Job 14-16

Ang Salita ng Dios (Tagalog Contemporary Bible)

14 “Ang buhay ng tao ay maikli lamang at puno ng kahirapan. ² Ang katulad nito ay isang bulaklak, namumukadkad pero agad nalalanta. Katulad din ito ng aninong biglang nawawala. ³ Kaya Panginoon, bakit kailangan nʼyo pang bantayan nang ganito ang tao? Gusto nʼyo pa ba siyang^[a] hatulan sa inyong hukuman? ⁴ May tao bang nabubuhay na lubusang matuwid? Wala! Sapagkat ang lahat ay ipinanganak na makasalanan. ⁵ Sa simula paʼy itinakda nʼyo na kung gaano kahaba ang itatagal ng buhay ng isang tao. At hindi siya lalampas sa itinakda nʼyong oras sa kanya. ⁶ Kaya hayaan nʼyo na lamang siya para makapagpahinga naman siya katulad ng isang manggagawa pagkatapos magtrabaho.

⁷ “Kapag pinutol ang isang puno, may pag-asa pa itong mabuhay at tumubong muli. ⁸ Kahit na matanda na ang ugat nito at patay na ang tuod, ⁹ tutubo itong muli na parang bagong tanim kapag nadiligan. ¹⁰ Pero kapag ang taoʼy namatay, mawawala na ang lakas niya. Pagkalagot ng hininga niya, iyon na ang wakas niya. ¹¹ Kung papaanong bumababa ang tubig sa dagat at natutuyo ang mga ilog, ¹² gayon din naman, ang taoʼy namamatay at hindi na makakabangon pa o magigising sa kanyang pagkakatulog hanggang sa maglaho ang langit.

¹³ “Panginoon, itago nʼyo na lamang po sana ako sa lugar ng mga patay hanggang sa mawala ang galit nʼyo sa akin, at saka nʼyo ako alalahanin sa inyong itinakdang panahon. ¹⁴ Kung mamatay ang tao, mabubuhay pa kaya ito? Kung ganoon, titiisin ko ang lahat ng paghihirap na ito hanggang sa dumating ang oras na matapos ito. ¹⁵ At sa oras na tawagin nʼyo ako, Panginoon, sasagot ako, at kasasabikan nʼyo ako na inyong nilikha. ¹⁶ Sa mga araw na iyon, babantayan nʼyo pa rin ang aking mga ginagawa, pero hindi nʼyo na aalalahanin pa ang aking mga kasalanan. ¹⁷ Parang ipinasok nʼyo ito sa bag at tinakpan para hindi nʼyo na makita.

¹⁸ “Pero kung papaanong gumuguho ang mga bundok at nahuhulog ang mga bato mula sa kanilang kinalalagyan, ¹⁹ at kung paanong nagiging manipis ang bato sa patuloy na pag-agos ng tubig, at gumuguho ang lupa dahil sa malakas na ulan, ganyan nʼyo rin sinisira ang pag-asa ng tao. ²⁰ Nilulupig nʼyo siyang lagi at namamatay siya, at binabago nʼyo ang mukha niya kapag patay na siya. ²¹ Hindi na niya malalaman kung ang mga anak niyaʼy nagtamo ng karangalan o kahihiyan. ²² Ang tanging madarama na lang niya ay ang sarili niyang paghihirap at kalungkutan.”

Nagsalita si Elifaz

15 Sumagot si Elifaz na taga-Teman, ² “Job, ang taong marunong ay hindi nagsasalita ng walang kabuluhan. ³ Hindi siya nakikipagtalo sa mga salitang walang saysay. ⁴ Pero ang mga sinasabi moʼy magtutulak sa tao upang mawalan ng paggalang sa Dios at magiging hadlang sa paglilingkod sa kanya. ⁵ Ang sinasabi mo ay bunga ng iyong kasamaan. At dinadaya mo ang iba sa pamamagitan ng iyong mga sinasabi. ⁶ Hindi na kailangang hatulan pa kita, dahil ang iyong mga sinasabi mismo ang nagpapatunay laban sa iyo. ⁷ Akala mo baʼy ikaw ang unang isinilang? Ipinanganak ka na ba bago nilikha ang mga bundok? ⁸ Narinig mo na ba ang mga plano ng Dios? Ikaw lang ba ang marunong? ⁹ Ano bang alam mo na hindi namin alam? At ano ang naunawaan mo na hindi namin naunawaan? ¹⁰ Natuto kami sa matatanda na mas matanda pa kaysa sa iyong ama. ¹¹ Sinabi namin sa iyo ang mga salitang mula sa Dios na makapagbibigay ng lakas at aliw sa iyo. Hindi pa ba sapat iyon? ¹² Bakit nagpapadala ka sa iyong damdamin? Nabubulagan ka na ba sa katotohanan ¹³ para magalit ka sa Dios at magsalita ng masama laban sa kanya? ¹⁴ Kaya ba ng isang tao na mamuhay ng malinis at matuwid sa paningin ng Dios? ¹⁵ Ni hindi nga lubusang nagtitiwala ang Dios sa mga anghel niya. Kung ang mga nilalang niyang ito na nasa langit ay hindi lubusang malinis sa kanyang paningin, ¹⁶ ang tao pa kaya na ipinanganak na masama at makasalanan, at uhaw sa paggawa ng masama?

