M’Cheyne Bible Reading Plan

ส่วนแบ่งทางทิศตะวันตกของแม่น้ำจอร์แดน

14 ชาวอิสราเอลได้รับมรดกต่อไปนี้ในดินแดนคานาอันจากเอเลอาซาร์ปุโรหิตและโยชูวาบุตรของนูนและบรรดาหัวหน้าตระกูลประจำเผ่าของชาวอิสราเอล ² มรดกของพวกเขาแบ่งกันได้โดยการจับฉลาก ตามที่พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาผ่านทางโมเสสให้แก่เก้าเผ่าครึ่ง ³ เพราะว่าโมเสสได้มอบมรดกแก่สองเผ่าครึ่งที่โพ้นแม่น้ำจอร์แดนแล้ว แต่ท่านไม่ได้มอบมรดกให้แก่ชาวเลวี ⁴ เพราะว่าลูกหลานของโยเซฟมี 2 เผ่าคือ มนัสเสห์ และเอฟราอิม และชาวเลวีไม่ได้รับส่วนแบ่งในแผ่นดิน เพียงแต่มีเมืองเป็นที่อยู่อาศัย พร้อมทั้งทุ่งหญ้าสำหรับฝูงปศุสัตว์และสมบัติของเขา ⁵ ชาวอิสราเอลกระทำตามที่พระผู้เป็นเจ้าบัญชาโมเสส คือพวกเขาได้แบ่งดินแดนกัน

มรดกของคาเลบ

⁶ ชาวยูดาห์มาหาโยชูวาที่กิลกาล และคาเลบบุตรเยฟุนเนห์ชาวเคนัสพูดกับท่านว่า “ท่านทราบแล้วว่า พระผู้เป็นเจ้าได้กล่าวอย่างไรกับโมเสสคนของพระเจ้าที่คาเดชบาร์เนียเกี่ยวกับท่านและข้าพเจ้า^{[a] 7} ข้าพเจ้าอายุ 40 ปีในครั้งที่โมเสสผู้รับใช้ของพระผู้เป็นเจ้าให้ข้าพเจ้าไปจากคาเดชบาร์เนียเพื่อสอดแนมแผ่นดิน และข้าพเจ้าก็นำข่าวกลับมาให้ท่านตามความในใจของข้าพเจ้า ⁸ แต่พวกพี่น้องที่ขึ้นไปกับข้าพเจ้าทำให้ประชาชนระทดท้อใจ ข้าพเจ้าก็ยังกระทำตามพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของข้าพเจ้าด้วยใจจริง ⁹ และโมเสสสาบานในวันนั้นว่า ‘ดินแดนที่เท้าของท่านเหยียบย่างไปจะเป็นมรดกสำหรับท่านและลูกหลานของท่านไปตลอดกาลอย่างแน่นอน เพราะว่าท่านได้กระทำตามพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของข้าพเจ้าด้วยใจจริง’ ¹⁰ จนบัดนี้ ดูเถิด พระผู้เป็นเจ้าให้ข้าพเจ้ามีชีวิตอยู่ ตามที่พระองค์กล่าวไว้ 45 ปีนับจากเวลาที่พระผู้เป็นเจ้ากล่าวเช่นนี้กับโมเสส ขณะที่อิสราเอลเดินทางอยู่ในถิ่นทุรกันดาร ดูเถิด เวลานี้ข้าพเจ้าอายุ 85 ปี ¹¹ วันนี้ข้าพเจ้ายังแข็งแรงเท่าๆ กับวันที่โมเสสให้ข้าพเจ้าไป พละกำลังของข้าพเจ้าในวันนี้ก็เท่ากับพละกำลังในครั้งนั้น ไม่ว่าจะใช้ในการทำศึกหรือไปไหนมาไหนก็ตาม ¹² ฉะนั้นขอให้ท่านมอบดินแดนแถบภูเขานี้ที่พระผู้เป็นเจ้ากล่าวถึงในวันนั้นแก่ข้าพเจ้าเถิด เพราะท่านทราบในเวลานั้นว่าชาวอานาคอยู่ที่นั่นมีเมืองขนาดใหญ่และมีการคุ้มกันอย่างแข็งแกร่ง เป็นไปได้ที่พระผู้เป็นเจ้าจะอยู่กับข้าพเจ้า และข้าพเจ้าจะขับไล่พวกเขาออกไป อย่างที่พระผู้เป็นเจ้ากล่าวไว้”

¹³ ครั้นแล้ว โยชูวาก็อวยพรท่าน และมอบเฮโบรนเป็นมรดกให้แก่คาเลบบุตรเยฟุนเนห์ ¹⁴ ดังนั้นเฮโบรนจึงเป็นมรดกของคาเลบบุตรเยฟุนเนห์ชาวเคนัสมาจนถึงทุกวันนี้ เพราะว่าท่านกระทำตามพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของอิสราเอลด้วยใจจริง ¹⁵ ก่อนหน้านั้นเฮโบรนชื่อ คีริยาทอาร์บา (อาร์บาเป็นชายที่เก่งกล้าที่สุดของชาวอานาค) และแผ่นดินก็สงบจากศึกสงคราม

