M’Cheyne Bible Reading Plan

เตรียมสร้างพระตำหนัก

2 ซาโลมอนประสงค์ที่จะสร้างพระตำหนักเพื่อยกย่องพระนามของพระผู้เป็นเจ้า และสร้างวังของท่านเอง ² ท่านจึงสั่งให้เกณฑ์ผู้ชายจำนวน 70,000 คนทำหน้าที่แบกหาม และ 80,000 คนสกัดหินในแถบภูเขา และ 3,600 คนเป็นผู้คุมคนงาน ³ ซาโลมอนแจ้งไปยังฮีรามกษัตริย์แห่งไทระว่า “ขอท่านส่งไม้ซีดาร์มาให้เรา อย่างที่ท่านเคยส่งมาให้ดาวิดบิดาของเรา เพื่อสร้างวังด้วยเถิด ⁴ ดูเถิด เรากำลังจะสร้างพระตำหนักเพื่อยกย่องพระนามของพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเรา และถวายแด่พระองค์ เพื่อเผาเครื่องหอมที่เบื้องหน้าพระองค์ และเพื่อจัดขนมปังอันบริสุทธิ์เป็นประจำ และเพื่อเผาสัตว์เป็นของถวายในเวลาเช้าและเย็น สำหรับวันสะบาโต และวันข้างขึ้น และเทศกาลต่างๆ ที่พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของพวกเรากำหนดไว้ ซึ่งเป็นบัญญัติเพื่ออิสราเอลตลอดไป

⁵ พระตำหนักที่เรากำลังจะสร้างนั้นยิ่งใหญ่เพราะว่า พระเจ้าของเรายิ่งใหญ่กว่าเทพเจ้าทั้งปวง ⁶ แต่ใครสามารถสร้างพระตำหนักสำหรับพระองค์ได้ ในเมื่อสวรรค์เบื้องบนและฟ้าสวรรค์ที่อยู่เกินเอื้อมยังยับยั้งจำกัดพระองค์ไว้ไม่ได้ เราเป็นใคร ที่จะสร้างพระตำหนักสำหรับพระองค์ นอกจากว่า จะเป็นสถานที่สำหรับถวายเครื่องสักการะ ณ เบื้องหน้าพระองค์

⁷ ฉะนั้น บัดนี้ขอท่านส่งชายคนหนึ่งให้เรา ซึ่งเป็นช่างผู้ชำนาญงานด้านทองคำ เงิน ทองสัมฤทธิ์ และเหล็ก และชำนาญผ้าสีม่วง สีแดงเลือดนก และสีฟ้า ได้รับการฝึกฝนงานแกะสลักด้วย เพื่อมาร่วมงานกับช่างฝีมือผู้เชี่ยวชาญที่อยู่กับเราในยูดาห์และเยรูซาเล็ม ซึ่งดาวิดบิดาของเราเตรียมไว้พร้อมแล้ว

⁸ ขอท่านส่งไม้ซีดาร์ ไม้สน และไม้จันทน์จากเลบานอน เราทราบว่าบรรดาคนของท่านชำนาญในการตัดไม้ซุงในเลบานอน และคนของเราจะทำงานร่วมกับคนของท่าน ⁹ เพื่อจัดเตรียมไม้จำนวนมากให้เรา เพราะว่าพระตำหนักที่เรากำลังจะสร้างนั้นยิ่งใหญ่และงามตระการ ¹⁰ เราจะให้ข้าวสาลีป่นและข้าวบาร์เลย์อย่างละ 20,000 โคร์^[a] เหล้าองุ่นและน้ำมันอย่างละ 20,000 โคร์ แก่คนของท่านที่ตัดไม้”

¹¹ ครั้นแล้วฮีรามกษัตริย์แห่งไทระจึงตอบในจดหมายถึงซาโลมอนว่า

“เพราะว่าพระผู้เป็นเจ้ารักชนชาติของพระองค์ พระองค์จึงกำหนดให้ท่านเป็นกษัตริย์ปกครองพวกเขา” ¹² ฮีรามกล่าวอีกว่า “สรรเสริญพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของอิสราเอล ผู้สร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก พระองค์มอบบุตรผู้เรืองปัญญาแก่กษัตริย์ดาวิด ท่านกอปรด้วยความฉลาดรอบรู้และความเข้าใจ และเป็นผู้ที่จะสร้างพระตำหนักสำหรับพระผู้เป็นเจ้า และวังของท่านเอง

