M’Cheyne Bible Reading Plan

เอลีชาและน้ำมันของหญิงม่าย

4 ภรรยาของผู้หนึ่งที่อยู่ในกลุ่มผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้าร้องต่อเอลีชาว่า “ผู้รับใช้ของท่าน คือสามีของฉันเสียชีวิต และท่านก็ทราบว่าผู้รับใช้ของท่านยำเกรงพระผู้เป็นเจ้า แต่เจ้าหนี้กำลังจะมายึดเอาลูกทั้งสองของฉันไปเป็นทาสของเขา” ² เอลีชาถามนางว่า “จะให้ฉันทำอะไรให้เจ้าล่ะ บอกฉันมาว่า เจ้ามีอะไรในบ้านบ้าง” นางตอบว่า “ผู้รับใช้ของท่านไม่มีอะไรในบ้าน นอกจากน้ำมันเพียงเล็กน้อย” ³ ท่านบอกว่า “ออกไปหาเพื่อนบ้าน ไปขอยืมไหเปล่าจากทุกคนมาให้มากที่สุดเท่าที่จะหามาได้ ⁴ แล้วเจ้ากับลูกๆ ก็เข้าบ้านปิดประตูเสีย จงเทน้ำมันใส่ไหเหล่านั้น พอเทเต็มแล้วก็วางแยกไว้” ⁵ ดังนั้น นางก็ไปทำตามและปิดประตู อยู่ตามลำพังกับลูกของนาง เมื่อนางเทน้ำมัน ลูกๆ ก็จะเอาไหใบอื่นๆ มาให้นางเทใส่อีก ⁶ ครั้นไหเต็มหมดแล้ว นางบอกลูกว่า “เอาไหอีกใบมา” เขาก็ตอบนางว่า “ไม่มีเหลือแล้ว” และน้ำมันก็หยุดไหล ⁷ นางมาบอกคนของพระเจ้า และท่านพูดว่า “เอาน้ำมันไปขายใช้หนี้ของเจ้าเสีย ส่วนที่เหลือนั้น ตัวเจ้ากับลูกๆ ก็จะมีไว้เพื่อเลี้ยงชีวิตต่อไป”

เอลีชาและหญิงชาวชูเนม

⁸ วันหนึ่ง เอลีชาเดินทางต่อไปถึงเมืองชูเนม ซึ่งที่นั่นมีสตรีผู้เป็นที่นับหน้าถือตาคนหนึ่งอาศัยอยู่ นางชักชวนให้ท่านรับประทานอาหาร ดังนั้นเมื่อใดที่ท่านผ่านไปทางนั้น ท่านจะแวะรับประทานอาหารที่นั่น ⁹ นางพูดกับสามีของนางว่า “ดูเถิด ฉันทราบว่าท่านผู้นี้เป็นคนของพระเจ้า และท่านเดินทางผ่านมาทางบ้านเราเป็นประจำ ¹⁰ เรามากั้นห้องเล็กๆ บนดาดฟ้า พร้อมจัดที่นอน โต๊ะ เก้าอี้ กับตะเกียงดวงหนึ่งไว้ เพื่อว่าเวลาท่านมาหาเรา ท่านจะได้ขึ้นไปพักอยู่ที่นั่น”

