Old/New Testament

^2-3 அவன், “நான் பிறந்தநாள் என்றென்றும் இராதபடி அழிக்கப்படட்டும் என நான் விரும்புகிறேன்.
    ‘அது ஒரு ஆண்’ என அவர்கள் கூறிய இரவு, என்றும் இருந்திருக்கக் கூடாதென நான் விரும்புகிறேன்!
⁴ அந்நாள் இருண்டு போக விரும்புகிறேன்.
    அந்நாளை தேவன் மறக்க வேண்டுமென விரும்புகிறேன்.
    அந்நாளில் ஒளி பிரகாசித்திருக்கக் கூடாதென விரும்புகிறேன்.
⁵ மரணம் எவ்வளவு இருட்டோ அதுபோல், அந்நாள் அவ்வளவு இருளாயிருக்க வேண்டுமென நான் விரும்புகிறேன்.
    இருண்ட மேகங்கள் அந்நாளை மறைக்கட்டுமெனவும், நான் பிறந்த நாளிலிருந்த இருண்ட மேகங்கள் ஒளியை அச்சுறுத்தட்டும் எனவும் நான் விரும்புகிறேன்.
⁶ இருள் நான் பிறந்த அந்த இரவை ஆக்கிரமிக்கட்டும்.
    நாள்காட்டியிலிருந்து அந்த இரவு நீக்கப்படட்டும்.
    எந்த மாதத்திலும் அந்த இரவைச் சேர்க்க வேண்டாம்.
⁷ அந்த இரவு எதையும் விளைவிக்காதிருக்கட்டும்.
    அவ்விரவில் மகிழ்ச்சியான எந்த ஒலியும் கேளாதிருக்கட்டும்.
⁸ சில மந்திரவாதிகள் லிவியாதானை ^[a] எழுப்ப விரும்புகிறார்கள்.
    அவர்கள் சாபங்கள் இடட்டும்.
    நான் பிறந்தநாளை அவர்கள் சபிக்கட்டும்.
⁹ அந்நாளின் விடிவெள்ளி இருளாகட்டும்.
    அந்த இரவு விடியலின் ஒளிக்காகக் காத்திருக்கட்டும், ஆனால் அந்த ஒளி ஒருபோதும் வராதிருக்கட்டும்.
    சூரியனின் முதல் கதிர்களை அது பார்காதிருக்கட்டும்.
¹⁰ ஏனெனில், அந்த இரவு நான் பிறப்பதைத் தடை செய்யவில்லை.
    இத்தொல்லைகளை நான் காணாதிருக்கும்படி, அந்த இரவு என்னைத் தடை செய்யவில்லை.
¹¹ நான் பிறந்தபோதே ஏன் மரிக்கவில்லை?
    நான் ஏன் பிறப்பில் மடியவில்லை?
¹² ஏன் என் தாய் என்னை அவளது ழுழங்காலில் தாங்கிக்கொண்டாள்?
    ஏன் என் தாயின் மார்புகள் எனக்குப் பாலூட்டின?
¹³ நான் பிறந்தபோதே மரித்திருந்தால், இப்போது சமாதானத்தோடு இருந்திருப்பேன்.
¹⁴ முற்காலத்தில் பூமியில் வாழ்ந்த அரசர்களோடும் ஞானிகளோடும் நான் உறக்கமாகி ஓய்வுக்கொண்டிருக்க விரும்புகிறேன்.
    இப்போது அழிக்கப்பட்டுக் காணாமற்போன இடங்களைத் தங்களுக்காக அவர்கள் கட்டிக்கொண்டிருந்தார்கள்.
¹⁵ அவர்கள் தங்கள் வீடுகளைப் பொன்னாலும் வெள்ளியாலும் நிரப்பினர்,
    அவர்களோடு கூட புதைக்கப்பட்டிருக்க வேண்டுமென நான் விரும்புகிறேன்.
¹⁶ பிறப்பில் மரித்துப் புதைக்கப்பட்ட குழந்தையாய் நான் ஏன் இருக்கவில்லை?
    பகலின் ஒளியைக் கண்டிராத குழந்தையைப்போன்று இருந்திருக்கமாட்டேனா என விரும்புகிறேன்.
¹⁷ கல்லறையில் இருக்கும்போது தீயோர், தொல்லை தருவதை நிறுத்துகிறார்கள்.
    சோர்வுற்ற ஜனங்கள் கல்லறையில் ஓய்வெடுக்கிறார்கள்.
¹⁸ சிறைக் கைதிகளும்கூட கல்லறையில் சுகம் காண்கிறார்கள்.
    அவர்களைக் காப்போர் அவர்களை நோக்கிக் கூக்குரல் இடுவதை அவர்கள் கேட்பதில்லை,
¹⁹ முக்கியமானவர்களும் முக்கியமற்றவர்களும் எனப் பலவகை ஜனங்கள் கல்லறையில் இருக்கிறார்கள்.
    அடிமையுங்கூட எஜமானனிடமிருந்து விடுதலைப் பெற்றிருக்கிறான்.