ส่วนแบ่งสำหรับยูดาห์

15 ส่วนแบ่งสำหรับเผ่าของชาวยูดาห์ตามแต่ละครอบครัว ไปทางทิศใต้จนถึงเขตแดนของเอโดม และถิ่นทุรกันดารศินซึ่งเป็นจุดใต้สุด ² และเขตแดนทิศใต้ตั้งต้นจากปลายทะเลเกลือ ทางอ่าวที่หันไปยังทิศใต้ ³ และเบนไปทางทิศใต้ขึ้นเนินสูงอัครับบิม ผ่านต่อไปถึงศิน และขึ้นไปทางใต้ของคาเดชบาร์เนีย ข้ามไปยังเฮสโรน ขึ้นไปถึงอัดดาร์ เลี้ยวไปถึงคาร์คา ⁴ ผ่านต่อไปถึงอัสโมน ยื่นออกไปที่ข้างธารน้ำอียิปต์ และสุดลงที่ทะเล นี่แหละเป็นเขตแดนของพวกท่านทางทิศใต้ ⁵ เขตแดนทางทิศตะวันออกคือทะเลเกลือถึงปากแม่น้ำจอร์แดน เขตแดนทางทิศเหนือตั้งต้นจากอ่าวทะเลที่ปากแม่น้ำจอร์แดน ⁶ และขึ้นไปที่เบธโฮกลาห์ ผ่านต่อไปทางเหนือของเบธอาราบาห์ ขึ้นไปจนถึงก้อนหินโบฮันบุตรรูเบน ⁷ และเขตแดนเลยขึ้นไปจนถึงเดบีร์จากหุบเขาอาโคร์ และเลี้ยวไปทางทิศเหนือหันไปทางกิลกาลซึ่งอยู่ตรงข้ามกับเนินอาดุมมิมซึ่งอยู่ทางด้านใต้ของหุบเขา และผ่านต่อไปถึงน้ำพุเอนเชเมช และสุดลงที่เอนโรเกล ⁸ และเขตแดนเลยขึ้นไปที่ข้างหุบเขาแห่งบุตรของฮินโนมถึงทางลาดขึ้นของชาวเยบุส (คือเยรูซาเล็ม) และเขตแดนเลยขึ้นไปยังยอดภูเขาที่ตั้งพิงหุบเขาฮินโนมทางทิศตะวันตก ซึ่งอยู่ที่ด้านเหนือสุดของหุบเขาเรฟาอิม ⁹ แล้วเขตแดนยื่นไปจากยอดภูเขานั้น จนถึงน้ำพุเนฟโทอาห์ และจากที่นั้นไปจนถึงเมืองแห่งภูเขาเอโฟรน และเขตแดนโค้งไปจนถึงบาอาลาห์ (คือคีริยาทเยอาริม) ¹⁰ และเขตแดนวนไปทางทิศตะวันตกของบาอาลาห์จนถึงภูเขาเสอีร์ เลยไปจนถึงด้านเหนือของภูเขาเยอาริม (คือเคสะโลน) และลงไปถึงเมืองเบธเชเมช และเลยเรียบเคียงเมืองทิมนาห์ ¹¹ เขตแดนยื่นออกไปถึงขอบเขาซึ่งอยู่ทางทิศเหนือของเอโครน แล้วเขตแดนโค้งไปรอบๆ จนถึงชิกเคโรน และข้ามไปยังภูเขาบาอาลาห์ และยื่นออกไปถึงยับเนเอล แล้วเขตแดนสิ้นสุดลงที่ทะเล ¹² และเขตแดนทางทิศตะวันตกคือทะเลใหญ่รวมถึงฝั่งชายทะเล นี่คือเขตแดนรอบๆ ชาวยูดาห์ ตามแต่ละครอบครัวของพวกเขา