¹¹ วันหนึ่งท่านก็ไปที่นั่น ท่านเข้าไปในห้องที่เตรียมไว้ และพักผ่อนอยู่ที่นั่น ¹² ท่านพูดกับเกหะซีคนรับใช้ของท่านว่า “ช่วยไปเรียกหญิงชาวชูเนมมา” เมื่อเขาไปเรียกนาง นางก็มา ¹³ ท่านบอกเกหะซีว่า “บอกนางว่า ‘ดูสิ ท่านลำบากเป็นธุระเพื่อพวกเรา ท่านมีสิ่งใดที่จะให้เราช่วยบ้างไหม ท่านมีอะไรที่จะให้เราพูดกับกษัตริย์หรือผู้บังคับกองพันทหารหรือไม่’” นางตอบว่า “ฉันอยู่กับคนรอบข้างของฉัน” ¹⁴ ท่านพูดกับคนรับใช้ว่า “แล้วมีอะไรที่เราจะทำให้เธอได้บ้าง” เกหะซีตอบว่า “เธอไม่มีลูกชาย และสามีนางก็ชราแล้ว” ¹⁵ ท่านพูดว่า “จงไปเรียกเธอมา” เมื่อเขาเรียกนางแล้ว นางก็ยืนที่หน้าประตู ¹⁶ ท่านพูดว่า “นับจากนี้ไปประมาณ 1 ปี ในฤดูนี้ ท่านจะได้โอบกอดลูกชายคนหนึ่ง” นางตอบว่า “อย่าเลย เจ้านายของฉัน โอ คนของพระเจ้า ขอท่านอย่าโกหกฉันเลย” ¹⁷ แต่หญิงคนนั้นได้ตั้งครรภ์ และนางคลอดบุตรเป็นชาย ตามเวลาประมาณนั้น คือช่วงฤดูใบไม้ผลิของปีต่อมา อย่างที่เอลีชาได้บอกนาง

เอลีชาทำให้บุตรของชาวชูเนมฟื้นขึ้นมา

¹⁸ เมื่อเด็กคนนั้นเติบโตขึ้น อยู่มาวันหนึ่งเขาออกไปหาบิดาของเขาซึ่งกำลังอยู่กับเหล่าคนเกี่ยวข้าว ¹⁹ เขาพูดกับบิดาว่า “โอ หัวของลูก หัวของลูก” บิดาบอกคนรับใช้ว่า “อุ้มไปหาแม่ของเขา” ²⁰ เมื่อเขาอุ้มเด็กไปหามารดา เด็กก็นั่งบนตักของนางจนถึงเที่ยงวันแล้วก็สิ้นชีวิต ²¹ นางจึงอุ้มเด็กขึ้นไป และวางเขาลงบนเตียงของคนของพระเจ้า และปิดประตูทิ้งเขาไว้ แล้วนางก็ออกไป ²² และนางเรียกสามีมา พูดว่า “ขอท่านช่วยจัดการเรียกคนรับใช้ให้ฉันคนหนึ่ง และขอลาตัวหนึ่งด้วย ฉันจะไปหาคนของพระเจ้าโดยเร็ว แล้วฉันจะกลับมา” ²³ เขาถามนางว่า “ทำไมเธอจึงจะไปหาท่านในวันนี้เล่า มันไม่ใช่วันข้างขึ้นหรือวันสะบาโตนี่นา” นางตอบว่า “ท่านไม่ต้องกังวลหรอก” ²⁴ แล้วนางก็ผูกอานลา และสั่งคนรับใช้ของนางว่า “เจ้าเร่งลาออกไปเถิด ไม่ต้องรั้งให้ช้าลงเพราะฉัน นอกจากฉันจะบอก” ²⁵ ดังนั้น นางจึงเดินทางไป และมาพบคนของพระเจ้าที่ภูเขาคาร์เมล

เมื่อคนของพระเจ้าเห็นนางเดินมา ท่านพูดกับเกหะซีคนรับใช้ว่า “ดูโน่น ชาวชูเนม ²⁶ เจ้าจงรีบวิ่งไปหาเธอ และถามว่า ‘ท่านสบายดีหรือ สามีของท่านสบายดีหรือ ลูกของท่านสบายดีหรือ’” นางตอบเขาว่า “ทุกคนสบายดี” ²⁷ เมื่อนางมาถึงภูเขา นางก็ไปหาคนของพระเจ้า และจับเท้าของท่านไว้ เกหะซีก็เข้ามาเพื่อผลักนางออกไป แต่คนของพระเจ้าพูดว่า “ปล่อยเธอ เพราะว่าเธอทุกข์ร้อนมาก และพระผู้เป็นเจ้าได้ซ่อนเรื่องนี้ไว้ และยังไม่ได้เผยให้เรารู้” ²⁸ นางพูดว่า “ฉันขอบุตรจากเจ้านายของฉันมิใช่หรือ ฉันไม่ได้พูดหรือว่า ‘ขอท่านอย่าโกหกฉันเลย’” ²⁹ ท่านบอกเกหะซีว่า “เจ้าจงเตรียมตัวให้พร้อม ถือไม้เท้าของเราไปด้วย ถ้าเจ้าพบใคร ก็ไม่ต้องทักทายกับเขา และถ้าใครทักทายเจ้า ก็ไม่ต้องตอบเขา และวางไม้เท้าของเราบนใบหน้าของเด็ก” ³⁰ แล้วมารดาของเด็กพูดว่า “ตราบที่พระผู้เป็นเจ้ามีชีวิตอยู่ฉันใด และตราบที่ท่านมีชีวิตอยู่ฉันใด ฉันจะไม่ไปจากท่าน” ท่านจึงออกเดินทางตามนางไป ³¹ เกหะซีล่วงหน้าไปก่อน และวางไม้เท้าบนใบหน้าของเด็กชาย แต่ไม่มีเสียงหรือการเคลื่อนไหวที่แสดงให้เห็นว่าเขามีชีวิต เขาจึงกลับไปพบกับท่านและบอกท่านว่า “เด็กคนนั้นยังไม่ตื่น”

