5 Iyong alalahanin, Oh Panginoon, ^(A)kung anong dumating sa amin:
Iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.
² Ang aming mana ay ^(B)napasa mga taga ibang lupa,
Ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.
³ Kami ay mga ulila at walang ama;
Ang aming mga ina ay parang mga bao.
⁴ Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi;
Ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.
⁵ Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg:
Kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.
⁶ Kami ay nakipagkamay ^(C)sa mga taga Egipto,
At sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.
⁷ Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na;
At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.
⁸ Mga alipin ay nangagpupuno ^(D)sa amin:
Walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.
⁹ Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay,
Dahil sa tabak sa ilang.
¹⁰ Ang aming balat ^(E)ay maitim na parang hurno,
Dahil sa maningas na init ng kagutom.
¹¹ Kanilang dinahas ang mga babae, ^(F)sa Sion,
Ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.
¹² Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay:
Ang mga mukha ng mga matanda ay ^(G)hindi iginagalang.
¹³ Ang mga binata ay nangagpapasan ^(H)ng gilingan,
At ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.
¹⁴ Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan.
Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.
¹⁵ Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat;
Ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.
¹⁶ Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo:
Sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.
¹⁷ Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay;
Dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;
¹⁸ Dahil sa bundok ng Sion na nasira;
Nilalakaran ng mga zora.
¹⁹ Ikaw, Oh Panginoon, ^(I)nananatili magpakailan man:
^(J)Ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.
²⁰ Bakit mo kami nililimot ^(K)magpakailan man,
At pinababayaan mo kaming totoong malaon?
²¹ Manumbalik ka sa amin, ^(L)Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik:
Baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.
²² Nguni't itinakuwil mo kaming lubos,
Ikaw ay totoong napoot sa amin.

5 Alalahanin mo, O Panginoon, kung ano ang nangyari sa amin.
    Iyong masdan, at tingnan ang aming kahihiyan!
² Ang aming mana ay ibinigay sa mga dayuhan,
    ang aming mga bahay ay sa mga taga-ibang bayan.
³ Kami ay naging mga ulila at walang ama;
    gaya ng mga balo ang aming mga ina.
⁴ Dapat kaming magbayad sa tubig na aming iniinom,
    dapat naming bilhin ang kinukuha naming kahoy.
⁵ Ang mga humahabol sa amin ay nasa aming leeg;
    kami ay pagod na, wala kaming kapahingahan.
⁶ Sa mga taga-Ehipto, kami ay nakipagkamay,
    at sa mga taga-Asiria upang makakuha ng sapat na tinapay.
⁷ Ang aming mga ninuno ay nagkasala at wala na;
    at kami ay nagpapasan ng mga kasamaan nila.
⁸ Mga alipin ang namumuno sa amin,
    walang magliligtas sa amin sa kanilang kamay.
⁹ Nalalagay sa panganib ang aming buhay
    upang makakuha ng tinapay, dahil sa tabak sa ilang.
¹⁰ Ang aming balat ay kasing-init ng pugon,
    dahil sa nagniningas na init ng taggutom.
¹¹ Ang mga babae sa Zion ay ginahasa nila,
    ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.
¹² Ang mga pinuno ay ibinitin sa kamay nila,
    hindi iginagalang ang matatanda.
¹³ Ang mga binata ay pinagtrabaho sa gilingan,
    at sa bigat ng kahoy ang mga bata ay nagpasuray-suray.
¹⁴ Iniwan na ng matatanda ang pintuang-bayan,
    at ng mga binata ang kanilang mga tugtugan.
¹⁵ Ang kagalakan ng aming puso ay huminto na,
    ang aming pagsasayaw ay napalitan ng pagluluksa.
¹⁶ Nahulog mula sa aming ulo ang korona;
    kahabag-habag kami, sapagkat kami'y nagkasala!
¹⁷ Dahil dito ay nagkasakit ang aming puso,
    dahil sa mga bagay na ito ang mga mata nami'y lumabo;
¹⁸ dahil sa bundok ng Zion na nawasak,
    ang mga asong-gubat ay pagala-gala roon.