²⁰ “துன்புறும் ஒருவன் ஏன் தொடர்ந்து வாழ வேண்டும்?
    கசந்த ஆன்மாவுடைய ஒருவனுக்கு ஏன் கசந்து வாழவேண்டும்?
²¹ அம்மனிதன் மரிக்க விரும்புகிறான், ஆனால் மரணம் வருவதில்லை.
    துக்கமுள்ள அம்மனிதன் மறைந்த பொக்கிஷத்தைப் பார்க்கிலும் மரணத்தைத் தேடுகிறான்.
²² அந்த ஜனங்கள் தங்கள் கல்லறைகளைக் காண்பதில் மகிழ்ச்சியாய் இருக்கிறார்கள்.
    அவர்கள் தங்கள் புதை குழியைக் (கல்லறையை) கண்டு களிப்படைகிறார்கள்.
²³ ஆனால் தேவன் எதிர்காலத்தை இரகசியமாக வைத்திருக்கிறார்.
    அவர்களைப் பாதுகாப்பதற்காகச் சுற்றிலும் ஒரு சுவரை எழுப்புகிறார்.
²⁴ சாப்பிடும் நேரத்தில் நான் துன்பத்தால் பெரு மூச்சு விடுகிறேன்.
    மகிழ்ச்சியினால் அல்ல. என் முறையீடுகள் தண்ணீரைப் போல வெளிப்படுகின்றன.
²⁵ ஏதோ பயங்கரம் எனக்கு நிகழலாம் என அஞ்சியிருந்தேன்.
    அதுவே எனக்கு நிகழ்ந்துள்ளது!
    நான் மிகவும் அஞ்சியது எனக்கு நேரிட்டது!
²⁶ நான் அமைதியுற முடியவில்லை.
    என்னால் இளைப்பாற முடியவில்லை.
நான் ஓய்வெடுக்க இயலவில்லை.
    நான் மிகவும் கலங்கிப்போயிருக்கிறேன்!” என்றான்.

“யாராவது உன்னுடன் பேச முயன்றால் உன்னைக் கலக்கமுறச் செய்யுமா?
    ஆனாலும் பேசாமல் அடக்கிக்கொள்ள யாரால் கூடும்?
³ யோபுவே, நீ பலருக்குக் கற்பித்தாய்.
    நீ பெலவீனமான கரங்களுக்கு பெலனைத் தந்தாய்.
⁴ வீழ்பவர்களுக்கு உன் சொற்கள் உதவின.
    தாமாக நிற்க முடியாதவர்களுக்கு நீ பெலனளித்தாய்.
⁵ ஆனால் இப்போது உனக்குத் தொல்லைகள் நேர்கின்றன,
    நீ துணிவிழக்கிறாய்.
தொல்லைகள் உன்னைத் தாக்குகின்றன,
    நீ கலங்கிப்போகிறாய்!
⁶ நீ தேவனை கனம்பண்ணுகிறாய்.
    அவரை நம்புகிறாய்.
நீ நல்லவன்.
    எனவே, அதுவே உன் நம்பிக்கையாயிருக்க வேண்டுமல்லவா?
⁷ யோபுவே, இதைச் சிந்தித்துப்பார்:
    களங்கமற்றவன் எவனும் அழிக்கப்பட்டதில்லை.
⁸ நான் தீமையை விளைவிப்போரையும் கொடுமையை விதைப்பவரையும் கண்டிருக்கிறேன்.
    அவர்கள் எதை விதைத்தார்களோ அதையே அறுவடைச் செய்வதைக் கண்டிருக்கின்றேன்!
⁹ தேவனுடைய சுவாசம் அந்த ஜனங்களைக் கொல்கிறது.
    தேவனுடைய நாசியின் காற்று அவர்களை அழிக்கிறது.
¹⁰ தீயோர் கெர்ச்சித்துச் சிங்கங்களைப்போல் முழங்குகிறார்கள்.
    தீயோர் அமைதியாயிருக்கும்படி தேவன் செய்கிறார், தேவன் அவர்களின் பற்களை நொறுக்குகிறார்.
¹¹ ஆம், அத்தீயோர், கொல்வதற்கு மிருகங்களைக் காணாத சிங்கங்களைப் போன்றிருக்கிறார்கள்.
    அவர்கள் இறக்கிறார்கள், அவர்கள் ஜனங்கள் அலைந்து திரிகிறார்கள்.