¹³ ตามคำบัญชาของพระผู้เป็นเจ้าที่มีต่อโยชูวา ท่านก็ได้มอบส่วนหนึ่งที่อยู่ท่ามกลางชาวยูดาห์ให้คาเลบบุตรเยฟุนเนห์ ส่วนนั้นคือคีริยาทอาร์บา คือเฮโบรน (อาร์บาเป็นบิดาของอานาค) ¹⁴ และคาเลบขับไล่บุตร 3 คนของอานาคออกไปคือ เชชัย อาหิมาน และทัลมัย บรรดาผู้สืบเชื้อสายของอานาค ¹⁵ และเขาขึ้นไปจากที่นั่นเพื่อสู้รบกับผู้อยู่อาศัยของเมืองเดบีร์ ก่อนหน้านั้นเมืองเดบีร์ชื่อ คีริยาทเสเฟอร์ ¹⁶ และคาเลบพูดว่า “ผู้ใดโจมตีและยึดคีริยาทเสเฟอร์ได้ เราจะยกอัคสาห์บุตรสาวของเราให้เป็นภรรยา” ¹⁷ โอทนีเอลบุตรของเคนัสผู้เป็นน้องคาเลบยึดเมืองไว้ได้ เขาจึงยกอัคสาห์บุตรหญิงของเขาให้เป็นภรรยา ¹⁸ เมื่อนางไปหาโอทนีเอล นางก็จูงใจเขาเพื่อจะขอทุ่งนาแห่งหนึ่งจากบิดาของนาง นางลงจากลา คาเลบจึงถามนางว่า “เจ้าต้องการสิ่งใดหรือ” ¹⁹ นางพูดว่า “ขอพรให้ลูก ในเมื่อท่านได้ให้ดินแดนเนเกบแก่ลูกแล้ว ก็ให้น้ำพุแก่ลูกด้วยเถิด” แล้วเขาก็ยกน้ำพุที่อยู่ด้านบนและด้านล่างให้นางไป

²⁰ ต่อไปนี้เป็นมรดกสำหรับเผ่าชาวยูดาห์ ตามแต่ละครอบครัวของพวกเขา ²¹ เมืองต่างๆ ที่เป็นของเผ่าชาวยูดาห์ในแถบเนเกบซึ่งหันไปทางเขตแดนเอโดม ได้แก่เมืองขับเซเอล เอเดอร์ และยากูร์ ²² คีนาห์ ดีโมนาห์ อาดาดาห์ ²³ เคเดช ฮาโซร์ อิทนาน ²⁴ ศิฟ เทเลม เบอาโลท ²⁵ ฮาโซร์ฮาดัททาห์ เคริโอทเฮสโรน (คือฮาโซร์) ²⁶ อามัม เช-มา โมลาดาห์ ²⁷ ฮาซาร์กัดดาห์ เฮชโมน เบธปาเลท ²⁸ ฮาซาร์ชูอาล เบเออร์เช-บา บิซิโอธิยาห์ ²⁹ บาอาลาห์ อิยิม เอเซม ³⁰ เอลโทลัด เคสีล โฮร์มาห์ ³¹ ศิกลาก มัดมันนาห์ สันสันนาห์ ³² เลบาโอท ชิลฮิม อายิน และริมโมน รวมทั้งหมดเป็น 29 เมือง มีหมู่บ้านรวมอยู่ด้วย

³³ และบริเวณที่ลุ่มมีเมืองเอชทาโอล โศราห์ อัชนาห์ ³⁴ ศาโนอาห์ เอนกันนิม ทัปปูวาห์ เอนาม ³⁵ ยาร์มูท อดุลลาม โสโคห์ อาเซคาห์ ³⁶ ชาอาราอิม อดีธาอิม เกเดราห์ เกเดโรธิอิม รวมเป็น 14 เมืองซึ่งมีหมู่บ้านรวมอยู่ด้วย

³⁷ เมืองเศนัน ฮดัสสาห์ มิกดัลกาด ³⁸ ดิเลอัน มิสเปห์ โยกเธเอล ³⁹ ลาคีช โบสคาท เอกโลน ⁴⁰ คับโบน ลามัม คิทลิช ⁴¹ เกเดโรท เบธดาโกน นาอามาห์ และมักเคดาห์ รวมเป็น 16 เมืองซึ่งมีหมู่บ้านรวมอยู่ด้วย

⁴² ลิบนาห์ เอเธอร์ อาชาน ⁴³ อิฟทาห์ อัชนาห์ เนซีบ ⁴⁴ เคอีลาห์ อัคซีบ มาเรชาห์ รวมเป็น 9 เมืองซึ่งมีหมู่บ้านรวมอยู่ด้วย

⁴⁵ เอโครน รวมเมืองย่อยและหมู่บ้านในเมืองนั้น ⁴⁶ จากเอโครนจนถึงทะเล กับทุกสิ่งที่อยู่ติดกับอัชโดด และมีหมู่บ้านรวมอยู่ด้วย

⁴⁷ อัชโดดอีกทั้งเมืองย่อยและหมู่บ้านในเมือง กาซาอีกทั้งเมืองย่อยและหมู่บ้านในเมือง จนถึงธารน้ำของอียิปต์ และทะเลใหญ่กับฝั่งชายทะเล

⁴⁸ และในแถบภูเขาคือ ชามีร์ ยาททีร์ โสโคห์ ⁴⁹ ดานนาห์ คีริยาทสันนาห์ (คือเดบีร์) ⁵⁰ อานาบ เอชเทโมห์ อานิม ⁵¹ โกเชน โฮโลน กิโลห์ รวมเป็น 11 เมืองซึ่งมีหมู่บ้านรวมอยู่ด้วย

