Sálmarnir 49-50

Icelandic Bible

49 Fyrir kvenraddir. Til söngstjórans. Kóraítasálmur.

² Heyrið þetta, allar þjóðir, hlustið á, allir heimsbúar,

³ bæði lágir og háir, jafnt ríkir sem fátækir!

⁴ Munnur minn talar speki, og ígrundun hjarta míns er hyggindi.

⁵ Ég hneigi eyra mitt að spakmæli, ræð gátu mína við gígjuhljóm.

⁶ Hví skyldi ég óttast á mæðudögunum, þá er hinir lævísu óvinir mínir umkringja mig með illsku,

⁷ þeir sem reiða sig á auðæfi sín og stæra sig af sínu mikla ríkidæmi.

⁸ Enginn maður fær keypt bróður sinn lausan né greitt Guði lausnargjald fyrir hann.

⁹ Lausnargjaldið fyrir líf þeirra mundi verða of hátt, svo að hann yrði að hætta við það að fullu,

¹⁰ ætti hann að halda áfram að lifa ævinlega og líta ekki í gröfina.

¹¹ Nei, hann sér, að vitrir menn deyja, að fífl og fáráðlingar farast hver með öðrum og láta öðrum eftir auðæfi sín.

¹² Grafir verða heimkynni þeirra að eilífu, bústaðir þeirra frá kyni til kyns, jafnvel þótt þeir hafi kennt lendur við nafn sitt.

¹³ Maðurinn í allri sinni vegsemd stenst ekki, hann verður jafn skepnunum sem farast.

¹⁴ Svo fer þeim sem eru þóttafullir, og þeim sem fylgja þeim og hafa þóknun á tali þeirra. [Sela]

¹⁵ Þeir stíga niður til Heljar eins og sauðahjörð, dauðinn heldur þeim á beit, og hinir hreinskilnu drottna yfir þeim, þá er morgnar, og mynd þeirra eyðist, Hel verður bústaður þeirra.

¹⁶ En mína sál mun Guð endurleysa, því að hann mun hrífa mig úr greipum Heljar. [Sela]

¹⁷ Óttast þú ekki, þegar einhver verður ríkur, þegar dýrð húss hans verður mikil,

¹⁸ því að hann tekur ekkert af því með sér, þegar hann deyr, auður hans fer ekki niður þangað á eftir honum.

¹⁹ Hann telur sig sælan meðan hann lifir: "Menn lofa þig, af því að þér farnast vel."

²⁰ _ Hann verður þó að fara til kynslóðar feðra sinna, sem aldrei að eilífu sjá ljósið.

²¹ Maðurinn í vegsemd, en hyggindalaus, verður jafn skepnunum sem farast.

50 Asafs-sálmur. Drottinn er alvaldur Guð, hann talar og kallar á jörðina frá upprás sólar til niðurgöngu hennar.

² Frá Síon, ímynd fegurðarinnar, birtist Guð í geisladýrð.

³ Guð vor kemur og þegir ekki. Eyðandi eldur fer fyrir honum, og í kringum hann geisar stormurinn.

⁴ Hann kallar á himininn uppi og á jörðina, til þess að dæma lýð sinn:

⁵ "Safnið saman dýrkendum mínum, þeim er gjört hafa sáttmála við mig með fórnum."

⁶ Þá kunngjörðu himnarnir réttlæti hans, því að Guð er sá sem dæmir. [Sela]

⁷ "Heyr, þjóð mín, og lát mig tala, Ísrael, og lát mig áminna þig, ég er Drottinn, Guð þinn!

⁸ Eigi er það vegna fórna þinna, að ég ávíta þig, brennifórnir þínar eru stöðuglega frammi fyrir mér.

⁹ Ég þarf ekki að taka uxa úr húsi þínu né geithafra úr stíu þinni,

¹⁰ því að mín eru öll skógardýrin og skepnurnar á fjöllum þúsundanna.

¹¹ Ég þekki alla fugla á fjöllunum, og mér er kunnugt um allt það sem hrærist á mörkinni.

¹² Væri ég hungraður, mundi ég ekki segja þér frá því, því að jörðin er mín og allt sem á henni er.

¹³ Et ég nauta kjöt, eða drekk ég hafra blóð?

¹⁴ Fær Guði þakkargjörð að fórn og gjald Hinum hæsta þannig heit þín.

¹⁵ Ákalla mig á degi neyðarinnar, og ég mun frelsa þig, og þú skalt vegsama mig."

¹⁶ En við hinn óguðlega segir Guð: "Hvernig dirfist þú að telja upp boðorð mín og taka sáttmála minn þér í munn,

¹⁷ þar sem þú þó hatar aga og varpar orðum mínum að baki þér?

¹⁸ Sjáir þú þjóf, leggur þú lag þitt við hann, og við hórkarla hefir þú samfélag.

¹⁹ Þú hleypir munni þínum út í illsku, og tunga þín bruggar svik.

²⁰ Þú situr og bakmælir bróður þínum og ófrægir son móður þinnar.

²¹ Slíkt hefir þú gjört, og ég ætti að þegja? Þú heldur, að ég sé líkur þér! Ég mun hegna þér og endurgjalda þér augljóslega.

²² Hyggið að þessu, þér sem gleymið Guði, til þess að ég sundurrífi ekki og enginn fái bjargað.

²³ Sá sem færir þakkargjörð að fórn, heiðrar mig, og þann sem breytir grandvarlega, vil ég láta sjá hjálpræði Guðs."