¹³ ข้าพเจ้าได้ส่งฮูรามอาบีซึ่งเป็นช่างผู้ชำนาญชั้นเยี่ยมมาให้ เขามีความเข้าใจ ¹⁴ เขาเป็นบุตรของหญิงจากเผ่าดาน บิดาของเขามาจากเมืองไทระ ได้รับการฝึกฝนงานช่างทองคำ เงิน ทองสัมฤทธิ์ เหล็ก หิน และไม้ ชำนาญผ้าสีม่วง สีฟ้า และสีแดงเลือดนก และผ้าป่านเนื้อดี และทำงานแกะสลักทุกชนิด และทำตามแบบที่มอบหมายได้ทั้งนั้น เขาจะทำงานร่วมกับช่างฝีมือของท่านและของดาวิดเจ้านายของข้าพเจ้า บิดาของท่าน

¹⁵ ฉะนั้นข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์ น้ำมันและเหล้าองุ่น ที่เจ้านายของข้าพเจ้าพูดถึง ก็ขอส่งไปให้บรรดาผู้รับใช้ของท่านเถิด ¹⁶ และพวกเราจะตัดไม้ซุงตามที่ท่านต้องการจากเลบานอน และส่งเป็นแพซุงมาทางทะเลให้ท่านที่เมืองยัฟฟา เพื่อให้ท่านนำขึ้นไปยังเยรูซาเล็ม”

¹⁷ ซาโลมอนให้นับจำนวนประชากรต่างด้าวทั้งหมดที่อยู่ในแผ่นดินของอิสราเอล เหมือนกับทะเบียนสำมะโนประชากรที่ดาวิดบิดาของท่านได้ทำแล้ว^[b] นับจำนวนได้ 153,600 คน ¹⁸ ท่านกำหนดให้คนจำนวน 70,000 คนทำหน้าที่แบกหาม คนสกัดหินในแถบภูเขา 80,000 คน และให้ผู้คุม 3,600 คนเป็นผู้สั่งการกับคนงาน

2 บรรดาลูกที่รักของข้าพเจ้าเอ๋ย ข้าพเจ้าเขียนเรื่องเหล่านี้ถึงท่าน ก็เพื่อท่านจะได้ไม่กระทำบาป แต่ถ้าใครกระทำบาป เรามีองค์ผู้ช่วยพูดปกป้องต่อพระบิดา คือพระเยซูคริสต์ผู้มีความชอบธรรม ² พระองค์เป็นเครื่องสักการะเพื่อชดใช้บาปของเรา ซึ่งไม่เพียงแต่บาปของเราเท่านั้น แต่เป็นบาปของคนทั้งโลกด้วย ³ เราทราบแน่ได้ว่าเรารู้จักพระองค์ ถ้าเราปฏิบัติตามพระบัญญัติของพระองค์ ⁴ ผู้ที่กล่าวว่า “ข้าพเจ้ารู้จักพระองค์” และไม่ปฏิบัติตามพระบัญญัติของพระองค์ ก็นับว่าเป็นคนโกหก และไม่มีความจริงอยู่ในตัวเขา ⁵ แต่ผู้ที่ปฏิบัติตามคำกล่าวของพระองค์ ความรักของพระเจ้าก็อยู่ในคนนั้นแล้วโดยบริบูรณ์ ด้วยเหตุนี้เราจึงทราบว่าเราอยู่ในพระองค์ ⁶ ผู้ที่กล่าวว่าตนดำรงอยู่ในพระองค์ ก็ควรดำเนินชีวิตตามวิถีทางที่พระองค์เดิน

⁷ ข้าพเจ้าไม่ได้เขียนถึงท่านที่รักทั้งหลายเกี่ยวกับข้อบัญญัติใหม่ แต่เป็นข้อบัญญัติเก่าซึ่งท่านมีมาแต่แรกเริ่ม คือข้อบัญญัติเก่าอันเป็นคำกล่าวที่ท่านได้ยินได้ฟังมาแล้ว ⁸ อีกนัยหนึ่ง ก็นับได้ว่าข้าพเจ้าเขียนถึงท่าน เกี่ยวกับข้อบัญญัติใหม่ถึงความจริงที่ปรากฏในพระองค์และในท่านทั้งหลาย เพราะว่าความมืดกำลังผ่านไป และความสว่างที่แท้จริงก็ทอแสงแล้ว ⁹ ผู้ที่กล่าวว่าตนอยู่ในความสว่าง แต่ใจเกลียดชังพี่น้องของตนก็นับว่ายังอยู่ในความมืด ¹⁰ ผู้ที่รักพี่น้องของตนก็นับว่าดำรงอยู่ในความสว่าง และไม่มีสิ่งใดในตัวเขาที่เป็นเหตุให้เขาพลาดได้ ¹¹ แต่ผู้ที่เกลียดชังพี่น้องของตนก็นับว่าอยู่ในความมืด เดินอยู่ในความมืด และไม่ทราบหนทางที่จะไป เพราะว่าความมืดได้ทำให้ตาเขาบอดเสียแล้ว