¹⁷ “Job, pakinggan mo ako. Sasabihin ko sa iyo at ipapaliwanag ang mga naranasan ko. ¹⁸ May masasabi rin tungkol dito ang mga marurunong na tao na natuto sa kanilang mga ninuno. ¹⁹ Sila lang ang nagmamay-ari ng kanilang lupain, at walang dayuhang sumakop sa kanila.

²⁰ “Ang taong masama ay maghihirap habang buhay. ²¹ Palagi siyang kinakabahan kahit na walang panganib, dahil iniisip niya na baka salakayin siya ng mga tulisan. ²² Takot din siyang pumunta sa dilim dahil baka may pumatay sa kanya. ²³ Kung saan-saan siya naghahanap ng pagkain. Alam niyang malapit nang dumating ang kapahamakan.^{[b] 24} Kaya labis ang kanyang pagkatakot, katulad ng hari na naghahanda sa pagsalakay sa kanyang mga kaaway. ²⁵ Nangyayari ito sa kanya dahil nagrerebelde at sumusuway siya sa Makapangyarihang Dios. ²⁶ Para siyang nakahawak sa matibay na kalasag at handang kalabanin ang Dios. ²⁷ Kahit mataba at mayaman siya ngayon, ²⁸ titira siya sa mga gibang bayan, sa mga bahay na walang nakatira at malapit nang gumuho. ²⁹ Hindi na dadami ang kanyang kayamanan, at ang mga natitira niyang yaman at ari-arian ay hindi na magtatagal. ³⁰ Hindi siya makakatakas sa kapahamakan.^[c] Magiging tulad siya ng puno na ang mga sangaʼy masusunog. Lahat ng ari-arian niya ay mawawala sa isang ihip lamang ng Dios. ³¹ Huwag sana niyang dayain ang sarili niya sa pamamagitan ng pagtitiwala sa mga bagay na walang kabuluhan, dahil wala siyang makukuha sa mga iyon. ³² Maagang darating sa kanya ang kanyang parusa at hindi na siya uunlad pa.^{[d] 33} At magiging tulad siya ng ubas na nalalagas ang mga hilaw na bunga o katulad ng olibo na nalalagas ang mga bulaklak. ³⁴ Sapagkat mamamatay ng walang lahi ang mga taong walang takot sa Dios. At ang mga bahay na itinayo nila mula sa mga suhol ay masusunog. ³⁵ Ang lagi nilang iniisip ay ang manggulo, gumawa ng masama, at mandaya.”

Sumagot si Job

16 Sumagot si Job, ² “Napakinggan ko na iyan noon pa. Sa halip na aliwin ninyo ako, lalo nʼyo pang pinabigat ang paghihirap ko. ³ Hindi na ba kayo titigil sa pagsasalita ng walang kabuluhan? Ano bang gumugulo sa isipan nʼyo at wala kayong tigil sa pakikipagtalo sa akin? ⁴ Kung kayo ang nasa kalagayan ko, masasabi ko rin ang katulad ng mga sinasabi ninyo sa akin. Pagsasabihan ko kayo at kukutyain pa. ⁵ Pero hindi ko gagawin iyon. Sa halip, magsasalita ako ng mga salitang makapagpapalakas at makapagpapaaliw sa inyo. ⁶ Ngunit sa ngayon, patuloy pa rin ang paghihirap ko kahit ano pa ang sabihin ko. At kung tumahimik man ako, hindi rin ito mawawala.

⁷ “O Dios, pinanghina nʼyo ako at winasak ang buong sambahayan ko. ⁸ Pinapayat nʼyo ako; butoʼt balat na lang ako, at ayon sa iba ito ang katunayan na akoʼy nagkasala. ⁹ Sa galit nʼyo, O Dios, sinalakay nʼyo ako. Para kayong mabangis na hayop na lumuray ng aking laman. Nagngangalit ang inyong ngipin at tinititigan nʼyo ako na parang akoʼy inyong kaaway.

¹⁰ “Kinukutya ako at pinagtatawanan ng mga tao. Sinasampal para hiyain. Nagkaisa sila laban sa akin. ¹¹ Ipinaubaya ako ng Dios sa kamay ng taong masasama at makasalanan. ¹² Maganda ang kalagayan ko noon, pero sinira niya ako. Hinawakan niya ako sa leeg, inilugmok, at ginawa niya akong puntiryahan. ¹³ Pinalibutan ako ng mga tagapana niya at walang awang pinagpapana. Tinamaan ang aking bato, at ang apdo koʼy bumulwak sa lupa. ¹⁴ Paulit-ulit niya akong sinusugatan. Sinasalakay niya akong parang mandirigma. ¹⁵ Nagdamit ako ng sako at naupo sa lupa para magluksa. ¹⁶ Namumula na ang mukha ko at namumugto na ang mga mata sa kakaiyak. ¹⁷ Wala akong nagawang kasalanan at tapat ang aking panalangin.

¹⁸ “Ang katulad koʼy isang taong pinatay na nakikiusap sa lupa na huwag tatabunan ang kanyang dugo hanggaʼt hindi niya nakakamtan ang katarungan. ¹⁹ Kahit ngayon ang saksi^[e] koʼy nasa langit. Siya ang magpapatunay na wala akong kasalanan. ²⁰ Hinahamak ako ng mga kaibigan ko; pero umiiyak ako sa Dios at humihingi ng tulong sa kanya. ²¹ Ang saksi ko ang siyang magmamakaawa sa Dios para sa akin, katulad ng taong nakikiusap para sa kanyang kaibigan. ²² Sapagkat malapit na akong pumanaw at hindi na babalik pa.