Genesis 19
Het Boek
De verwoesting van Sodom en Gomorra
19 Die avond kwamen de twee engelen bij de stadspoort van Sodom aan. Daar zat Lot. Hij zag hen, stond op en boog voor hen neer. 2 ‘Heren,’ zei hij, ‘kom naar mijn huis en wees mijn gasten voor de nacht. Morgenochtend kunt u zo vroeg opstaan als u wilt en uw weg vervolgen.’ ‘Bedankt voor uw aanbod,’ antwoordden zij, ‘maar wij brengen de nacht liever op het plein door.’ 3 Lot drong echter zo aan dat zij ten slotte met hem meegingen. Hij bood hun een maaltijd aan, compleet met ongezuurde broden.
4,5 Na het eten, toen iedereen zich klaarmaakte voor de nacht, omsingelden de mannen van Sodom, oud en jong, het huis en schreeuwden naar Lot: ‘Laat je gasten eens naar buiten komen, we willen gemeenschap met hen hebben!’ 6 Lot kwam naar buiten en sloot de deur achter zich. 7 ‘Toe, beste vrienden,’ drong hij aan, ‘dat kunnen jullie toch niet doen. 8 Ik heb twee dochters, die nog maagd zijn, die kunnen jullie wel krijgen. Daar mag je mee doen wat je wilt. Maar laat die mannen met rust, want als gasten staan zij onder mijn bescherming.’ 9 ‘Wat zullen we nu krijgen,’ schreeuwden de mannen. ‘Ga opzij! Wil jij, een vreemde, ons vertellen wat we wel en niet moeten doen? Pas maar op, wat wij met die mannen gaan doen, zal nog kinderspel zijn, vergeleken met wat we met jou zullen doen.’ Zij kwamen dreigend op Lot af en probeerden de deur te forceren. 10 Maar de twee mannen trokken Lot snel naar binnen en gooiden de deur dicht. 11 Tegelijk verblindden zij de woeste menigte, zodat die de deur niet kon vinden.
12,13 ‘Hoeveel familieleden hebt u hier in de stad?’ vroegen de engelen aan Lot. ‘Haal ze bij elkaar, schoonzonen, zonen, dochters en anderen en verlaat de stad dan zo snel mogelijk, want wij gaan haar vernietigen. De slechte naam van de stad is tot de hemel doorgedrongen en de Here heeft ons gestuurd om haar te verwoesten.’ 14 Toen zocht Lot de verloofden van zijn dochters op en riep: ‘Snel, verlaat de stad, want de Here gaat haar verwoesten!’ Maar zij geloofden hem niet.
15 Bij het aanbreken van de volgende dag kregen de engelen haast. ‘Schiet op,’ zeiden zij tegen Lot. ‘Maak dat u wegkomt met uw vrouw en uw twee dochters die hier in huis zijn, nu het nog kan. Anders wordt u ook het slachtoffer van de vernietiging van de stad!’ 16 Lot aarzelde nog, maar de engelen grepen hem, zijn vrouw en zijn twee dochters bij de hand en renden de stad uit. God wilde hen sparen. 17 ‘Ren voor uw leven,’ zeiden ze. ‘Kijk niet om en vlucht naar de bergen. Hier op de vlakte blijven zou uw dood betekenen!’
18-20 Maar Lot stribbelde tegen: ‘Ach nee, Heer,’ smeekte hij, ‘nu u zo vriendelijk bent geweest mijn leven te redden, laat mij dan alstublieft naar dat kleine stadje mogen vluchten in plaats van naar de bergen, want ik ben bang dat het onheil mij dan zal achterhalen. Kijk maar, dat stadje is dichtbij en maar klein. Ziet u niet hoe klein het is? Daar zal ik mijn leven kunnen redden.’ 21 ‘Goed,’ zei de engel, ‘ik aanvaard uw voorstel en zal dat kleine stadje niet verwoesten. 22 Maar schiet wel op, want ik kan niets doen zolang u hier staat.’ (Sinds die tijd heette het stadje Soar: kleine stad). 23 De zon was al op toen Lot de kleine stad bereikte.
24 Toen liet de Here vuur en brandend zwavel op Sodom en Gomorra regenen 25 en vernietigde de steden op de vlakte, samen met alle mensen en alles wat er groeide. 26 Maar Lots vrouw keek tijdens de vlucht om en veranderde in een zoutpilaar.