⁵² อาหรับ ดูมาห์ เอชาน ⁵³ ยานิม เบธทัปปูวาห์ อาเฟคาห์ ⁵⁴ ฮุมทาห์ คีริยาทอาร์บา (คือเฮโบรน) และศิโยร์ รวมเป็น 9 เมืองซึ่งมีหมู่บ้านรวมอยู่ด้วย

⁵⁵ มาโอน คาร์เมล ศิฟ ยุทธาห์ ⁵⁶ ยิสเรเอล โยกเดอัม ศาโนอาห์ ⁵⁷ คายิน กิเบอาห์ และทิมนาห์ รวมเป็น 10 เมืองซึ่งมีหมู่บ้านรวมอยู่ด้วย

⁵⁸ ฮัลฮูล เบธซูร์ เกโดร์ ⁵⁹ มาอาราท เบธาโนท และเอลเทโคน รวมเป็น 6 เมืองซึ่งมีหมู่บ้านรวมอยู่ด้วย

⁶⁰ คีริยาทบาอัล (คือคีริยาทเยอาริม) และรับบาห์ รวมเป็น 2 เมืองซึ่งมีหมู่บ้านรวมอยู่ด้วย

⁶¹ ในถิ่นทุรกันดารคือ เบธอาราบาห์ มิดดีน เสคะคาห์ ⁶² นิบชาน เมืองเกลือ และเอนเกดี รวมเป็น 6 เมืองซึ่งมีหมู่บ้านรวมอยู่ด้วย

⁶³ แต่ชาวยูดาห์ไม่สามารถขับไล่ชาวเยบุสซึ่งเป็นผู้อาศัยอยู่ในเยรูซาเล็ม ชาวเยบุสอาศัยอยู่ที่นั่นกับชาวยูดาห์มาจนถึงทุกวันนี้

ไว้ใจพระเจ้า ไม่ใช่มนุษย์

ทุกสิ่งอยู่ภายใต้การควบคุมของพระเจ้า

ความชั่วร้ายในแผ่นดิน

7 พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับเยเรมีย์ดังนี้ว่า ² “จงยืนที่ประตูพระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้า และประกาศคำกล่าวว่า ชาวยูดาห์ทั้งปวงที่เข้าทางประตู เพื่อนมัสการพระผู้เป็นเจ้า จงฟังคำกล่าวของพระผู้เป็นเจ้า” ³ พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธา พระเจ้าของอิสราเอลกล่าวดังนี้ว่า “จงเปลี่ยนวิถีทางและการกระทำของพวกเจ้า และเราจะให้เจ้าอาศัยอยู่ในที่แห่งนี้ ⁴ อย่าวางใจในคำที่ลวงหลอกที่ว่า ‘นี่เป็นพระวิหารของพระผู้เป็นเจ้า พระวิหารของพระผู้เป็นเจ้า พระวิหารของพระผู้เป็นเจ้า’

⁵ เพราะว่าถ้าพวกเจ้าเปลี่ยนวิถีทางและการกระทำของเจ้าจริงๆ ถ้าเจ้าปฏิบัติด้วยความเป็นธรรมต่อกันและกัน ⁶ ถ้าเจ้าไม่กดขี่ข่มเหงผู้ลี้ภัย ผู้กำพร้าพ่อ หรือแม่ม่าย หรือฆ่าคนไร้ความผิดในที่แห่งนี้ และถ้าพวกเจ้าไม่ไปติดตามบรรดาเทพเจ้าซึ่งเป็นอันตรายต่อตัวเจ้าเอง ⁷ แล้วเราก็จะให้พวกเจ้าอาศัยอยู่ในที่แห่งนี้ ในแผ่นดินที่เรามอบให้แก่บรรพบุรุษของเจ้าตลอดกาล^[a]