³² เมื่อเอลีชาเข้าไปในบ้าน ท่านก็เห็นว่าเด็กชายนอนหมดลมหายใจอยู่บนเตียง ³³ ท่านจึงเข้าไปในบ้าน และปิดประตูอยู่ตามลำพังกับเขา และอธิษฐานต่อพระผู้เป็นเจ้า ³⁴ แล้วท่านก็ขึ้นไปนอนทาบร่างของเด็กบนเตียง ปากท่านประกบปากของเขา ตาประกบตา และมือประกบมือ ขณะที่ท่านเหยียดตัวของท่านบนร่างเด็กชาย ร่างกายของเขาก็ค่อยๆ อุ่นขึ้น ³⁵ จากนั้นท่านก็ลุกขึ้น เดินไปมาอยู่ในห้อง แล้วก็ขึ้นไปเหยียดตัวบนร่างของเขาบนเตียงอีก ต่อมาเด็กก็จาม 7 ครั้งและลืมตาขึ้น ³⁶ ท่านเรียกเกหะซี และพูดว่า “ไปเรียกหญิงชาวชูเนมมานี่” เขาก็เรียกนาง เมื่อนางมาหา ท่านบอกว่า “มาพยุงตัวลูกของท่านขึ้นเถิด” ³⁷ นางก้มตัวลงกราบแทบเท้าของท่าน แล้วนางก็พยุงลูกของนาง และออกจากห้องไป

เอลีชากระทำสิ่งมหัศจรรย์

³⁸ เอลีชาเดินทางมายังกิลกาลอีก ช่วงเวลานั้น เกิดทุพภิกขภัยขึ้นในแผ่นดิน และขณะที่กลุ่มผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้ากำลังนั่งอยู่ต่อหน้าท่าน ท่านบอกคนรับใช้ว่า “จงตั้งหม้อใบใหญ่ไว้ และต้มสตูให้กลุ่มผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้า” ³⁹ ผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้าผู้หนึ่งออกไปเก็บสมุนไพรในทุ่งนา และเขาเจอเถาไม้ป่า จึงเก็บน้ำเต้าป่านั้นห่อไว้ในเสื้อจนเต็ม และกลับไปหั่นใส่หม้อสตูโดยไม่ทราบว่าเถานั้นคืออะไร ⁴⁰ จากนั้นก็ตักให้คนเหล่านั้นรับประทาน แต่ขณะที่พวกเขากำลังรับประทานสตู ก็ร้องเอะอะขึ้นว่า “โอ คนของพระเจ้า ใครรับประทานสตูนี้ต้องตายแน่” และพวกเขาก็รับประทานต่อไม่ได้ ⁴¹ ท่านพูดว่า “ถ้าเช่นนั้นก็เอาแป้งสาลีมา” ท่านใส่แป้งลงในหม้อ และพูดว่า “ตักให้พวกเขารับประทานเถอะ” จากนั้นไม่มีอันตรายใดๆ มาจากหม้อนั้นอีกเลย