27 Diezelfde ochtend stond Abraham op en hij haastte zich naar de plaats, waar hij voor de Here had gestaan. 28 Hij keek over de vlakte naar Sodom en Gomorra en zag dikke rookwolken opstijgen. 29 Zo willigde God Abrahams verzoek in. Hij spaarde Lot en haalde hem op tijd uit het gebied van de enorme vernietiging en massale dood.
30 Lot durfde niet in Soar te blijven en ging met zijn twee dochters in een grot in de bergen wonen. 31 Op een dag zei Lots oudste dochter tegen haar zuster: ‘Hier in deze streek is geen enkele man met wie vader ons zal laten trouwen. Zelf zal hij al gauw niet meer in staat zijn kinderen te verwekken. 32 Laten wij hem dronken voeren met wijn en met hem slapen, zodat onze familie niet uitsterft.’
33 Zo voerden de meisjes hun vader die avond dronken en de oudste dochter ging bij hem liggen en had gemeenschap met haar vader. Lot merkte niet dat zij bij hem kwam en weer weg ging. 34 De volgende morgen zei de oudste dochter tegen haar zuster: ‘Ik heb vannacht met vader geslapen. Laten wij hem vanavond weer dronken voeren, dan kun jij het ook doen. Zo zal onze familie blijven voortbestaan.’ 35 Die avond voerden zij hun vader weer dronken en het jongste meisje sliep met haar vader. Net als de eerste keer merkte Lot er niets van.
36 Zo raakten de beide meisjes in verwachting van hun vader. 37 De zoon van de oudste werd Moab genoemd, hij werd de vader van de Moabieten. 38 De zoon van de jongste dochter werd Ben-Ammi genoemd, hij werd de vader van de Ammonieten.
創世記 19
Chinese Contemporary Bible (Traditional)
上帝毀滅所多瑪和蛾摩拉
19 那兩個天使在黃昏的時候來到所多瑪，羅得正坐在城門口，看見他們，便起來迎接，俯伏在地上說： 2 「我主啊，請到僕人家洗洗腳，住一夜，明天早上再繼續趕路吧！」他們說：「不，我們要在街上過夜。」 3 羅得執意邀請他們，他們便答應到他家裡作客。羅得設宴款待他們，烤無酵餅給他們吃。 4 他們正準備就寢的時候，所多瑪城的男人從老到少全都出來，團團圍住羅得的房子， 5 對羅得大喊大叫：「今天晚上到你家中作客的人在哪裡？把他們交出來，我們要跟他們性交！」 6 羅得走出來，關上門，到眾人面前， 7 對他們說：「各位弟兄，請不要做這種邪惡的事！ 8 我有兩個女兒，還是處女，我願意把她們交出來任憑你們處置，只是請你們不要侮辱這兩個人，他們是我家裡的客人。」 9 他們對羅得說：「走開！」又說：「這個寄居的人竟當起審判官來啦！現在我們要用更狠的手段對付你。」眾人便推擠羅得，想要破門而入。 10 那兩位天使伸手把羅得拉進屋裡，關上了門， 11 並讓門外的人，不論老少都眼目昏花，摸來摸去也找不著羅得家的門。
12 天使對羅得說：「你還有什麼親人住在這裡？你要帶兒女、女婿和城裡其他親人離開這裡， 13 因為我們就要毀滅這城了。耶和華已經聽見控訴這罪惡之城的聲音，祂差遣我們來毀滅這城。」 14 羅得聽了就去通知他女兒的未婚夫說：「快走吧！耶和華要毀滅這城了！」可是他們卻以為他是在開玩笑。
