Jonas 1
Ang Biblia, 2001
Si Jonas ay Tumakas Patungo sa Tarsis
1 Ang(A) salita ng Panginoon ay dumating kay Jonas na anak ni Amitai, na nagsasabi,
2 “Bumangon ka, pumaroon ka sa Ninive, sa malaking lunsod na iyon, at sumigaw ka laban doon; sapagkat ang kanilang kasamaan ay umabot sa harapan ko.”
3 Ngunit si Jonas ay bumangon upang tumakas patungo sa Tarsis mula sa harapan ng Panginoon. Siya'y lumusong sa Joppa at nakatagpo ng barkong patungo sa Tarsis. Nagbayad siya ng pamasahe at lumulan upang sumama sa kanila sa Tarsis papalayo sa harapan ng Panginoon.
4 Ngunit ang Panginoon ay naghagis ng malakas na hangin sa dagat, at nagkaroon ng malakas na unos sa dagat, anupa't ang barko ay nagbantang mawasak.
5 Nang magkagayo'y natakot ang mga magdaragat at tumawag ang bawat isa sa kanya-kanyang diyos; at kanilang inihagis sa dagat ang mga dala-dalahang nasa sasakyan upang makapagpagaan sa kanila. Samantala, si Jonas ay nasa ibaba sa pinakaloob na bahagi ng barko na doon ay nakahiga siya at nakatulog nang mahimbing.
6 Sa gayo'y dumating ang kapitan at sinabi sa kanya, “Ano ang ibig mong sabihin, at natutulog ka pa? Bumangon ka, tumawag ka sa iyong diyos! Baka sakaling alalahanin tayo ng diyos upang huwag tayong mamatay.”
7 Sinabi nila sa isa't isa, “Pumarito kayo at tayo'y magpalabunutan upang ating malaman kung dahil kanino dumating ang kasamaang ito sa atin.” Kaya't nagpalabunutan sila, at ang nabunot ay si Jonas.”
8 Nang magkagayo'y sinabi nila sa kanya, “Sabihin mo sa amin, dahil kanino dumating ang kasamaang ito sa atin? Ano ang iyong hanapbuhay? At saan ka nanggaling? Ano ang iyong lupain? Sa anong bayan ka?”
9 Kanyang sinabi sa kanila, “Ako'y isang Hebreo. Ako'y may takot sa Panginoon, sa Diyos ng langit na gumawa ng dagat at ng tuyong lupain.”
10 Nang magkagayo'y lubhang natakot ang mga tao, at sinabi sa kanya, “Ano itong iyong ginawa?” Sapagkat nalaman ng mga tao na siya'y tumatakas mula sa harapan ng Panginoon, sapagkat sinabi niya sa kanila.
Si Jonas ay Itinapon sa Dagat
11 At sinabi nila sa kanya, “Anong gagawin namin sa iyo upang ang dagat ay tumahimik sa atin?” Sapagkat ang dagat ay lalong nag-aalimpuyo.
12 Sinabi niya sa kanila, “Buhatin ninyo ako at ihagis ninyo ako sa dagat. Sa gayo'y ang dagat ay tatahimik para sa inyo, sapagkat alam ko na dahil sa akin ay dumating ang malaking unos na ito sa inyo.”
13 Gayunman, ang mga lalaki ay sumagwan ng mabuti upang maibalik ang barko sa lupa, ngunit hindi nila magawa sapagkat ang dagat ay lalo pang nag-aalimpuyo laban sa kanila.
14 Kaya't sila'y tumawag sa Panginoon, at nagsabi, “Nagmamakaawa kami sa iyo, O Panginoon, huwag mo kaming ipahamak dahil sa buhay ng lalaking ito. Huwag mong iatang sa amin ang walang salang dugo; sapagkat ginawa mo, O Panginoon, ang nakakalugod sa iyo.”
15 Kaya't kanilang binuhat si Jonas at inihagis siya sa dagat; at ang dagat ay tumigil sa pagngangalit nito.
16 Nang magkagayo'y lubhang natakot ang mga tao sa Panginoon; at sila'y naghandog ng isang alay sa Panginoon at gumawa ng mga panata.
17 At(B) naghanda ang Panginoon ng isang malaking isda upang lunukin si Jonas; at si Jonas ay nasa tiyan ng isda sa loob ng tatlong araw at tatlong gabi.
Jonah 1
New Revised Standard Version Updated Edition
Jonah Tries to Run Away from God
1 Now the word of the Lord came to Jonah son of Amittai, saying,(A) 2 “Go at once to Nineveh, that great city, and cry out against it, for their wickedness has come up before me.”(B) 3 But Jonah set out to flee to Tarshish from the presence of the Lord. He went down to Joppa and found a ship going to Tarshish; so he paid his fare and went on board, to go with them to Tarshish, away from the presence of the Lord.(C)
4 But the Lord hurled a great wind upon the sea, and such a mighty storm came upon the sea that the ship threatened to break up.(D) 5 Then the sailors were afraid, and each cried to his god. They threw the cargo that was in the ship into the sea, to lighten it for them. Jonah, meanwhile, had gone down into the hold of the ship and had lain down and was fast asleep.(E) 6 The captain came and said to him, “What are you doing sound asleep? Get up; call on your god! Perhaps the god will spare us a thought so that we do not perish.”(F)
7 The sailors[a] said to one another, “Come, let us cast lots, so that we may know on whose account this calamity has come upon us.” So they cast lots, and the lot fell on Jonah.(G) 8 Then they said to him, “Tell us why this calamity has come upon us. What is your occupation? Where do you come from? What is your country? And of what people are you?”(H) 9 “I am a Hebrew,” he replied. “I worship the Lord, the God of heaven, who made the sea and the dry land.”(I) 10 Then the men were even more afraid and said to him, “What is this that you have done!” For the men knew that he was fleeing from the presence of the Lord, because he had told them so.(J)
11 Then they said to him, “What shall we do to you, that the sea may quiet down for us?” For the sea was growing more and more tempestuous. 12 He said to them, “Pick me up and throw me into the sea; then the sea will quiet down for you, for I know it is because of me that this great storm has come upon you.”(K) 13 Nevertheless, the men rowed hard to bring the ship[b] back to land, but they could not, for the sea grew more and more stormy against them. 14 Then they cried out to the Lord, “Please, O Lord, we pray, do not let us perish on account of this man’s life. Do not make us guilty of innocent blood, for you, O Lord, have done as it pleased you.”(L) 15 So they picked Jonah up and threw him into the sea, and the sea ceased from its raging. 16 Then the men feared the Lord even more, and they offered a sacrifice to the Lord and made vows.(M)
17 [c]But the Lord provided a large fish to swallow up Jonah, and Jonah was in the belly of the fish three days and three nights.(N)
New Revised Standard Version, Updated Edition. Copyright © 2021 National Council of Churches of Christ in the United States of America. Used by permission. All rights reserved worldwide.
