Old/New Testament

25 Þetta eru líka orðskviðir Salómons, er menn Hiskía Júdakonungs hafa safnað.

² Guði er það heiður að dylja mál, en konungum heiður að rannsaka mál.

³ Eins og hæð himins og dýpt jarðar, svo eru konungahjörtun órannsakanleg.

⁴ Sé sorinn tekinn úr silfrinu, þá fær smiðurinn ker úr því.

⁵ Séu hinir óguðlegu teknir burt frá augliti konungsins, þá mun hásæti hans staðfestast fyrir réttlæti.

⁶ Stær þig eigi frammi fyrir konunginum og ryðst eigi í rúm stórmenna,

⁷ því að betra er að menn segi við þig: "Fær þig hingað upp!" heldur en að menn gjöri þér læging frammi fyrir tignarmanni. Hvað sem augu þín kunna að hafa séð,

⁸ þá ver eigi skjótur til málsóknar, því að hvað ætlar þú síðan að gjöra, þá er náungi þinn gjörir þér sneypu?

⁹ Rek þú mál þitt gegn náunga þínum, en ljósta eigi upp leyndarmáli annars manns,

¹⁰ til þess að sá sem heyrir það, smáni þig ekki og þú losnir aldrei við illan orðróm.

¹¹ Gullepli í skrautlegum silfurskálum _ svo eru orð í tíma töluð.

¹² Eins og gullhringur og skartgripur af skíru gulli, svo er vitur áminnandi heyranda eyra.

¹³ Eins og snjósvali um uppskerutímann, svo er áreiðanlegur sendimaður þeim er sendir hann, því að hann hressir sál húsbónda síns.

¹⁴ Ský og vindur, og þó engin rigning _ svo er sá, sem hrósar sér af gjafmildi, en gefur þó ekkert.

¹⁵ Með þolinmæði verður höfðingja talið hughvarf, og mjúk tunga mylur bein.

¹⁶ Finnir þú hunang, þá et sem þér nægir, svo að þú verðir ekki ofsaddur af því og ælir því upp aftur.

¹⁷ Stíg sjaldan fæti þínum í hús náunga þíns, svo að hann verði ekki leiður á þér og hati þig.

¹⁸ Hamar og sverð og hvöss ör _ svo er maður, sem ber falsvitni gegn náunga sínum.

¹⁹ Molnandi tönn og hrasandi fótur _ svo er traust á svikara á neyðarinnar degi.

²⁰ Að fara úr fötum í kalsaveðri _ að hella ediki út í saltpétur _ eins er að syngja skapvondum ljóð.

²¹ Ef óvin þinn hungrar, þá gef honum að eta, og ef hann þyrstir, þá gef honum að drekka,

²² því að þú safnar glóðum elds yfir höfuð honum, og Drottinn mun endurgjalda þér það.

²³ Norðanvindurinn leiðir fram regn og launskraf reiðileg andlit.

²⁴ Betri er vist í horni á húsþaki en sambúð við þrasgjarna konu.

²⁵ Eins og kalt vatn er dauðþyrstum manni, svo er góð fregn af fjarlægu landi.

²⁶ Eins og grugguð lind og skemmdur brunnur, svo er réttlátur maður, sem titrar frammi fyrir óguðlegum manni.

²⁷ Það er ekki gott að eta of mikið hunang, ver því spar á hólið.

²⁸ Eins og borg, sem múrarnir hafa verið brotnir utan af, eins er sá maður, sem eigi hefir stjórn á skapsmunum sínum.

26 Eins og snjór um sumar og eins og regn um uppskeru, eins illa á sæmd við heimskan mann.

² Eins og spörfugl flögrar, eins og svala flýgur, eins er um óverðskuldaða formæling _ hún verður eigi að áhrínsorðum.

³ Svipan hæfir hestinum og taumurinn asnanum _ en vöndurinn baki heimskingjanna.

⁴ Svara þú ekki heimskingjanum eftir fíflsku hans, svo að þú verðir ekki honum jafn.

⁵ Svara þú heimskingjanum eftir fíflsku hans, svo að hann haldi ekki, að hann sé vitur.

⁶ Sá höggur af sér fæturna og fær að súpa á ranglæti, sem sendir orð með heimskingja.

⁷ Eins og lærleggir hins lama hanga máttlausir, svo er spakmæli í munni heimskingjanna.

⁸ Sá sem sýnir heimskum manni sæmd, honum fer eins og þeim, er bindur stein í slöngvu.

⁹ Eins og þyrnir, sem stingst upp í höndina á drukknum manni, svo er spakmæli í munni heimskingjanna.

¹⁰ Eins og skytta, sem hæfir allt, svo er sá sem leigir heimskingja, og sá er leigir vegfarendur.

