Roma 4
Ang Biblia, 2001
Ang Halimbawa ni Abraham
4 Ano nga ang ating sasabihin na natuklasan ni Abraham na ating ninuno ayon sa laman?
2 Sapagkat kung si Abraham ay itinuring na ganap sa pamamagitan ng mga gawa, ay mayroon sana siyang ipagmamalaki, ngunit hindi sa Diyos.
3 Sapagkat(A) ano ang sinasabi ng kasulatan? “Sumampalataya si Abraham sa Diyos, at iyon ay ibinilang sa kanya na katuwiran.”
4 Ngayon sa gumagawa, ang kabayaran ay hindi itinuturing na biyaya, kundi siyang talagang nararapat.
5 Ngunit sa kanya na hindi gumagawa, kundi sumasampalataya sa kanya na umaaring-ganap sa masamang tao, ang kanyang pananampalataya ay itinuturing na katuwiran.
6 Gaya naman ng sinasabi ni David tungkol sa pagiging mapalad ng tao na itinuturing ng Diyos na matuwid na hiwalay sa gawa:
7 “Mapapalad(B) ang mga pinatatawad sa kanilang mga masasamang gawa,
at ang mga tinakpan ang kanilang mga kasalanan.
8 Mapalad ang tao na hindi ibibilang laban sa kanya ng Panginoon ang kasalanan.”
9 Ipinahayag nga ba ang pagiging mapalad na ito sa pagtutuli, o gayundin sa di-pagtutuli? Sapagkat sinasabi natin, “Ang pananampalataya ay ibinilang na pagiging matuwid kay Abraham.”
10 Paano nga ito ibinilang? Iyon ba'y bago siya tinuli o nang tuli na siya? Iyon ay hindi pagkatapos na siya ay tuliin, kundi bago siya tinuli.
11 Tinanggap(C) niya ang tanda ng pagtutuli, na isang tatak ng pagiging matuwid sa pamamagitan ng pananampalataya na nasa kanya nang siya'y di pa tuli. Ang layunin ay upang siya'y maging ama ng mga sumasampalataya, bagaman sila'y di-tuli, at upang ang pagiging matuwid ay maibilang din sa kanila,
12 gayundin ang ama ng pagtutuli na hindi lamang sa mga pagtutuli kundi pati naman sa mga sumusunod sa mga hakbang ng pananampalataya na taglay ng ating amang si Abraham na nasa kanya bago siya tinuli.
Makakamit ang Pangako sa Pamamagitan ng Pananampalataya
13 Sapagkat(D) ang pangako na kanyang mamanahin ang sanlibutan ay hindi dumating kay Abraham o sa kanyang binhi sa pamamagitan ng kautusan kundi sa pamamagitan ng pagiging matuwid ng pananampalataya.
14 Sapagkat(E) kung silang nasa kautusan ang siyang mga tagapagmana, walang kabuluhan ang pananampalataya, at pinawawalang saysay ang pangako.
15 Sapagkat ang kautusan ay gumagawa ng galit; ngunit kung saan walang kautusan ay wala ring paglabag.
16 Dahil(F) dito, iyon ay batay sa pananampalataya, upang maging ayon sa biyaya; upang ang pangako ay maging tiyak para sa lahat ng binhi, hindi lamang sa nasa kautusan, kundi pati naman sa nasa pananampalataya ni Abraham (na ama nating lahat,
17 gaya(G) ng nasusulat, “Ginawa kitang ama ng maraming bansa”) sa harapan ng Diyos na kanyang sinampalatayanan, na nagbibigay-buhay sa mga patay, at ang mga bagay na hindi buháy noon ay binubuhay niya ngayon.
18 Umaasa(H) kahit wala nang pag-asa, siya'y sumampalataya na siya'y magiging “ama ng maraming bansa” ayon sa sinabi, “Magiging napakarami ang iyong binhi.”
19 Hindi(I) siya nanghina sa pananampalataya, itinuring niya ang sariling katawan tulad sa patay na (sapagkat siya'y may mga isandaang taon na noon), at ang pagkabaog ng bahay-bata ni Sarah.