⁸ ดูเถิด เจ้าไว้วางใจในคำที่ลวงหลอกซึ่งไม่เกิดผลอะไร ⁹ พวกเจ้าขโมย ฆ่า ผิดประเวณี พูดเท็จในคำสาบาน เผาเครื่องหอมแก่เทพเจ้าบาอัล ไปติดตามบรรดาเทพเจ้า ซึ่งเจ้าไม่เคยรู้จัก ¹⁰ แล้วเจ้ามายืนต่อหน้าเราในตำหนักนี้ ซึ่งได้รับเรียกว่าเป็นของเรา และพวกเจ้าพูดว่า ‘พวกเราปลอดภัย’ แต่ก็ยังกระทำสิ่งที่น่ารังเกียจเหล่านี้ต่อไปอีกอย่างนั้นหรือ ¹¹ ตำหนักอันเป็นที่นมัสการเรานี้ ได้รับเรียกว่าเป็นของเรา กลายเป็นถ้ำโจร^[b]ในสายตาของเจ้าหรือ ดูเถิด เราเองได้เห็นว่าเป็นเช่นนั้นแล้ว” พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น ¹² “บัดนี้เจ้าจงไปยังสถานที่ของเราในเมืองชิโลห์^[c] ซึ่งในตอนแรกชื่อของเราอยู่ที่นั่น และไปดูว่าเราได้ทำอะไรต่อสถานที่นั้นเนื่องจากความชั่วของอิสราเอลชนชาติของเรา ¹³ พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า และบัดนี้ เป็นเพราะพวกเจ้าได้กระทำสิ่งเหล่านี้ และเราก็ได้พูดกับพวกเจ้าเสมอมา แต่เจ้าก็ไม่ยอมฟัง เมื่อเราเรียกเจ้า เจ้าก็ไม่ตอบ ¹⁴ ฉะนั้น เราจะกระทำต่อตำหนักซึ่งได้รับเรียกว่าเป็นของเรา และเป็นที่เจ้าไว้วางใจ และจะกระทำต่อสถานที่ซึ่งเรามอบให้แก่เจ้าและแก่บรรพบุรุษของเจ้า ดังที่เราได้กระทำต่อชิโลห์ ¹⁵ และเราจะขับไล่พวกเจ้าไปให้พ้นหน้าเรา อย่างที่เราขับไล่บรรดาญาติพี่น้องของเจ้า คือเชื้อสายของเอฟราอิมทุกคน

¹⁶ ส่วนเจ้าเอง เยเรมีย์ จงอย่าอธิษฐานให้คนเหล่านี้ หรือส่งเสียงร้องหรืออธิษฐานให้พวกเขา และอย่าอธิษฐานต่อเราแทนพวกเขา เพราะเราจะไม่ฟังเจ้า ¹⁷ เจ้าไม่เห็นหรือว่า พวกเขากำลังทำอะไรในเมืองของยูดาห์และที่ถนนของเยรูซาเล็ม ¹⁸ พวกเด็กๆ รวบรวมกิ่งไม้ พ่อๆ ก็ติดไฟ พวกผู้หญิงนวดแป้งเพื่อทำขนมให้ราชินีแห่งสวรรค์^[d] และพวกเขารินเครื่องดื่มบูชาแก่ปวงเทพเจ้าเพื่อจะยั่วโทสะเรา ¹⁹ พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า เราน่ะหรือที่พวกเขายั่วโทสะ ไม่ใช่พวกเขาหรอกหรือที่ทำให้อับอายกันเอง ²⁰ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้ว่า ฉะนั้น ดูเถิด ความกริ้วและการลงโทษของเราจะหลั่งลงบนที่แห่งนี้ บนมนุษย์และสัตว์ป่า บนต้นไม้ในไร่นาและผลที่ได้จากพื้นดิน มันจะลุกไหม้และไม่มีใครดับมันได้”

²¹ พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธา พระเจ้าของอิสราเอลกล่าวดังนี้ “จงใช้เครื่องสักการะของเจ้ากับสัตว์ที่ใช้เผาเป็นของถวาย แล้วพวกเจ้าก็กินเนื้อสัตว์เองด้วยเลย ²² เพราะในวันที่เรานำพวกเขาออกจากแผ่นดินอียิปต์ เราไม่ได้บอกบรรพบุรุษของเจ้า หรือบัญชาพวกเขาเรื่องสัตว์ที่เผาเป็นของถวายและเครื่องสักการะบูชา ²³ แต่คำบัญชาที่เราสั่งพวกเขาก็คือ ‘จงเชื่อฟังเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของพวกเจ้า และพวกเจ้าจะเป็นชนชาติของเรา และจงดำเนินในทุกวิถีทางที่เราบัญชาเจ้า เพื่อทุกสิ่งจะเป็นไปด้วยดีกับพวกเจ้า’ ²⁴ แต่พวกเขาไม่ฟังและไม่แม้แต่จะเงี่ยหูฟัง แต่ดำเนินในวิถีทางของพวกเขาเอง และจิตใจอันชั่วร้ายซึ่งมีแต่ความดื้อรั้น พวกเขาเดินถอยหลังแทนที่จะเดินหน้า ²⁵ นับตั้งแต่วันที่บรรพบุรุษออกจากแผ่นดินอียิปต์มาจนถึงทุกวันนี้ วันแล้ววันเล่า เราได้ให้บรรดาผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้าซึ่งเป็นผู้รับใช้ของเราทุกคนมายังพวกเขาอย่างไม่หยุดยั้ง ²⁶ แต่พวกเขาก็ยังไม่ยอมฟังเราหรือแม้แต่จะเงี่ยหูฟัง แต่กลับหัวแข็ง พวกเขาประพฤติเลวร้ายยิ่งกว่าบรรพบุรุษของพวกเขาเสียอีก