⁴² มีชายผู้หนึ่งมาจากเมืองบาอัลชาลิชาห์ เขานำขนมปังบาร์เลย์ 20 ก้อนที่ทำจากเมล็ดที่เพิ่งเก็บเกี่ยวได้ในปีนั้น และธัญพืชใหม่ ใส่กระสอบมาให้คนของพระเจ้า และเอลีชาพูดว่า “เอาไปให้กลุ่มผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้ารับประทานกัน” ⁴³ แต่ผู้รับใช้ของท่านพูดว่า “ข้าพเจ้าจะเอาไปให้ชายทั้ง 100 คนกินเพียงพอได้อย่างไร” ท่านจึงพูดซ้ำอีกว่า “เอาไปให้พวกเขารับประทานกัน เพราะพระผู้เป็นเจ้ากล่าวว่า ‘พวกเขาจะรับประทาน และยังจะมีเหลืออีก’” ⁴⁴ ดังนั้นเขาจึงเอาไปวางไว้ต่อหน้าพวกเขา และพวกเขาก็รับประทาน และยังมีเหลืออีก ตามคำของพระผู้เป็นเจ้า

การทักทายของเปาโล

1 ข้าพเจ้าเปาโลอัครทูตของพระเยซูคริสต์ ตามคำสั่งของพระเจ้าผู้ช่วยให้รอดพ้นของเรา และของพระเยซูคริสต์ผู้เป็นความหวังของเรา

² ถึง ทิโมธีผู้เป็นบุตรที่แท้ของข้าพเจ้าในความเชื่อ

ขอพระคุณ ความเมตตา และสันติสุขจากพระเจ้า ผู้เป็นพระบิดา และจากพระเยซูคริสต์ องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา จงอยู่กับท่านเถิด

เตือนให้ระวังจากหลักคำสอนที่ผิด

³ เมื่อข้าพเจ้าเดินทางไปยังแคว้นมาซิโดเนีย ข้าพเจ้าได้ขอร้องให้ท่านอยู่ที่เมืองเอเฟซัสต่อไปอีก เพื่อจะได้กำชับบางคนให้หยุดสอนสิ่งที่ผิดหลักคำสอน ⁴ ทั้งไม่ให้ใส่ใจในนิยายต่างๆ และลำดับวงศ์ตระกูลอันไม่รู้จบ จนทำให้เกิดการโต้แย้งกัน มากกว่าแผนการของพระเจ้าซึ่งเป็นไปโดยความเชื่อ ⁵ แต่จุดประสงค์ของการกำชับของเราคือ ความรัก ซึ่งเกิดขึ้นจากใจอันบริสุทธิ์ จากมโนธรรมที่ดี และความเชื่ออันจริงใจ ⁶ บางคนได้ละทิ้งสิ่งเหล่านี้ และกลับถกเถียงกันในเรื่องที่ไร้สาระ ⁷ แม้เขาเหล่านั้นจะไม่เข้าใจคำที่เขาพูด หรือเรื่องที่เขายืนยัน เขาก็ยังต้องการเป็นอาจารย์ฝ่ายกฎบัญญัติ

⁸ แต่เราทราบว่ากฎบัญญัตินั้นดี หากใช้อย่างถูกต้อง ⁹ คือทราบว่ากฎบัญญัติไม่ได้มีไว้สำหรับผู้มีความชอบธรรม แต่สำหรับบรรดาผู้ละเมิดกฎและแข็งข้อ สำหรับผู้ไร้คุณธรรมและคนบาป สำหรับผู้ไม่นับถือพระเจ้าและศาสนา สำหรับบรรดาผู้ที่ฆ่าพ่อแม่ของตน และฆาตกร ¹⁰ สำหรับผู้ประพฤติผิดทางเพศ และชายลักเพศ ผู้ค้าทาส ผู้โกหก ผู้ให้คำสาบานเท็จ และอะไรอื่นใดก็ตามที่ตรงข้ามกับการสอนอันถูกหลัก ¹¹ ตามข่าวประเสริฐอันยิ่งใหญ่ของพระเจ้าผู้ได้รับการสรรเสริญ ซึ่งเป็นข่าวประเสริฐที่พระองค์มอบไว้กับข้าพเจ้า