อย่ารักโลก

¹⁵ อย่ารักโลกหรือสิ่งใดในโลก ถ้าผู้ใดรักโลก ความรักของพระบิดาก็ไม่อยู่ในตัวคนนั้น ¹⁶ เพราะว่าทุกสิ่งที่อยู่ในโลกเช่น ความอยากฝ่ายเนื้อหนัง^[a] ความอยากอันเกิดจากตามองเห็น และการโอ้อวดในสิ่งที่ตนมี หาใช่มาจากพระบิดาไม่ แต่มาจากโลก ¹⁷ โลกและกิเลสของโลกก็กำลังล่วงลับไป แต่ผู้ที่กระทำตามความประสงค์ของพระเจ้าจะดำรงอยู่ตลอดไป

ศัตรูจำนวนมากของพระคริสต์

¹⁸ บรรดาลูกที่รักเอ๋ย นี่เป็นวาระสุดท้าย และตามที่ท่านได้ยินได้ฟังมาแล้วว่า ศัตรูผู้นั้นของพระคริสต์กำลังมา แต่บัดนี้ศัตรูของพระคริสต์จำนวนมากมายได้ปรากฏตัวขึ้น ด้วยเหตุนี้เราจึงทราบว่าถึงวาระสุดท้ายแล้ว ¹⁹ เพราะเขาเหล่านั้นได้ออกไปจากกลุ่มเรา แต่เขาก็ไม่ได้เป็นคนของพวกเรา ด้วยว่าถ้าเขาเป็นคนของเรา เขาก็จะอยู่กับเรา แต่เขาได้จากเราไป แสดงว่าไม่มีใครสักคนในพวกเขาที่เป็นคนของเรา ²⁰ พวกท่านได้รับการเจิมจากองค์ผู้บริสุทธิ์ และท่านทุกคนก็ทราบความจริง^{[b] 21} ข้าพเจ้าเขียนถึงท่าน มิใช่ว่าท่านไม่ทราบความจริง ท่านทราบแล้ว และไม่มีข้อความเท็จใดที่มาจากความจริง ²² ใครคือคนโกหก คนโกหกคือผู้ที่ปฏิเสธว่าพระเยซูคือพระคริสต์ ผู้นี้คือศัตรูของพระคริสต์ เป็นผู้ที่ปฏิเสธพระบิดาและพระบุตร ²³ ผู้ใดที่ปฏิเสธพระบุตรก็เป็นผู้ที่ไม่มีพระบิดา ผู้ใดที่รับพระบุตรก็เป็นผู้ที่มีพระบิดาด้วย ²⁴ จงให้สิ่งที่ท่านได้ยินมาตั้งแต่แรกเริ่มดำรงอยู่ในตัวท่าน ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว ท่านก็จะดำรงอยู่ในพระบุตรและพระบิดาด้วย ²⁵ และสิ่งที่พระองค์ได้สัญญาเราไว้ก็คือชีวิตอันเป็นนิรันดร์

²⁶ ข้าพเจ้าเขียนเรื่องเหล่านี้ถึงท่าน เกี่ยวกับคนเหล่านั้นที่พยายามจะพาให้ท่านหลงผิด ²⁷ สำหรับตัวท่านเอง การเจิมที่ได้รับจากพระองค์ก็ดำรงอยู่ในตัวท่าน และไม่จำเป็นต้องให้ใครสั่งสอนท่าน เพราะการเจิมของพระองค์สอนทุกสิ่งแก่ท่าน และการเจิมนั้นเป็นความจริง ไม่ใช่เป็นความเท็จ และท่านจงดำรงอยู่ในพระองค์ตามที่การเจิมได้สอนท่านเถิด

บรรดาบุตรของพระเจ้า

²⁸ มาบัดนี้ บรรดาลูกที่รักเอ๋ย จงดำรงอยู่ในพระองค์เถิด เพื่อว่าเมื่อพระองค์มาปรากฏ เราจะได้มีความมั่นใจ และไม่ต้องหลบหน้าด้วยความละอายเวลาพระองค์มา ²⁹ ถ้าท่านทราบว่าพระองค์มีความชอบธรรม ท่านก็ทราบว่าผู้กระทำสิ่งที่ถูกต้องทุกคนล้วนเกิดมาจากพระองค์