20 Gayunman, hindi siya nag-alinlangan sa pangako ng Diyos sa pamamagitan ng di-paniniwala, kundi pinalakas siya ng pananampalataya habang niluluwalhati niya ang Diyos,
21 at lubos na naniwala na kayang gawin ng Diyos ang kanyang ipinangako.
22 Kaya't ang kanyang pananampalataya[a] ay ibinilang na katuwiran sa kanya.
23 Ngayo'y hindi lamang dahil sa kanya isinulat ang salitang, “sa kanya'y ibinilang,”
24 kundi dahil din naman sa atin, na ibibilang sa atin na mga sumasampalataya sa kanya na muling bumuhay kay Jesus na ating Panginoon mula sa mga patay,
25 na(J) ibinigay sa kamatayan dahil sa ating mga pagsuway at muling binuhay upang tayo'y ariing-ganap.
Footnotes
- Roma 4:22 Sa Griyego ay ito .
Romans 4
New King James Version
Abraham Justified by Faith(A)
4 What then shall we say that (B)Abraham our (C)father[a] has found according to the flesh? 2 For if Abraham was (D)justified by works, he has something to boast about, but not before God. 3 For what does the Scripture say? (E)“Abraham believed God, and it was [b]accounted to him for righteousness.” 4 Now (F)to him who works, the wages are not counted [c]as grace but as debt.
David Celebrates the Same Truth
5 But to him who (G)does not work but believes on Him who justifies (H)the ungodly, his faith is accounted for righteousness, 6 just as David also (I)describes the blessedness of the man to whom God imputes righteousness apart from works:
7 “Blessed(J) are those whose lawless deeds are forgiven,
And whose sins are covered;
8 Blessed is the man to whom the Lord shall not impute sin.”
Abraham Justified Before Circumcision
9 Does this blessedness then come upon the circumcised only, or upon the uncircumcised also? For we say that faith was accounted to Abraham for righteousness. 10 How then was it accounted? While he was circumcised, or uncircumcised? Not while circumcised, but while uncircumcised. 11 And (K)he received the sign of circumcision, a seal of the righteousness of the faith which he had while still uncircumcised, that (L)he might be the father of all those who believe, though they are uncircumcised, that righteousness might be imputed to them also, 12 and the father of circumcision to those who not only are of the circumcision, but who also walk in the steps of the faith which our father (M)Abraham had while still uncircumcised.
The Promise Granted Through Faith
13 For the promise that he would be the (N)heir of the world was not to Abraham or to his seed through the law, but through the righteousness of faith. 14 For (O)if those who are of the law are heirs, faith is made void and the promise made of no effect, 15 because (P)the law brings about wrath; for where there is no law there is no transgression.
16 Therefore it is of faith that it might be (Q)according to grace, (R)so that the promise might be [d]sure to all the seed, not only to those who are of the law, but also to those who are of the faith of Abraham, (S)who is the father of us all 17 (as it is written, (T)“I have made you a father of many nations”) in the presence of Him whom he believed—God, (U)who gives life to the dead and calls those (V)things which do not exist as though they did; 18 who, contrary to hope, in hope believed, so that he became the father of many nations, according to what was spoken, (W)“So shall your descendants be.” 19 And not being weak in faith, (X)he did not consider his own body, already dead (since he was about a hundred years old), (Y)and the deadness of Sarah’s womb. 20 He did not waver at the promise of God through unbelief, but was strengthened in faith, giving glory to God, 21 and being fully convinced that what He had promised (Z)He was also able to perform. 22 And therefore (AA)“it was accounted to him for righteousness.”
23 Now (AB)it was not written for his sake alone that it was imputed to him, 24 but also for us. It shall be imputed to us who believe (AC)in Him who raised up Jesus our Lord from the dead, 25 (AD)who was delivered up because of our offenses, and (AE)was raised because of our justification.
Footnotes
- Romans 4:1 Or (fore)father according to the flesh has found?
- Romans 4:3 imputed, credited, reckoned, counted
- Romans 4:4 according to
- Romans 4:16 certain
Scripture taken from the New King James Version®. Copyright © 1982 by Thomas Nelson. Used by permission. All rights reserved.