²⁷ ฉะนั้น เจ้าจะไปพูดให้พวกเขาฟัง แต่พวกเขาจะไม่ฟังเจ้า เจ้าจะร้องเรียกพวกเขา แต่เขาจะไม่ตอบเจ้า ²⁸ และเจ้าจงพูดกับพวกเขาว่า ‘นี่เป็นประชาชาติที่ไม่เชื่อฟังพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของพวกเขา และไม่ยอมรับการสั่งสอน เขาไม่มีความจริงอยู่อีกแล้ว มันถูกตัดออกจากริมฝีปากของพวกเขา

หุบเขาแห่งการประหาร

³⁰ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้ “เพราะบรรดาบุตรแห่งยูดาห์ได้กระทำความชั่วในสายตาของเรา พวกเขาได้ตั้งสิ่งที่น่าชังของพวกเขาไว้ในตำหนักซึ่งได้รับเรียกว่าเป็นของเรา และทำให้ที่นั้นเป็นมลทิน ³¹ และพวกเขาได้สร้างแท่นบูชาที่สถานบูชาบนภูเขาสูงแห่งโทเฟท ซึ่งอยู่ในหุบเขาแห่งบุตรของฮินโนม ใช้ไฟเผาบรรดาบุตรชายบุตรหญิง ซึ่งเราไม่ได้บัญชาให้ทำ หรือแม้แต่จะคิด ³² ฉะนั้น พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า ดูเถิด ใกล้จะถึงเวลาที่จะไม่มีชื่อว่า โทเฟท อีกแล้ว หรือหุบเขาแห่งบุตรของฮินโนม แต่จะเป็นหุบเขาแห่งการประหาร เพราะพวกเขาจะฝังศพในโทเฟท เพราะไม่มีที่อื่นจะฝัง ³³ และศพคนตายของคนเหล่านี้จะเป็นอาหารของพวกนกในอากาศ และของสัตว์ป่าบนแผ่นดิน และจะไม่มีใครทำให้พวกสัตว์ตกใจหนีไป ³⁴ และเราจะทำให้เสียงยินดีและเบิกบานใจ เสียงของเจ้าบ่าวและเจ้าสาวในเมืองต่างๆ ของยูดาห์และที่ถนนของเยรูซาเล็มยุติลง เพราะแผ่นดินจะกลายเป็นที่ร้าง

พระเยซูเข้าไปในเมืองเยรูซาเล็ม

21 ครั้นพระเยซูกับเหล่าสาวกเดินทางเข้าใกล้เมืองเยรูซาเล็ม และมาถึงหมู่บ้านเบธฟายีบนภูเขามะกอก พระเยซูส่งสาวก 2 คนไป ² โดยกล่าวว่า “จงเข้าไปในหมู่บ้านที่อยู่ตรงหน้าเจ้า และในทันทีเจ้าก็จะได้พบลาตัวหนึ่งผูกอยู่ที่นั่น มีลูกลาอยู่ด้วย จงแก้เชือกมันออกแล้วนำทั้งสองตัวมาให้เรา ³ ถ้าใครพูดอะไรกับเจ้าก็จงบอกว่า ‘พระองค์ท่านจำเป็นต้องใช้พวกมัน’ และเขาจะให้มาทันที”^[a]

⁴ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ ก็เพื่อเป็นไปตามที่ผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้ากล่าวไว้ว่า

⁶ ครั้นแล้วเหล่าสาวกก็ไปทำตามที่พระเยซูสั่งไว้ ⁷ คือไปนำลาและลูกลามา ปูเสื้อตัวนอกบนหลังลาทั้งสองตัวให้พระองค์นั่ง ⁸ ฝูงชนส่วนใหญ่ปูเสื้อตัวนอกบนถนน บ้างก็ตัดกิ่งไม้ปูบนถนน ⁹ ฝูงชนพากันเดินไปข้างหน้าพระองค์ คนที่เดินตามร้องเสียงดังว่า “โฮซันนาแด่บุตรของดาวิด^[c] ‘ขอให้พระองค์ผู้มาในพระนามของพระผู้เป็นเจ้าจงเป็นสุขเถิด’^[d] โฮซันนาในที่สูงสุด” ¹⁰ เมื่อพระองค์ได้เข้าไปในเมืองเยรูซาเล็มแล้ว คนทั้งเมืองก็พากันแตกตื่นพูดว่า “ผู้นี้เป็นใคร” ¹¹ ฝูงชนพูดกันว่า “นี่คือเยซู ผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้าจากเมืองนาซาเร็ธในแคว้นกาลิลี”

