Mga Awit 137

Ang Biblia (1978)

137 Sa tabi ng mga ilog ng Babilonia,
Doo'y nangaupo tayo, oo, nagiyak tayo,
Nang ating maalaala ang Sion.
² Sa mga punong sauce sa gitna niyaon
Ating ibinitin ang ating mga alpa.
³ Sapagka't doo'y silang nagsibihag sa atin ay nagsihiling sa atin ng mga awit,
At silang magpapahamak sa atin ay nagsihiling sa atin ng kasayahan, na nangagsasabi:
Awitin ninyo sa amin ang sa mga awit ng Sion.
^4 (A)Paanong aawitin namin ang awit sa Panginoon
Sa ibang lupain?
⁵ Kung kalimutan kita, Oh Jerusalem,
Kalimutan nawa ng aking kanan ang kaniyang kasanayan.
⁶ Dumikit nawa ang ^(B)aking dila sa ngalangala ng aking bibig,
Kung hindi kita alalahanin;
Kung hindi ko piliin ang Jerusalem
Ng higit sa aking pinakapangulong kagalakan.
⁷ Alalahanin mo Oh Panginoon, laban ^(C)sa mga anak ni Edom
Ang kaarawan ng Jerusalem;
Na nagsabi, Sirain, sirain,
Pati ng patibayan niyaon.
⁸ Oh anak na babae ng Babilonia, na ^(D)sira;
Magiging mapalad siya, ^(E)na gumaganti sa iyo
Na gaya ng iyong ginawa sa amin.
⁹ Magiging mapalad siya, na kukuha at maghahagis sa iyong mga bata
Sa malaking bato.