พระคุณของพระเจ้าที่มีต่อเปาโล

¹² ข้าพเจ้าขอบคุณพระเยซูคริสต์ องค์พระผู้เป็นเจ้าของเราผู้ได้ให้พลังแก่ข้าพเจ้า เพราะพระองค์นับว่าข้าพเจ้าภักดี และแต่งตั้งให้ข้าพเจ้ารับใช้ในงานของพระองค์ ¹³ แม้ว่าก่อนนี้ข้าพเจ้าเคยพูดหมิ่นประมาท กดขี่ข่มเหงและก้าวร้าว ถึงกระนั้นข้าพเจ้ายังได้รับความเมตตา เพราะข้าพเจ้ากระทำไปโดยความไม่รู้ และจากความไม่เชื่อในพระองค์ ¹⁴ พระคุณของพระผู้เป็นเจ้าของเราท่วมท้นชีวิตข้าพเจ้า รวมทั้งความเชื่อและความรักในพระเยซูคริสต์ ¹⁵ ข้อความนี้เป็นที่ไว้ใจได้ สมควรที่คนทั้งปวงจะยอมรับ คือพระเยซูคริสต์ได้เข้ามาในโลกเพื่อช่วยคนบาปทั้งหลายให้รอดพ้น ข้าพเจ้านี่แหละ เป็นตัวเอกในหมู่คนบาป ¹⁶ และด้วยเหตุนี้เอง ข้าพเจ้าจึงได้รับความเมตตา เพื่อว่าพระเยซูคริสต์จะได้ใช้ข้าพเจ้าเป็นตัวอย่าง แสดงความอดทนของพระองค์อย่างบริบูรณ์ ต่อคนบาปตัวเอกอย่างข้าพเจ้า และบรรดาคนที่จะเชื่อในพระองค์จะได้รับชีวิตอันเป็นนิรันดร์ ¹⁷ ขอพระเกียรติและพระบารมีจงมีแด่กษัตริย์ผู้ดำรงอยู่ชั่วนิรันดร์ ผู้เป็นอมตะ ผู้ที่เรามองไม่เห็นด้วยตา ผู้เป็นพระเจ้าแต่พระองค์เดียวชั่วนิรันดร์กาลเถิด อาเมน

¹⁸ ทิโมธีบุตรของข้าพเจ้าเอ๋ย ข้าพเจ้าให้คำกำชับนี้แก่ท่านตามคำกล่าวของพระเจ้าเกี่ยวกับท่านที่ได้เปิดเผยไว้ เพื่อว่าเวลาที่ท่านปฏิบัติตามสิ่งที่พระเจ้าเปิดเผยให้ทราบ ท่านจะต่อสู้ได้ดี ¹⁹ จงรักษาความเชื่อและมโนธรรมที่ดีไว้ มีบางคนปฏิเสธมโนธรรม ดังนั้นความเชื่อของเขาจึงได้สลายไป ²⁰ ฮีเมเนอัสและอเล็กซานเดอร์ก็เป็นคนจำพวกนั้นที่ข้าพเจ้าได้ยกให้แก่ซาตาน^[a]แล้ว เพื่อพวกเขาจะได้รับบทเรียนที่จะไม่พูดหมิ่นประมาทพระเจ้า

แกะตัวผู้และแพะในภาพนิมิตที่สอง

8 ในปีที่สามของการครองราชย์ของกษัตริย์เบลชัสซาร์ ข้าพเจ้าดาเนียลเห็นภาพนิมิตหลังจากภาพนิมิตแรกที่ได้ปรากฏแก่ข้าพเจ้า ² ในภาพนิมิตที่ข้าพเจ้าเห็นนั้น ข้าพเจ้าอยู่ในสุสาเมืองป้อมปราการในแคว้นเอลาม ในภาพนิมิตที่เห็น ข้าพเจ้าอยู่ที่แม่น้ำอุลัย ³ ดูเถิด ข้าพเจ้าเงยหน้าเห็นแกะตัวผู้ตัวหนึ่งยืนอยู่บนฝั่งแม่น้ำ แกะตัวนี้มี 2 เขาซึ่งยาว แต่เขาหนึ่งยาวกว่าเขาอีกข้างหนึ่ง เขาที่ยาวกว่าดูใหม่กว่าเขาอีกข้าง ⁴ ข้าพเจ้าเห็นแกะผู้ตัวนั้นรีบรุดไปทางทิศตะวันตก ทิศเหนือ และทิศใต้ ไม่มีสัตว์ตัวใดยืนหยัดทนสู้แกะตัวนั้นได้ และไม่มีผู้ใดช่วยให้รอดปลอดภัยจากอำนาจของมันได้ มันทำตามความพอใจและทวีอำนาจของตน