พระเยซูขับไล่คนซื้อขายที่พระวิหาร

¹² พระเยซูเข้าไปในบริเวณพระวิหาร ขับไล่พวกที่เข้ามาซื้อขายให้ออกไปจากพระวิหาร พระองค์คว่ำโต๊ะของพวกคนแลกเปลี่ยนเงินตรา และที่นั่งของคนขายนกพิราบ ¹³ พระองค์กล่าวกับพวกเขาว่า “มีบันทึกไว้ว่า ‘ตำหนักของเราจะได้ชื่อว่า ตำหนักอธิษฐาน’^[e] แต่พวกท่านทำให้กลายเป็น ‘ถ้ำโจร’”^[f]

¹⁴ บรรดาคนตาบอดและคนง่อยมาหาพระองค์ที่พระวิหาร และพระองค์รักษาโรคของพวกเขาให้หายขาด ¹⁵ เมื่อพวกมหาปุโรหิตและอาจารย์ฝ่ายกฎบัญญัติเห็นสิ่งมหัศจรรย์ที่พระองค์ได้กระทำ และเด็กๆ ร้องกันในบริเวณพระวิหารว่า “โฮซันนาแด่บุตรของดาวิด” พวกเขาก็ยิ่งโกรธมากขึ้น ¹⁶ พวกเขาพูดกับพระองค์ว่า “ท่านได้ยินไหมว่าเขาเหล่านี้พูดอะไร” พระเยซูกล่าวว่า “ได้ยิน ท่านไม่เคยอ่านหรือว่า

¹⁷ พระองค์จากพวกเขาไป โดยออกไปจากเมืองนั้นไปถึงหมู่บ้านเบธานีและพักแรมอยู่ที่นั่น

พระเยซูกับต้นมะเดื่อ

¹⁸ ในเวลาเช้าตรู่ ขณะที่พระองค์กำลังกลับเข้าไปในเมืองก็เกิดหิว ¹⁹ ครั้นแลเห็นต้นมะเดื่อต้นหนึ่งที่ข้างถนน พระองค์จึงเดินเข้าไปใกล้แต่ไม่เห็นผลมะเดื่อ มีแต่ใบเท่านั้น พระองค์จึงพูดกับต้นนั้นว่า “เจ้าจะไม่มีผลอีกต่อไป” แล้วต้นมะเดื่อก็เหี่ยวแห้งไปทันที

²⁰ เหล่าสาวกอัศจรรย์ใจเมื่อเห็นดังนั้น จึงพูดว่า “ต้นมะเดื่อเหี่ยวแห้งทันทีได้อย่างไร” ²¹ พระเยซูกล่าวตอบพวกเขาว่า “เราขอบอกความจริงกับเจ้าว่า ถ้าเจ้ามีความเชื่อโดยไม่สงสัยเลย ไม่เพียงแต่เจ้าสามารถทำต่อต้นมะเดื่อดังที่เราทำ แต่แม้เจ้าจะพูดกับภูเขานี้ว่า ‘จงเคลื่อนลงไปในทะเล’ มันก็จะเป็นไปตามนั้น ²² และไม่ว่าเจ้าจะอธิษฐานขอสิ่งใดด้วยความเชื่อ เจ้าจะได้รับสิ่งนั้น”

คำถามระหว่างพวกผู้นำกับพระเยซู

²³ เมื่อพระองค์เข้าไปในบริเวณพระวิหาร พวกมหาปุโรหิตและพวกผู้ใหญ่ของประชาชนก็มาหาพระองค์ ขณะที่พระองค์กำลังสั่งสอนอยู่ พวกเขาพูดว่า “ท่านกระทำสิ่งเหล่านี้ด้วยสิทธิอำนาจอันใด และใครให้สิทธิอำนาจนี้แก่ท่าน” ²⁴ พระเยซูกล่าวตอบพวกเขาว่า “เราจะถามท่านอย่างหนึ่งด้วย ถ้าท่านบอกเรา เราก็จะบอกท่านเช่นกันว่าเรากระทำสิ่งเหล่านี้ด้วยสิทธิอำนาจอันใด ²⁵ บัพติศมาของยอห์นมาจากไหน จากสวรรค์หรือจากมนุษย์” เขาเหล่านั้นจึงเริ่มถามหาเหตุผลกันเองว่า “ถ้าพวกเราพูดว่า ‘มาจากสวรรค์’ เขาก็จะพูดว่า ‘แล้วทำไมท่านจึงไม่เชื่อเขา’ ²⁶ แต่ถ้าพวกเราพูดว่า ‘มาจากมนุษย์’ เราก็กลัวฝูงชน เพราะทุกคนถือว่ายอห์นเป็นผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้า” ²⁷ พวกเขาจึงตอบพระเยซูว่า “พวกเราไม่ทราบ” พระองค์กล่าวกับเขาว่า “เราก็จะไม่บอกท่านเช่นกันว่า เรากระทำสิ่งเหล่านี้ด้วยสิทธิอำนาจอันใด