¹¹ Eins og hundur, sem snýr aftur til spýju sinnar, svo er heimskingi, sem endurtekur fíflsku sína.

¹² Sjáir þú mann, sem þykist vitur, þá er meiri von um heimskingja en hann.

¹³ Letinginn segir: "Óargadýr er á veginum, ljón á götunum."

¹⁴ Hurðin snýst á hjörunum og letinginn í hvílu sinni.

¹⁵ Latur maður dýfir hendinni ofan í skálina, en honum verður þungt um að bera hana aftur upp að munninum.

¹⁶ Latur maður þykist vitrari en sjö, sem svara hyggilega.

¹⁷ Sá, sem kemst í æsing út af deilu, sem honum kemur ekki við, hann er eins og sá, sem tekur um eyrun á hundi, er hleypur fram hjá.

¹⁸ Eins og óður maður, sem kastar tundurörvum, banvænum skeytum,

¹⁹ eins er sá maður, er svikið hefir náunga sinn og segir síðan: "Ég er bara að gjöra að gamni mínu."

²⁰ Þegar eldsneytið þrýtur, slokknar eldurinn, og þegar enginn er rógberinn, stöðvast deilurnar.

²¹ Eins og kol þarf til glóða og við til elds, svo þarf þrætugjarnan mann til að kveikja deilur.

²² Orð rógberans eru eins og sælgæti, og þau læsa sig inn í innstu fylgsni hjartans.

²³ Eldheitir kossar og illt hjarta, það er sem sorasilfur utan af leirbroti.

²⁴ Með vörum sínum gjörir hatursmaðurinn sér upp vinalæti, en í hjarta sínu hyggur hann á svik.

²⁵ Þegar hann mælir fagurt, þá trú þú honum ekki, því að sjö andstyggðir eru í hjarta hans.

²⁶ Þótt hatrið hylji sig hræsni, þá verður þó illska þess opinber á dómþinginu.

²⁷ Sá sem grefur gröf, fellur í hana, og steinninn fellur aftur í fang þeim, er veltir honum.

²⁸ Lygin tunga hatar þá, er hún hefir sundur marið, og smjaðrandi munnur veldur glötun.

9 Um hjálpina til hinna heilögu er sem sé óþarft fyrir mig að skrifa yður,

² því að ég þekki góðan vilja yðar og hrósa mér af yður meðal Makedóna og segi, að Akkea hefur verið reiðubúin síðan í fyrra. Áhugi yðar hefur verið hvatning fyrir fjöldamarga.

³ En bræðurna hef ég sent, til þess að hrós vort um yður skyldi ekki reynast fánýtt í þessu efni og til þess að þér, eins og ég sagði, mættuð vera reiðubúnir.

⁴ Annars gæti svo farið, að vér, _ að vér ekki segjum þér _, þyrftum að bera kinnroða fyrir þetta traust, ef Makedónar skyldu koma með mér og finna yður óviðbúna.

⁵ Vér töldum því nauðsynlegt að biðja bræðurna að fara á undan til yðar og undirbúa þá gjöf yðar, sem heitin var áður, svo að hún mætti vera á reiðum höndum eins og blessun, en ekki nauðung.

⁶ En þetta segi ég: Sá sem sáir sparlega mun og sparlega uppskera, og sá sem sáir ríflega mun og ríflega uppskera.

⁷ Sérhver gefi eins og hann hefur ásett sér í hjarta sínu, ekki með ólund eða með nauðung, því að Guð elskar glaðan gjafara.

⁸ Guð er þess megnugur að veita yður allar góðar gjafir ríkulega, til þess að þér í öllu og ávallt hafið allt sem þér þarfnist og getið sjálfir veitt ríkulega til sérhvers góðs verks.

⁹ Eins og ritað er: Hann miðlaði mildilega, gaf hinum snauðu, réttlæti hans varir að eilífu.

¹⁰ Sá sem gefur sáðmanninum sæði og brauð til fæðu, hann mun og gefa yður sáð og margfalda það og auka ávexti réttlætis yðar.

¹¹ Þér verðið í öllu auðugir og getið jafnan sýnt örlæti sem kemur til leiðar þakklæti við Guð fyrir vort tilstilli.

¹² Því að þessi þjónusta, sem þér innið af hendi, bætir ekki aðeins úr skorti hinna heilögu, heldur ber hún og ríkulega ávexti við að margir menn þakka Guði.

¹³ Þegar menn sjá, hvers eðlis þessi þjónusta er, munu þeir lofa Guð fyrir að þér haldið játningu yðar við fagnaðarerindi Krists og gefið með yður af örlæti, bæði þeim og öllum.

¹⁴ Og þeir munu biðja fyrir yður og þrá yður vegna yfirgnæfanlegrar náðar Guðs við yður.

¹⁵ Þökk sé Guði fyrir sína óumræðilegu gjöf!