Job 7
Magandang Balita Biblia (with Deuterocanon)
Ipinahayag ni Job ang Kanyang Pagdaramdam
7 “Ang buhay ng tao'y punung-puno ng pagod,
tulad ng kawal at manggagawang pilit na pinaglingkod.
2 Siya'y tulad ng alipin, na naghahanap ng lilim,
tulad ng manggagawa, sahod ang ninanasa.
3 Buhay ko'y wala nang kahulugan sa paglipas ng mga buwan,
at tuwing sasapit ang gabi ako ay nagdadalamhati.
4 Ang gabi ay matagal, parang wala nang umaga,
di mapanatag sa higaan, hanggang umaga'y balisa.
5 Itong buo kong katawan ay tadtad ng mga sugat,
inuuod, kumikirot,
ang nana ay lumalabas.
6 Mga araw ko'y lumilipas nang walang pag-asa,
kay bilis umikot parang sa makina.
7 “Alalahanin ninyong ang buhay ko'y isang hininga lamang,
hindi na ako muling makakakita nang kabutihan.
8 Kaunting panahon na lang at ako ay papanaw,
di na ninyo ako makikita, at di na matatagpuan.
9 Tulad(A) ng ulap na napapadpad at naglalaho,
kapag namatay ang tao, di na siya makakabalik sa mundo.
10 Hindi na siya makakauwi kailanman,
mga kakilala niya, siya'y malilimutan.
11 Kaya ako'y hindi mapipigil na magbuka nitong bibig,
upang ibulalas ang pait sa loob ng aking dibdib.
12 Bakit ako'y inyong binabantayan?
Ako ba'y dambuhalang mula sa karagatan?
13 Ako ay nahihiga upang ako'y magpahinga,
upang kahit sandali sakit ko ay mapawi.
14 Ngunit maging sa pagtulog ako'y iyong tinatakot,
masasamang panaginip, pangitain at mga bangungot.
15 Kaya, nais ko pang ako ay mabigti,
kaysa mabuhay sa katawang may pighati.
16 Ako'y hirap na hirap na, ayaw ko nang mabuhay;
iwan mo na ako, buhay ko'y wala rin lang saysay.
17 “Ano(B) ba ang tao upang iyong pahalagahan,
bakit pinapansin mo ang kanyang mga galaw?
18 Tuwing umaga siya'y iyong sinusuri,
sinusubok mo siya sa bawat sandali.
19 Kahit saglit, ilayo mo sa akin ang iyong tingin,
nang ako'y magkapanahon na laway ay lunukin.
20 Kung ako'y nagkasala, ano ba naman iyon sa iyo? Ikaw na tagapagmasid ng mga tao,
bakit ba ako ang napagbubuntunan mo?
Ako ba ay isang pabigat sa iyo?
21 Bakit di pa patawarin ang aking kasalanan?
Bakit di pa kalimutan ang aking pagkukulang,
ako rin lang ay patungo na sa huli kong hantungan?
Ako'y iyong hahanapin ngunit di matatagpuan.”
約伯記 7
Chinese Contemporary Bible (Traditional)
7 「人生在世豈不像服勞役嗎？
他有生之年豈不像個雇工嗎？
2 他像切望陰涼的奴隸，
又如盼望報酬的雇工。
3 同樣，我註定要度過虛空的歲月，
熬過悲慘的黑夜。
4 我躺在床上，想著何時起來。
長夜漫漫，我輾轉難眠，直到拂曉。
5 我身上佈滿蛆蟲、傷疤，
皮膚破裂，流膿不止。
6 我的年日飛逝，比梭還快，
轉眼結束，毫無盼望。
7 「上帝啊，別忘了我的生命不過是一口氣，
我再也看不見幸福。
8 注視我的眼睛將再也看不見我，
你將尋找我，而我已不復存在。
9 人死後一去不返，
就像煙消雲散；
10 他永不再返回家園，
故土也不再認識他。
11 「因此我不再緘默不語，
我要吐露胸中的悲愁，
傾訴心裡的苦楚。
12 上帝啊，我豈是大海，豈是海怪，
值得你這樣防範我？
13 我以為床鋪是我的安慰，
臥榻可解除我的哀愁，
14 你卻用噩夢驚我，
用異象嚇我，
15 以致我寧願窒息而死，
也不願這樣活著。
16 我厭惡生命，不想永活。
不要管我，因為我的日子都是虛空。
17 「人算什麼，你竟這樣看重他，
這樣關注他？
18 你天天早上察看他，
時時刻刻考驗他。
19 你的視線何時離開我，
給我嚥口唾沫的時間？
20 鑒察世人的主啊，
我若犯了罪，又於你何妨？
為何把我當成你的箭靶？
難道我成了你的重擔？
21 為何不赦免我的過犯，
饒恕我的罪惡？
我很快將歸於塵土，
你將尋找我，
而我已不復存在。」
Ang Bagong Tipan: Filipino Standard Version, Copyright © Philippine Bible Society 2009.