15 天剛亮的時候，天使便催促羅得說：「起來，帶著你的妻子和兩個女兒離開，免得所多瑪城因罪惡受懲罰的時候，你也一起被毀滅。」 16 羅得卻猶疑不決，天使便拉著羅得及其妻子和兩個女兒的手出去，將他們安置在城外，因為耶和華憐憫他們。 17 到了城外，其中一位天使說：「趕快逃！不要回頭看，也不要留在平原，要往山上逃，免得你們被毀滅。」 18 羅得說：「我主啊，請不要這樣。 19 僕人蒙你厚愛、施恩相救，但我無法逃到山上，要是這災難追上我，我就沒命了！ 20 請看，那座城離這裡不遠，容易跑到，又是座小城，請讓我逃到那座小城活命吧！」 21 天使回答說：「好吧，我答應你，不毀滅那座小城。 22 你趕快逃吧，因為你還沒有到那裡之前，我不能動手。」從此那城便叫瑣珥[a]。
23 羅得到達瑣珥的時候，太陽已經出來了。 24 耶和華從天上把燃燒的硫磺降在所多瑪和蛾摩拉兩地， 25 毀滅了這兩座城和其中的居民，包括整個平原和地上的植物。 26 羅得的妻子跟在後面，她回頭一望，就變成了一根鹽柱。
27 亞伯拉罕清早起來，走到他從前站在耶和華面前的地方， 28 向所多瑪、蛾摩拉和整個平原眺望，只見那裡濃煙滾滾，好像火窯的煙一樣。
29 這樣，為了亞伯拉罕的緣故，上帝毀滅平原各城的時候，讓羅得逃離所住的城市，不致喪命。
羅得與他的女兒
30 羅得不敢住在瑣珥，便帶著兩個女兒來到山上，住進一個洞裡。 31 他的大女兒對妹妹說：「我們的父親年紀大了，這裡又沒有男子可以照著世上的習俗娶我們。 32 不如我們灌醉父親，然後跟他睡覺，藉著他替我們一家傳宗接代吧。」 33 於是，那晚她們灌醉了父親，大女兒進去和父親睡。她什麼時候躺下，什麼時候起來，羅得完全不知道。 34 第二天，大女兒對妹妹說：「昨天晚上我已經和父親睡了，今天晚上我們再灌醉他，你可以進去和他睡。這樣，我們就可以藉著父親傳宗接代。」 35 當天晚上，她們又灌醉了羅得，小女兒進去與他睡。她什麼時候躺下，什麼時候起來，羅得完全不知道。 36 這樣，羅得的兩個女兒都從父親懷了孕。 37 大女兒生了一個兒子，給他取名叫摩押[b]，他是今天摩押人的祖先。 38 小女兒也生了一個兒子，給他取名叫便·亞米[c]，他是今天亞捫人的祖先。
创世记 19
Chinese Contemporary Bible (Simplified)
上帝毁灭所多玛和蛾摩拉
19 那两个天使在黄昏的时候来到所多玛，罗得正坐在城门口，看见他们，便起来迎接，俯伏在地上说： 2 “我主啊，请到仆人家洗洗脚，住一夜，明天早上再继续赶路吧！”他们说：“不，我们要在街上过夜。” 3 罗得执意邀请他们，他们便答应到他家里作客。罗得设宴款待他们，烤无酵饼给他们吃。 4 他们正准备就寝的时候，所多玛城的男人从老到少全都出来，团团围住罗得的房子， 5 对罗得大喊大叫：“今天晚上到你家中作客的人在哪里？把他们交出来，我们要跟他们性交！” 6 罗得走出来，关上门，到众人面前， 7 对他们说：“各位弟兄，请不要做这种邪恶的事！ 8 我有两个女儿，还是处女，我愿意把她们交出来任凭你们处置，只是请你们不要侮辱这两个人，他们是我家里的客人。” 9 他们对罗得说：“走开！”又说：“这个寄居的人竟当起审判官来啦！现在我们要用更狠的手段对付你。”众人便推挤罗得，想要破门而入。 10 那两位天使伸手把罗得拉进屋里，关上了门， 11 并让门外的人，不论老少都眼目昏花，摸来摸去也找不着罗得家的门。
12 天使对罗得说：“你还有什么亲人住在这里？你要带儿女、女婿和城里其他亲人离开这里， 13 因为我们就要毁灭这城了。耶和华已经听见控诉这罪恶之城的声音，祂差遣我们来毁灭这城。” 14 罗得听了就去通知他女儿的未婚夫说：“快走吧！耶和华要毁灭这城了！”可是他们却以为他是在开玩笑。
15 天刚亮的时候，天使便催促罗得说：“起来，带着你的妻子和两个女儿离开，免得所多玛城因罪恶受惩罚的时候，你也一起被毁灭。” 16 罗得却犹疑不决，天使便拉着罗得及其妻子和两个女儿的手出去，将他们安置在城外，因为耶和华怜悯他们。 17 到了城外，其中一位天使说：“赶快逃！不要回头看，也不要留在平原，要往山上逃，免得你们被毁灭。” 18 罗得说：“我主啊，请不要这样。 19 仆人蒙你厚爱、施恩相救，但我无法逃到山上，要是这灾难追上我，我就没命了！ 20 请看，那座城离这里不远，容易跑到，又是座小城，请让我逃到那座小城活命吧！” 21 天使回答说：“好吧，我答应你，不毁灭那座小城。 22 你赶快逃吧，因为你还没有到那里之前，我不能动手。”从此那城便叫琐珥[a]。
23 罗得到达琐珥的时候，太阳已经出来了。 24 耶和华从天上把燃烧的硫磺降在所多玛和蛾摩拉两地， 25 毁灭了这两座城和其中的居民，包括整个平原和地上的植物。 26 罗得的妻子跟在后面，她回头一望，就变成了一根盐柱。
27 亚伯拉罕清早起来，走到他从前站在耶和华面前的地方， 28 向所多玛、蛾摩拉和整个平原眺望，只见那里浓烟滚滚，好像火窑的烟一样。
29 这样，为了亚伯拉罕的缘故，上帝毁灭平原各城的时候，让罗得逃离所住的城市，不致丧命。
罗得与他的女儿