⁵ ดูเถิด ขณะที่ข้าพเจ้าสังเกตดู มีแพะตัวผู้มาจากทิศตะวันตก ข้ามตลอดทางบนผิวโลกโดยไม่แตะพื้นดิน แพะตัวนี้มีเขาที่เด่นชัดอยู่ระหว่างคิ้ว ⁶ มันวิ่งกระโจนใส่แกะตัวผู้ที่มี 2 เขา ซึ่งข้าพเจ้าเห็นยืนอยู่ที่ฝั่งแม่น้ำด้วยความดุดันยิ่งนัก ⁷ ข้าพเจ้าเห็นแพะเข้าไปใกล้แกะตัวผู้ และพุ่งชนแกะอย่างดุร้ายจนเขาทั้งสองข้างหักไป ส่วนแกะก็ไม่มีกำลังที่จะยืนหยัดสู้แพะได้ จึงถูกชนล้มลงและถูกเหยียบย่ำลงกับดิน และไม่มีผู้ใดช่วยแกะตัวผู้ให้รอดจากพลังของแพะได้ ⁸ แพะผู้ตัวนั้นทวีอำนาจยิ่งนัก แต่เมื่ออำนาจของมันถึงขีดสุด เขายาวของมันก็หักไป และมีเขา 4 เขาที่เด่นชัดงอกขึ้นมาแทนที่ แต่ละเขาชี้ไปทางลมทั้ง 4 ทิศของฟ้าสวรรค์

⁹ มีเขาเล็กเขาหนึ่งที่งอกจากหนึ่งในสี่เขา ซึ่งทวีอำนาจหันไปทางทิศใต้ ทิศตะวันออก และทางแผ่นดินอันงดงาม ¹⁰ เขานั้นงอกขึ้นสูงถึงชาวสวรรค์ และทำให้กลุ่มดาวกับดาวบางดวงตกลงสู่พื้นดินและถูกมันเหยียบย่ำ ¹¹ มันถึงกับยกย่องตนเองเทียบเท่าราชาแห่งสวรรค์ มันเลิกล้างการถวายเครื่องสักการะประจำวันแด่พระองค์ และทำให้ที่พำนักของพระองค์ไม่เป็นที่เคารพ ¹² ในเวลาเดียวกัน บรรดาผู้บริสุทธิ์และเครื่องสักการะที่ใช้เผาเป็นของถวายประจำวันก็อยู่ใต้อำนาจของการต่อต้านของมัน และความจริงถูกโยนทิ้งลงบนพื้นดิน มันทำสิ่งที่ใจต้องการและประสบกับความเจริญ ¹³ ครั้นแล้วข้าพเจ้าก็ได้ยินผู้บริสุทธิ์ผู้หนึ่งพูดกับผู้บริสุทธิ์อีกผู้หนึ่งที่กำลังพูดอยู่ว่า “เรื่องต่างๆ ในภาพนิมิตจะเกิดขึ้นนานเท่าไรจึงจะบรรลุผล คือเรื่องเครื่องสักการะที่ใช้เผาเป็นของถวายประจำวัน การกระทำที่น่าชังซึ่งทำให้เกิดความวิบัติ^[a] สถานที่บริสุทธิ์และบรรดาผู้บริสุทธิ์อยู่ใต้อำนาจของการต่อต้านและถูกเหยียบย่ำอยู่ใต้เท้าของมัน” ¹⁴ ท่านพูดตอบว่า “จะเกิดขึ้น 2,300 ครั้งของการมอบเครื่องสักการะในเวลาเช้าและเวลาเย็น แล้วสถานที่บริสุทธิ์ก็จะได้รับการชำระให้บริสุทธิ์อีกครั้ง”