1 คำพยากรณ์เกี่ยวกับนีนะเวห์^[a] หนังสือภาพนิมิตของนาฮูมแห่งหมู่บ้านเอลโขช

พระเจ้าลงโทษนีนะเวห์

¹² พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้

¹⁴ พระผู้เป็นเจ้าได้ให้คำบัญชาเรื่องที่เกี่ยวกับเจ้าดังนี้

หินโม่แป้ง

17 พระเยซูกล่าวกับสาวกว่า “สิ่งอันเป็นเหตุให้ผู้คนทำบาปนั้นมาแน่ แต่วิบัติจะไปยังผู้ที่นำสิ่งเหล่านั้นมา ² หากเขาเป็นเหตุให้คนหนึ่งในบรรดาเด็กเล็กๆ เหล่านี้พลั้งพลาดไป^[a] ให้ถ่วงคอเขาด้วยหินโม่แป้ง และโยนลงทะเลจะดีกว่า ³ ฉะนั้นพวกเจ้าจงระวังตัวไว้ให้ดี ถ้าพี่น้องของเจ้าทำบาปก็จงเตือนเขา เมื่อเขากลับใจก็จงยกโทษให้เสีย ⁴ ถ้าเขาทำบาปต่อเจ้าวันละ 7 ครั้ง และกลับมาหาเจ้าพูดว่า ‘เราขอกลับใจ’ ทั้ง 7 ครั้งก็จงยกโทษให้แก่เขา”

ความเชื่อเท่าเมล็ดพันธุ์จิ๋ว

⁵ อัครทูตพูดกับพระเยซูเจ้าว่า “โปรดเพิ่มความเชื่อให้พวกเราเถิด”

⁶ พระองค์ตอบว่า “ถ้าเจ้ามีความเชื่อมากเพียงเท่ากับเมล็ดพันธุ์จิ๋ว เจ้าก็สามารถสั่งต้นหม่อนต้นนี้ได้ว่า ‘จงถอนรากขึ้นและลงไปปักในทะเล’ มันจะเชื่อฟังเจ้า

หน้าที่ของคนรับใช้

⁷ สมมุติว่าพวกเจ้าคนใดคนหนึ่งส่งคนรับใช้ให้ไปไถนาหรือเลี้ยงแกะ เมื่อคนรับใช้กลับมาจากนา เจ้าจะพูดไหมว่า ‘มานั่งกินเถิด’ ⁸ แต่จะพูดอย่างนี้มากกว่าใช่ไหมว่า ‘เตรียมอาหารเย็นให้แก่เรา แล้วเตรียมตัวให้พร้อมเพื่อรอรับใช้เราขณะที่เราดื่มกิน เสร็จแล้วเจ้าจึงจะกินและดื่มได้’ ⁹ แล้วจะขอบใจคนรับใช้ เพราะเขาทำตามคำสั่งหรือ ¹⁰ ฉะนั้นเจ้าก็เช่นกัน เมื่อเจ้าทำทุกสิ่งที่ได้รับตามคำสั่งให้ทำแล้วก็ควรพูดว่า ‘พวกข้าพเจ้าเป็นผู้รับใช้ที่ไม่ได้มีบุญคุณ เพราะเพียงแต่ทำตามหน้าที่เท่านั้น’”

ชายโรคเรื้อน 10 คน

¹¹ ในการเดินทางที่มุ่งไปยังเมืองเยรูซาเล็ม พระเยซูเดินทางไปตามเขตแดนระหว่างแคว้นสะมาเรียและแคว้นกาลิลี ¹² พระองค์ได้เข้าไปในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ชายโรคเรื้อน 10 คนมาพบพระองค์ คนเหล่านั้นได้แต่ยืนอยู่ห่างๆ ¹³ และร้องขึ้นด้วยเสียงอันดังว่า “พระเยซู นายท่านโปรดเมตตาพวกเราเถิด” ¹⁴ เมื่อพระเยซูได้เห็นดังนั้นก็กล่าวว่า “จงไปแสดงตัวแก่บรรดาปุโรหิตเถิด” และขณะที่เขาทั้งหลายไปก็หายจากโรค^{[b] 15} หนึ่งในผู้ป่วยที่หายเป็นปกติได้กลับมาสรรเสริญพระเจ้าด้วยเสียงอันดัง ¹⁶ ชายผู้นี้เป็นชาวสะมาเรียซึ่งก็ได้ทรุดตัวลงแทบเท้าพระเยซูเพื่อขอบคุณพระองค์ ¹⁷ พระเยซูถามว่า “ทั้ง 10 คนมิใช่หรือที่หายเป็นปกติ แล้วอีก 9 คนอยู่ไหน ¹⁸ ไม่มีใครกลับมาสรรเสริญพระเจ้า ยกเว้นชายต่างแดนคนนี้ใช่ไหม” ¹⁹ พระองค์กล่าวกับเขาว่า “จงลุกขึ้นแล้วไปได้ ความเชื่อของเจ้าทำให้เจ้าหายดี”

