Add parallel Print Page Options

Hahatulan ang Babilonia

47 Ikaw(A) ay bumaba at umupo sa alabok,
    O anak na dalagang birhen ng Babilonia;
maupo ka sa lupa na walang trono,
    O anak na babae ng mga Caldeo!
Sapagkat hindi ka na tatawaging
    maselan at mahinhin.
Ikaw ay kumuha ng gilingang bato, at gumiling ka ng harina;
    mag-alis ka ng iyong belo,
maghubad ka ng balabal, ilitaw mo ang iyong binti,
    tumawid ka sa mga ilog.
Ang iyong kahubaran ay malalantad,
    ang iyong kahihiyan ay makikita,
ako'y maghihiganti,
    at wala akong ililigtas na tao.
Ang aming Manunubos— Panginoon ng mga hukbo ang kanyang pangalan—
    ay ang Banal ng Israel.

Maupo kang tahimik, at pumasok ka sa kadiliman,
    O anak na babae ng mga Caldeo;
sapagkat hindi ka na tatawaging
    maybahay ng mga kaharian.
Ako'y nagalit sa aking bayan,
    ang aking mana ay aking dinungisan;
ibinigay ko sila sa iyong kamay,
    hindi mo sila pinagpakitaan ng kaawaan;
sa matatanda ay pinabigat mong lubha ang iyong pasan.
At iyong sinabi, “Ako'y magiging maybahay mo magpakailanman,”
    na anupa't hindi mo inilagay ang mga bagay na ito sa iyong puso,
    o inalaala mo man ang kanilang wakas.

Ngayon(B) nga'y pakinggan mo ito, ikaw na namumuhay sa mga kalayawan,
    na tumatahang matiwasay,
na nagsasabi sa kanyang puso,
    “Ako nga, at walang iba liban sa akin;
hindi ako uupong gaya ng babaing balo
    o mararanasan man ang pagkawala ng mga anak”:
Ngunit ang dalawang bagay na ito ay darating sa iyo
    sa isang sandali, sa isang araw;
ang pagkawala ng mga anak at pagkabalo
    ay buong-buong darating sa iyo,
sa kabila ng iyong maraming pangkukulam,
    at sa malaking kapangyarihan ng iyong panggagayuma.

10 Sapagkat ikaw ay nagtiwala sa iyong kasamaan,
    iyong sinabi, “Walang nakakakita sa akin”;
ang iyong karunungan at ang iyong kaalaman
    ang nagligaw sa iyo,
at iyong sinabi sa iyong puso,
    “Ako nga, at walang iba liban sa akin.”
11 Ngunit ang kasamaan ay darating sa iyo,
    na hindi mo malalaman ang pinagmulan;
at ang kapahamakan ay darating sa iyo;
    na hindi mo maaalis;
at ang pagkawasak ay biglang darating sa iyo,
    na hindi mo nalalaman.

12 Tumayo ka ngayon sa iyong panggagayuma,
    at sa marami mong pangkukulam,
    na iyong ginawa mula sa iyong kabataan;
marahil ay makikinabang ka,
    marahil ay mananaig ka.
13 Ikaw ay pagod na sa dinami-dami ng iyong mga payo;
patayuin sila at iligtas ka,
    sila na nanghuhula sa pamamagitan ng langit,
    na nagmamasid sa mga bituin,
na nanghuhula sa pamamagitan ng buwan,
    kung anong mangyayari sa iyo.

14 Narito, sila'y gaya ng pinagputulan ng trigo,
    sinusunog sila ng apoy;
hindi nila maililigtas ang kanilang kaluluwa
    mula sa kapangyarihan ng liyab.
Walang baga na pagpapainitan sa kanila,
    o apoy na sa harapan nito'y makakaupo ang sinuman.
15 Ganito ang mangyayari sa kanila na kasama mong gumawa,
    silang nangalakal na kasama mo mula sa iyong kabataan,
bawat isa ay nagpalabuy-laboy sa kanyang sariling lakad;
    walang sinumang sa iyo ay magliligtas.

47 Come down, and sit in the dust, O virgin daughter of Babylon; sit on the ground without a throne, O daughter of the Chaldeans: for thou shalt no more be called tender and delicate. Take the millstones, and grind meal; remove thy veil, strip off the train, uncover the leg, pass through the rivers. Thy nakedness shall be uncovered, yea, thy shame shall be seen: I will take vengeance, and will spare no man. Our Redeemer, Jehovah of hosts is his name, the Holy One of Israel. Sit thou silent, and get thee into darkness, O daughter of the Chaldeans; for thou shalt no more be called The mistress of kingdoms. I was wroth with my people, I profaned mine inheritance, and gave them into thy hand: thou didst show them no mercy; upon the aged hast thou very heavily laid thy yoke. And thou saidst, I shall be mistress for ever; so that thou didst not lay these things to thy heart, neither didst remember the latter end thereof.

Now therefore hear this, thou that art given to pleasures, that [a]sittest securely, that sayest in thy heart, I am, and there is none else besides me; I shall not sit as a widow, neither shall I know the loss of children: but these two things shall come to thee in a moment in one day, the loss of children, and widowhood; in their full measure shall they come upon thee, in the multitude of thy sorceries, and the great abundance of thine enchantments. 10 For thou hast trusted in thy wickedness; thou hast said, None seeth me; thy wisdom and thy knowledge, it hath perverted thee, and thou hast said in thy heart, I am, and there is none else besides me. 11 Therefore shall evil come upon thee; thou shalt not know [b]the dawning thereof: and mischief shall fall upon thee; thou shalt not be able to put it away: and desolation shall come upon thee suddenly, which thou knowest not.

12 Stand now with thine enchantments, and with the multitude of thy sorceries, wherein thou hast labored from thy youth; if so be thou shalt be able to profit, if so be thou mayest [c]prevail. 13 Thou art wearied in the multitude of thy counsels: let now the [d]astrologers, the star-gazers, the monthly prognosticators, stand up, and save thee from the things that shall come upon thee. 14 Behold, they shall be as stubble; the fire shall burn them; they shall not deliver themselves from the power of the flame: it shall not be a coal to warm at, nor a fire to sit before. 15 Thus shall the things be unto thee wherein thou hast labored: they that have trafficked with thee from thy youth shall wander every one to [e]his quarter; there shall be none to save thee.

Footnotes

  1. Isaiah 47:8 Or, dwellest
  2. Isaiah 47:11 Or, how to charm it away
  3. Isaiah 47:12 Or, strike terror
  4. Isaiah 47:13 Hebrew dividers of the heavens.
  5. Isaiah 47:15 Or, his own way