¹² “இரகசியமாக எனக்கு ஒரு செய்தி தரப்பட்டது.
    என் காதுகள் அதனை மெல்லிய குரலில் கேட்டன.
¹³ இரவின் கெட்ட கனவாய்,
    அது என் தூக்கத்தைக் கெடுத்தது.
¹⁴ நான் பயந்து நடுங்கினேன்.
    என் எலும்புகள் எல்லாம் நடுங்கின.
¹⁵ ஒரு ஆவி என் முகத்தைக் கடந்தது.
    என் உடலின் மயிர்கள் குத்திட்டு நின்றன.
¹⁶ ஆவி அசையாது நின்றது, என்னால் அது என்னவென்று பார்க்க முடியவில்லை.
    என் கண்களின் முன்னே ஒரு உருவம் நின்றது, அப்போது அமைதியாயிருந்தது.
    அப்போது மிக அமைதியான ஒரு குரலைக் கேட்டேன்:
¹⁷ ‘மனிதன் தேவனைவிட நீதிமானாக இருக்க முடியுமா?
    தன்னை உண்டாக்கினவரைக் காட்டிலும் மனிதன் தூய்மையாக இருக்க முடியுமா?
¹⁸ பாரும், தேவன் அவரது பரலோகத்தின் பணியாட்களிடம்கூட நம்பிக்கை வைப்பதில்லை.
    தேவன் தனது தேவதூதர்களிடமும் குற்றங்களைக் காண்கிறார்.
¹⁹ எனவே நிச்சயமாக ஜனங்கள் மிகவும் மோசமானவர்கள்!
    அவர்கள் களிமண் வீடுகளில் ^[b] வசிக்கிறார்கள்.
இக்களிமண் வீடுகளின் அஸ்திபாரங்கள் புழுதியேயாகும்.
    பொட்டுப்பூச்சியைக் காட்டிலும் எளிதாக அவர்கள் நசுக்கிக் கொல்லப்படுகிறார்கள்.
²⁰ ஜனங்கள் சூரிய உதயந்தொடங்கி சூரியனின் மறைவுமட்டும் மரிக்கிறார்கள், யாரும் அதைக் கவனிப்பதுங்கூட இல்லை.
    அவர்கள் மரித்து என்றென்றும் இல்லாதபடி மறைந்துப்போகிறார்கள்,
²¹ அவர்கள் கூடாரங்களின் கயிறுகள் இழுக்கப்பட்டன.
    அந்த ஜனங்கள் ஞானமின்றி மடிகிறார்கள்.’

⁴⁹ “கர்த்தர் கூறுகிறார்,
‘வானம் எனது சிம்மாசனம்.
    பூமி எனது பாதங்கள் வைக்கும் இடம்.
எனக்காக எவ்விதமான வீட்டைக் கட்டப்போகிறீர்கள்?
    ஓய்வெடுக்க எனக்கு ஓர் இடம் தேவையில்லை.
⁵⁰ நான் இவை எல்லாவற்றையும் உண்டாக்கினேன் என்பதை நினைவுகூருங்கள்!’” ^(A)