2 Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

² Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, mówiąc:

³ Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

⁴ Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

⁵ Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

⁶ Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

⁷ Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

⁸ Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

⁹ Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

¹⁰ Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

¹¹ Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

¹² Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.

Psalm Dawida. Pieśń pouczająca.

32 Błogosławiony ten, komu przebaczono występek, komu grzech zakryto.

² Błogosławiony człowiek, któremu PAN nie poczytuje nieprawości i w którego duchu nie ma podstępu.

³ Gdy milczałem, kości moje schły od moich całodziennych narzekań.

⁴ We dnie i w nocy bowiem ciążyła na mnie twoja ręka, usychałem jak podczas letniej suszy. Sela.

⁵ Wyznałem ci swój grzech i nie kryłem mojej nieprawości. Powiedziałem: Wyznam moje występki PANU, a ty przebaczyłeś nieprawość mego grzechu. Sela.

⁶ Dlatego do ciebie będzie się modlił każdy pobożny w czasie, gdy można cię znaleźć; nawet w czasie powodzi wielkich wód, one go nie dosięgną.

⁷ Ty jesteś moim schronieniem, zachowasz mnie od ucisku; otaczasz mnie pieśniami wybawienia. Sela.

⁸ Pouczę cię i nauczę cię drogi, którą masz kroczyć, poprowadzę cię swoim okiem.

⁹ Nie bądźcie bezrozumni jak koń czy jak muł, których pyski trzeba okiełznać uzdą i wędzidłem, aby się na ciebie nie porywały.

¹⁰ Wiele cierpień spada na niegodziwego, lecz ufającego PANU otoczy miłosierdzie.

¹¹ Weselcie się w PANU i radujcie się sprawiedliwi, wykrzykujcie radośnie, wszyscy prawego serca.

Przewodnikowi chóru, dla Jedutuna. Psalm Dawida.

62 Tylko w Bogu spoczywa moja dusza, od niego pochodzi moje zbawienie.

² Tylko on jest moją skałą i zbawieniem, moją twierdzą; nie zachwieję się za bardzo.

³ Jak długo będziecie knuć zło przeciwko człowiekowi? Wy wszyscy będziecie zabici, będziecie jak pochylona ściana i jak walący się mur.

⁴ Oni tylko naradzają się, jak go strącić z dostojeństwa; mają upodobanie w kłamstwie, ustami swymi błogosławią, ale w sercu złorzeczą. Sela.

⁵ Tylko w Bogu spocznij, moja duszo, bo od niego pochodzi moja nadzieja.

⁶ On jedynie jest moją skałą i zbawieniem, moją twierdzą; nie zachwieję się.

⁷ W Bogu moje wybawienie i moja chwała; skała mojej mocy, moja ucieczka jest w Bogu.

⁸ Ufajcie mu w każdym czasie, o narody, wylewajcie przed nim wasze serca; Bóg jest naszą ucieczką. Sela.

⁹ Doprawdy synowie ludzcy są marnością, synowie mocarzy – zawodni; położeni na wagę, wszyscy razem są lżejsi niż marność.

¹⁰ Nie pokładajcie ufności w ucisku ani nie łudźcie się grabieżą; jeśli przybędzie wam bogactw, nie przywiązujcie do nich serca.

¹¹ Bóg raz przemówił, dwa razy to słyszałem, że moc należy do Boga;

¹² I do ciebie, Panie, należy miłosierdzie, bo ty oddajesz każdemu według jego uczynków.

Psalm i pieśń na dzień szabatu.

92 Dobrą rzeczą jest wysławiać PANA i śpiewać twemu imieniu, o Najwyższy.

² Głosić rankiem twoje miłosierdzie, a nocami twoją wierność;

³ Na instrumencie o dziesięciu strunach, na cytrze i na harfie ze śpiewaniem.

⁴ Ty bowiem rozradowałeś mnie, PANIE, twymi czynami; będę śpiewać o dziełach twoich rąk.

⁵ Jakże wielkie są twoje dzieła, PANIE; bardzo głębokie są twoje myśli.

⁶ Prostak nie zna, a głupi tego nie rozumie:

⁷ Gdy niegodziwi wyrastają jak ziele i kwitną wszyscy czyniący nieprawość, to tylko po to, aby byli wykorzenieni aż na wieki;

⁸ Ty zaś, PANIE, jesteś Najwyższy na wieki.

