Mga Kawikaan 8

Ang Biblia, 2001

8 Hindi^(A) ba nananawagan ang karunungan,
    at nagtataas ng tinig ang kaunawaan?
² Sa matataas na dako sa tabi ng daan,
    siya'y tumatayo sa mga sangandaan.
³ Sa tabi ng mga pintuan sa harapan ng bayan,
    siya'y sumisigaw ng malakas sa pasukan ng mga pintuan:
⁴ “Sa inyo, O mga lalaki, tumatawag ako,
    at ang aking sigaw ay sa mga anak ng mga tao.
⁵ O kayong mga walang muwang, matuto kayo ng katalinuhan;
    at, maging maunawain kayo, kayong mga hangal.
⁶ Makinig kayo, sapagkat magsasalita ako ng mga bagay na marangal,
    at mamumutawi sa aking mga labi ang matutuwid na bagay;
⁷ sapagkat ang aking bibig ay magsasabi ng katotohanan;
    at karumaldumal sa aking mga labi ang kasamaan.
⁸ Ang mga salita ng aking bibig ay pawang katuwiran;
    sa kanila'y walang liko o baluktot man.
⁹ Sa kanya na nakakaunawa ay pawang makatuwiran,
    at wasto sa kanila na nakakatagpo ng kaalaman.
¹⁰ Sa halip na pilak, ang kunin mo'y ang aking aral;
    at sa halip na dalisay na ginto ay ang kaalaman.
¹¹ Sapagkat mabuti kaysa alahas ang karunungan,
    at lahat ng maaari mong naisin, sa kanya'y di maipapantay.
¹² Akong karunungan ay nakatirang kasama ng katalinuhan,
    at natatagpuan ko ang kaalaman at tamang kahatulan.
¹³ Ang takot sa Panginoon ay pagkamuhi sa kasamaan.
Ang kapalaluan, kahambugan, landas ng kasamaan,
    at ang masamang pananalita ay aking kinasusuklaman.
¹⁴ Mayroon akong payo at magaling na karunungan,
    ako'y may kaunawaan, ako'y may kalakasan.
¹⁵ Naghahari ang mga hari sa pamamagitan ko,
    at naggagawad ng katarungan ang mga pangulo.
¹⁶ Sa pamamagitan ko ay namumuno ang mga pangulo,
    at namamahala sa lupa ang mararangal na tao.
¹⁷ Iniibig ko silang sa akin ay umiibig,
    at ako'y natatagpuan ng humahanap sa aking masigasig.
¹⁸ Nasa akin ang mga kayamanan at dangal,
    ang kayamanan at kasaganaang tumatagal.
¹⁹ Ang bunga ko ay mas mabuti kaysa ginto, kaysa gintong mainam,
    at maigi kaysa piling pilak ang aking pakinabang.
²⁰ Lumalakad ako sa daan ng katuwiran,
    sa mga landas ng katarungan,
²¹ upang aking bigyan ng yaman ang sa aki'y nagmamahal,
    at upang aking mapuno ang kanilang kabang-yaman.

²² Inari^(B) ako ng Panginoon sa pasimula ng lakad niya,
    bago pinasimulan ang kanyang mga gawa ng una.
²³ Ako'y inilagay mula ng walang pasimula,
    noong una, bago pa man nilikha ang lupa.
²⁴ Ako'y nailabas na nang wala pang mga kalaliman;
    nang wala pang masaganang tubig mula sa mga bukal.
²⁵ Bago pa ang mga bundok ay hinugisan,
    bago ang mga burol, ako'y isinilang,
²⁶ nang hindi pa niya nagagawa ang lupa, ni ang mga parang man,
    ni ang pasimula man ng alabok ng sanlibutan.
²⁷ Naroroon na ako nang kanyang itatag ang kalangitan,
    nang siya'y maglagay ng bilog sa ibabaw ng kalaliman,
²⁸ nang kanyang pagtibayin ang langit sa kaitaasan,
    nang kanyang patatagin ang mga bukal ng kalaliman,
²⁹ nang itakda niya sa dagat ang kanyang hangganan,
    upang huwag suwayin ng tubig ang kanyang kautusan,
nang ang mga saligan ng lupa'y nilagyan niya ng palatandaan,
³⁰ nasa tabi nga niya ako na gaya ng punong manggagawa;^[a]
at ako ang kanyang pang-araw-araw na ligaya,
    na laging nagagalak sa harapan niya,
³¹ nagagalak sa kanyang lupang tinatahanan,
    at sa mga anak ng mga tao ay nasisiyahan.
³² At ngayon, mga anak ko, ako'y inyong pakinggan,
    mapapalad ang nag-iingat ng aking mga daan.
³³ Makinig kayo sa turo, at magpakatalino,
    at huwag ninyong pababayaan ito.
³⁴ Mapalad ang taong nakikinig sa akin,
    na nagbabantay araw-araw sa aking mga tarangkahan,
    na naghihintay sa mga haligi ng aking mga pintuan.
³⁵ Sapagkat ang nakakatagpo sa akin, ay nakakatagpo ng buhay,
    at biyaya mula sa Panginoon ay kanyang makakamtan.
³⁶ Ngunit siyang nagkakasala laban sa akin ay sarili niya ang sinasaktan;
    lahat ng namumuhi sa akin ay umiibig sa kamatayan.”