்து காணாமற்போகிறது.
    அதைப் போன்று, ஒருவன் மரித்துக் கல்லறையில் அடக்கம் பண்ணப்படுகிறான், அவன் மீண்டும் வருவதில்லை.
¹⁰ அவனது பழைய வீட்டிற்கு அவன் மீண்டும் வரப்போவதில்லை.
    அவன் வீடு அவனை இனி ஒருபோதும் அறியாது.

¹¹ “எனவே, நான் அமைதியாக இருக்கமாட்டேன்! நான் வெளிப்படையாகப் பேசுவேன்!
    என் ஆவி துன்புறுகிறது!
    என் ஆத்துமா கசந்து போயிருப்பதால் நான் முறையிடுவேன்.
¹² தேவனே, ஏன் எனக்குக் காவலாயிருக்கிறீர்?
    நான் கடலா, கடல் அரக்கனா?
¹³ என் படுக்கை எனக்கு ஆறுதல் தருமென்று நம்பிக்கொண்டிருந்தேன்.
    என் கட்டில் எனக்கு ஓய்வையும் நிம்மதியையும் தருமென்று எதிர்ப்பார்த்தேன்.
¹⁴ ஆனால் தேவனே, நான் படுத்திருக்கையில் நீர் என்னைக் கனவுகளால் பயமுறுத்துகிறீர்,
    என்னைத் தரிசனங்களால் அச்சுறுத்துகிறீர்.
¹⁵ எனவே நான் வாழ்வதைக் காட்டிலும்
    மூச்சடைத்து மரிப்பதை விரும்புகிறேன்.
¹⁶ நான் என் வாழ்க்கையை வெறுக்கிறேன்.
    நான் என்றென்றும் வாழ விரும்பமாட்டேன்.
என்னைத் தனிமையாக விட்டுவிடுங்கள்!
    ஏனெனில் என் வாழ்க்கை பொருளற்றது. (அர்த்தமற்றது)
¹⁷ தேவனே, உமக்கு மனிதன் ஏன் அத்தனை முக்கியமானவன்?
    ஏன் அவனைப் பெருமைப்படுத்துகிறீர்?
    ஏன் அவனைக் கண்டுக்கொள்கிறீர்?
¹⁸ ஏன் அவனைக் கரிசனையோடு காலை வேளைகளில் சந்தித்து,
    ஒவ்வொரு விநாடியும் சோதிக்கிறீர்?
¹⁹ தேவனே, என்னைவிட்டுத் தூர நீர் பார்ப்பதில்லை.
    என்னைவிட்டு ஒருகணமும் நீர் விலகுவதில்லை.
²⁰ தேவனே, நீர் ஜனங்களை கவனித்து காப்பாற்றுகிறீர்.
    நான் பாவம் செய்திருந்தால், நான் என்ன செய்ய முடியும்.
நீர் என்னை உமது இலக்காக ஏன் பயன்படுத்துகிறீர்?
    நான் உமக்குத் தொல்லையாகி போனேனா?
²¹ ஏன் நீர் என் தவறை மன்னிக்கக் கூடாது?
    என் பாவங்களை நீர் ஏன் மன்னிக்கக்கூடாது?
நான் விரைவில் மடிந்து கல்லறைக்குள் வைக்கப்படுவேன்.
    அப்போது என்னைத் தேடுவீர்கள், நான் அழிந்துப்போயிருப்பேன்” என்றான்.