⁹ Oto bowiem twoi wrogowie, PANIE, oto bowiem twoi wrogowie zginą, rozproszą się wszyscy czyniący nieprawość.

¹⁰ Ale mój róg wzniesiesz jak u jednorożca, będę namaszczony świeżym olejem.

¹¹ I moje oko zobaczy nieszczęście tych, którzy na mnie czyhają; moje uszy usłyszą o klęsce złoczyńców, którzy powstają przeciwko mnie.

¹² Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, rozrośnie się jak cedr na Libanie.

¹³ Zasadzeni w domu PANA rozkwitną na dziedzińcach naszego Boga.

¹⁴ Nawet w starości wydadzą owoc, pełni sił i kwitnący;

¹⁵ Aby opowiadać, że PAN jest prawy; on jest moją skałą i nie ma w nim żadnej nieprawości.

Pieśń stopni Dawida.

122 Uradowałem się, gdy mi powiedziano: Pójdziemy do domu PANA.

² Nasze nogi stanęły w twoich bramach, o Jeruzalem!

³ Jeruzalem, pięknie budowane jak miasto, w jedną całość zespolone;

⁴ Bo tam wstępują pokolenia, pokolenia PANA, do świadectwa Izraela, aby wysławiać imię PANA.

⁵ Tam bowiem są postawione trony sądu, trony domu Dawida.

⁶ Proście o pokój dla Jeruzalem: Niech się szczęści tym, którzy cię miłują.

⁷ Niech będzie pokój w twoich murach i spokój w twoich pałacach.

⁸ Ze względu na moich braci i dla moich przyjaciół będę teraz ci życzył pokoju.

⁹ Ze względu na dom PANA, naszego Boga, będę zabiegał o twoje dobro.

2 Synu mój, jeśli przyjmiesz moje słowa i zachowasz u siebie moje przykazania;

² Nadstawiając swego ucha na mądrość i nakłaniając swe serce ku rozumowi;

³ Tak, jeśli przywołasz roztropność i swoim głosem wezwiesz rozum;

⁴ Jeśli będziesz jej szukać jak srebra i poszukiwać jej jak ukrytych skarbów;

⁵ Wtedy zrozumiesz bojaźń PANA i dojdziesz do poznania Boga.

⁶ PAN bowiem daje mądrość, z jego ust pochodzi wiedza i rozum.

⁷ On zachowuje prawdziwą mądrość dla prawych; on jest tarczą dla tych, którzy postępują uczciwie;

⁸ Strzeże ścieżek sądu i chroni drogę swoich świętych.

⁹ Wtedy zrozumiesz sprawiedliwość, sąd, prawość i wszelką dobrą ścieżkę.

¹⁰ Gdy mądrość wejdzie do twojego serca i wiedza będzie miła twojej duszy;

¹¹ Wtedy rozwaga będzie cię strzegła i rozum cię zachowa.

¹² By uwolnić cię od złej drogi i od człowieka, który mówi przewrotnie;

¹³ Od tych, którzy opuszczają ścieżki prawości, żeby chodzić drogami ciemności;

¹⁴ Którzy się radują, gdy czynią zło, a cieszą się w złośliwej przewrotności;

¹⁵ Których ścieżki są kręte i sami są przewrotni na swoich drogach;

¹⁶ Aby cię uwolnić od cudzej kobiety, od obcej, która pochlebia łagodnymi słowami;

¹⁷ Która opuszcza przewodnika swojej młodości i zapomina o przymierzu swojego Boga;

¹⁸ Bo jej dom chyli się ku śmierci, a jej ścieżki ku umarłym;

¹⁹ Nikt z tych, którzy do niej wchodzą, nie wraca ani nie trafia na ścieżkę życia;

²⁰ Abyś chodził drogą dobrych i przestrzegał ścieżek sprawiedliwych.

²¹ Prawi bowiem będą mieszkali na ziemi i nienaganni na niej pozostaną;

²² Ale niegodziwi będą wykorzenieni z ziemi i przewrotni będą z niej wyrwani.