แก้ฝันจากภาพนิมิต

¹⁵ เมื่อข้าพเจ้าดาเนียลได้เห็นภาพนิมิตแล้ว ข้าพเจ้าพยายามจะเข้าใจ ดูเถิด ผู้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าข้าพเจ้าดูเหมือนมนุษย์ ¹⁶ ข้าพเจ้าได้ยินเสียงมนุษย์ที่ระหว่างฝั่งแม่น้ำอุลัย เสียงนั้นเรียก “กาเบรียล^[b] ช่วยชายผู้นี้ให้เข้าใจภาพนิมิตเถิด” ¹⁷ ท่านจึงมาใกล้ที่ข้าพเจ้ายืนอยู่ เมื่อท่านมา ข้าพเจ้าก็ตกใจและก้มหน้าซบลงกับพื้น แต่ท่านพูดกับข้าพเจ้าว่า “โอ บุตรมนุษย์ จงเข้าใจเถิดว่า ภาพนิมิตนั้นชี้ให้เห็นการสิ้นสุด”

¹⁸ ขณะที่ท่านกำลังพูดกับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็ตกอยู่ในภวังค์หน้าซบพื้น แต่ท่านแตะต้องตัวข้าพเจ้าและช่วยข้าพเจ้าให้ยืนขึ้น ¹⁹ ท่านพูดว่า “ดูเถิด เราจะให้ท่านทราบว่า อะไรจะเกิดขึ้นในภายหลังเมื่อความกริ้วคุกรุ่นขึ้น เพราะภาพนิมิตนั้นเป็นเรื่องของการสิ้นสุดที่กำหนดไว้แล้ว ²⁰ ส่วนแกะตัวผู้ซึ่งมีเขา 2 เขาที่ท่านเห็นก็คือกษัตริย์ของมีเดียและเปอร์เซีย ²¹ ส่วนแพะตัวผู้ก็คือกษัตริย์ของกรีก และเขาที่เด่นชัดอยู่ที่ระหว่างคิ้วก็คือกษัตริย์ท่านแรก ²² ส่วนเขา 4 เขาที่ขึ้นมาแทนเขาแรกที่หัก ก็คือประชาชาตินั้นถูกแบ่งแยกออกเป็น 4 อาณาจักร แต่จะมีอำนาจไม่เท่ากับอาณาจักรแรก ²³ ในตอนท้ายของการปกครองของพวกเขา เมื่อบรรดาผู้ล่วงละเมิดกระทำจนถึงขีดสุดแล้ว กษัตริย์ผู้มีสีหน้าดุร้ายเป็นผู้กอปรด้วยเล่ห์อุบายจะลุกขึ้นครองอำนาจ ²⁴ ท่านจะมีอำนาจมาก และจะเป็นเหตุให้เกิดความพินาศอันน่าหวาดกลัว ท่านจะประสบกับความเจริญและทำสิ่งที่ใจต้องการ และจะทำลายบรรดาผู้มีใจกล้าหาญและบรรดาผู้บริสุทธิ์ ²⁵ ท่านจะหลอกลวงได้สำเร็จก็เพราะความฉลาดแกมโกง และจิตใจของท่านจะฮึกเหิม และจะทำให้คนจำนวนมากพินาศ ท่านจะลุกขึ้นต่อต้านราชาแห่งราชาทั้งปวง ถึงกระนั้นก็ตามท่านจะถูกทำให้พินาศ แต่ไม่ใช่ด้วยมือมนุษย์ ²⁶ ภาพนิมิตของการมอบเครื่องสักการะในเวลาเช้าและเวลาเย็นที่ท่านได้ยินคำอธิบายแล้ว จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน แต่จงเก็บภาพนิมิตนั้นไว้เป็นความลับ เพราะอีกนานก่อนที่จะเกิดขึ้น”

²⁷ และข้าพเจ้าดาเนียลรู้สึกละเหี่ยเพลียใจและล้มป่วยอยู่หลายวัน แล้วข้าพเจ้าก็ลุกขึ้นปฏิบัติงานให้กษัตริย์ แต่ข้าพเจ้าตื่นตระหนกกับภาพนิมิต และไม่มีผู้ใดเข้าใจ

พระเจ้าช่วยคนให้รอดพ้นจากความตาย