อุปมาเรื่องบุตรชาย 2 คน

²⁸ แต่ท่านคิดเห็นอย่างไรเล่า ชายคนหนึ่งมีบุตรชาย 2 คน เขามาพูดกับคนแรกว่า ‘ลูกเอ๋ย วันนี้เจ้าจงไปทำงานในสวนองุ่นเถิด’ ²⁹ เขาตอบว่า ‘ข้าพเจ้าจะไม่ไป’ แต่ต่อมาเปลี่ยนใจ แล้วก็ไป ³⁰ เขามาพูดกับคนที่สองเช่นเดียวกัน แต่เขาตอบว่า ‘ข้าพเจ้าจะไป’ และเขาก็ไม่ได้ไป ³¹ สองคนนี้คนไหนกระทำตามความประสงค์ของบิดาของเขา” พวกเขาตอบว่า “คนแรก” พระเยซูกล่าวว่า “เราขอบอกความจริงกับท่านว่า บรรดาคนเก็บภาษีและหญิงแพศยาจะเข้าสู่อาณาจักรของพระเจ้าก่อนพวกท่านเสียอีก ³² เพราะยอห์นมาชี้ให้พวกท่านเห็นทางแห่งความชอบธรรม และท่านก็ไม่เชื่อเขา แต่บรรดาคนเก็บภาษีและหญิงแพศยาได้เชื่อเขา แม้ต่อมา ทั้งๆ ที่ท่านได้เห็นแล้ว แต่ก็ไม่ได้กลับใจและเชื่อเขา

อุปมาเรื่องผู้เช่าสวนองุ่น

³³ จงฟังคำอุปมาอีกเรื่องหนึ่ง มีเจ้าของสวนคนหนึ่งปลูกสวนองุ่นไว้ ซึ่งมีกำแพงที่สร้างล้อมไว้โดยรอบ และขุดบ่อเก็บเครื่องสกัดเหล้าองุ่น เขาสร้างหอคอยไว้และให้พวกชาวสวนเช่า แล้วก็เดินทางไปต่างประเทศ ³⁴ เมื่อถึงเวลาเก็บพืชผล เขาใช้บรรดาคนรับใช้ของเขาไปหาพวกคนเช่าสวน เพื่อรับส่วนปันผลของเขา ³⁵ พวกคนเช่าสวนจับตัวพวกผู้รับใช้ไว้ ทุบตีเสียคนหนึ่ง ฆ่าอีกคนหนึ่งและเอาหินขว้างอีกคนหนึ่ง ³⁶ เจ้าของสวนส่งพวกผู้รับใช้อีกกลุ่มไป ซึ่งมากคนกว่าครั้งแรก พวกคนเช่าสวนก็กระทำต่อเขาเหล่านั้นเหมือนครั้งแรก ³⁷ หลังจากนั้นเขาจึงส่งลูกชายของเขาไปหาคนเช่าสวนโดยคิดว่า ‘พวกเขาจะนับถือลูกของเราคนนั้น’ ³⁸ แต่เมื่อพวกคนเช่าสวนเห็นลูกคนนั้นก็พูดกันว่า ‘คนนี้เป็นทายาท มาช่วยกันฆ่าเขาเถิด มรดกจะได้ตกเป็นของเรา’ ³⁹ เขาทั้งหลายจึงจับตัวลูกคนนั้นโยนออกไปจากสวนองุ่นแล้วฆ่าเสีย ⁴⁰ ฉะนั้นเมื่อเจ้าของสวนองุ่นมา เขาจะทำอย่างไรกับพวกคนเช่าสวน” ⁴¹ พวกเขาตอบว่า “เขาจะฆ่าคนชั่วร้ายเหล่านั้นอย่างแน่นอน และจะให้คนสวนอื่นเช่าสวนเสีย จะได้แบ่งปันผลให้แก่เขาเมื่อถึงเวลา”

⁴² พระเยซูกล่าวว่า “ท่านไม่เคยอ่านในพระคัมภีร์หรือว่า

⁴³ ฉะนั้น เราขอบอกท่านว่า อาณาจักรของพระเจ้าจะต้องถูกยึดไปจากท่าน และยกให้แก่ชนชาติหนึ่งที่จะผลิตผลได้ตามควร ⁴⁴ คนที่ล้มลงบนศิลานี้จะแตกหักกระจายเป็นชิ้นๆ หากแต่ศิลานั้นล้มทับผู้ใดแล้ว ผู้นั้นจะแหลกเป็นผุยผงไป”

⁴⁵ ครั้นพวกมหาปุโรหิตและฟาริสีได้ยินคำอุปมาของพระองค์แล้ว ก็เข้าใจว่าพระองค์กล่าวถึงพวกเขา ⁴⁶ ฉะนั้นพวกเขาใคร่จะจับกุมพระองค์เสีย แต่กลัวฝูงชนเพราะพวกเขานับว่าพระองค์เป็นผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้า