อาณาจักรของพระเจ้า

²⁰ ครั้งหนึ่งพวกฟาริสีถามว่า เมื่อใดที่อาณาจักรของพระเจ้าจะมาเยือน พระเยซูตอบว่า “อาณาจักรของพระเจ้าไม่มาในสภาพที่มองเห็นได้ ²¹ จะไม่มีใครพูดว่า ‘ดูเถิด อยู่นี่เอง’ หรือ ‘ดูเถิด อยู่นั่นเอง’ เพราะว่าอาณาจักรของพระเจ้าอยู่ในตัวท่านเอง”^[c]

²² พระองค์ได้กล่าวกับสาวกว่า “จะถึงเวลาที่เจ้าปรารถนาจะเห็นวันหนึ่งของบุตรมนุษย์อีก และก็จะไม่เห็น ²³ พวกเขาจะบอกเจ้าว่า ‘ดูนั่นเถิด’ หรือ ‘ดูนี่เถิด’ ก็อย่าวิ่งตามพวกเขาไป ²⁴ เพราะว่าวันของบุตรมนุษย์เป็นเสมือนฟ้าแลบ ซึ่งเปล่งประกายส่องฟากฟ้าให้แจ่มจ้าจากด้านหนึ่งสู่อีกด้านหนึ่ง ²⁵ แต่ท่านต้องทนทุกข์ทรมานหลายอย่างก่อน และคนในช่วงกาลเวลานี้จะไม่ยอมรับท่าน ²⁶ ในสมัยของโนอาห์^[d]เป็นอย่างไร สมัยของบุตรมนุษย์ก็จะเป็นอย่างนั้น ²⁷ ผู้คนกำลังดื่มกิน สมรสและยกให้เป็นสามีภรรยากันจนถึงวันที่โนอาห์ได้ลงเรือใหญ่ แล้วน้ำท่วมทำลายพวกเขาหมดสิ้น ²⁸ เช่นเดียวกับสมัยของโลท^[e]ที่ผู้คนดื่มกิน หรือซื้อขาย หว่านไถเพาะปลูก และปลูกสร้างบ้านเรือน ²⁹ แต่ในวันที่โลทออกจากเมืองโสโดม กำมะถันกับไฟตกลงจากสวรรค์ได้ทำลายพวกเขาหมด ³⁰ และจะเป็นเช่นเดียวกันกับวันที่บุตรมนุษย์ปรากฏขึ้น ³¹ ในวันนั้น คนที่อยู่บนหลังคาบ้านไม่ควรลงมาเก็บสมบัติในบ้าน คนที่อยู่ในทุ่งนาก็ไม่ควรย้อนกลับไป ³² จงรำลึกถึงภรรยาของโลทเถิด ³³ ใครก็ตามที่พยายามจะได้มาซึ่งชีวิตของตนจะสูญเสียชีวิตนั้นไป และใครก็ตามที่สูญเสียชีวิตของตนก็จะมีชีวิตอยู่ได้ ³⁴ เราขอบอกเจ้าว่า ในคืนวันนั้นคน 2 คนจะอยู่ในเตียงเดียวกัน คนหนึ่งจะถูกพาตัวไป อีกคนหนึ่งถูกทิ้งไว้ ³⁵ หญิง 2 คนจะโม่แป้งอยู่ด้วยกัน คนหนึ่งจะถูกพาตัวไป อีกคนหนึ่งถูกทิ้งไว้ [³⁶ ชาย 2 คนจะอยู่ในนา คนหนึ่งจะถูกพาตัวไป อีกคนหนึ่งถูกทิ้งไว้]”^{[f] 37} เขาเหล่านั้นถามว่า “ที่ไหน พระองค์ท่าน” พระองค์ตอบว่า “ซากศพอยู่ที่ไหน ฝูงอีแร้งก็จะรุมกันอยู่ที่นั่น”