30 罗得不敢住在琐珥，便带着两个女儿来到山上，住进一个洞里。 31 他的大女儿对妹妹说：“我们的父亲年纪大了，这里又没有男子可以照着世上的习俗娶我们。 32 不如我们灌醉父亲，然后跟他睡觉，借着他替我们一家传宗接代吧。” 33 于是，那晚她们灌醉了父亲，大女儿进去和父亲睡。她什么时候躺下，什么时候起来，罗得完全不知道。 34 第二天，大女儿对妹妹说：“昨天晚上我已经和父亲睡了，今天晚上我们再灌醉他，你可以进去和他睡。这样，我们就可以借着父亲传宗接代。” 35 当天晚上，她们又灌醉了罗得，小女儿进去与他睡。她什么时候躺下，什么时候起来，罗得完全不知道。 36 这样，罗得的两个女儿都从父亲怀了孕。 37 大女儿生了一个儿子，给他取名叫摩押[b]，他是今天摩押人的祖先。 38 小女儿也生了一个儿子，给他取名叫便·亚米[c]，他是今天亚扪人的祖先。
Genesis 19
BasisBijbel
De engelen komen bij Lot
19 De twee engelen kwamen 's avonds bij Sodom. Lot zat in de poort van de stad. Toen hij hen zag, stond hij op, liep hun tegemoet en boog zich diep. 2 Hij zei: "Heren, wilt u alstublieft mijn gasten zijn? Blijf vannacht in mijn huis slapen. U kan er uw voeten wassen en dan morgen vroeg weer verder reizen." Maar ze zeiden: "Nee, we blijven vannacht op het plein slapen." 3 Maar toen Lot erg bij hen aandrong, gingen ze met hem mee naar huis. Hij maakte voor hen een maaltijd klaar en bakte brood voor hen. Ze aten.
4 Toen ze naar bed wilden gaan, omsingelden de mannen van Sodom het huis. Alle mannen van de hele stad, jong en oud, waren naar Lots huis gekomen. 5 Ze schreeuwden naar Lot: "Waar zijn die mannen die vannacht bij je zijn gekomen? Breng ze naar buiten, want we willen seks met hen hebben!" 6 Toen ging Lot naar buiten en deed de deur achter zich dicht. 7 Hij zei: "Vrienden, doe dat alsjeblieft niet. 8 Ik heb twee jonge, ongetrouwde dochters. Die wil ik wel naar buiten brengen. Jullie mogen met hen doen wat jullie willen. Maar doe deze mannen geen kwaad. Ze zijn mijn gasten en ze staan onder mijn bescherming."[a] 9 Maar ze zeiden: "Opzij! Jij bent maar een vreemdeling hier en nu wil jij ons vertellen wat wij moeten doen? Pas maar op, anders doen we met jou nog iets ergers dan met hen!" En ze drongen tegen Lot op en probeerden de deur open te breken. 10 Maar Lots gasten trokken Lot naar binnen en deden de deur dicht. 11 En ze zorgden ervoor dat de kerels de deur niet konden vinden, hoe goed ze ook zochten. Het was net alsof ze blind waren.
12 Toen zeiden de mannen tegen Lot: "Wie horen er hier nog meer bij jou? Zijn je dochters verloofd? Heb je nog meer zonen of dochters? Als er in de stad nog meer mensen bij jou horen, neem hen dan mee, de stad uit. 13 Want we gaan deze stad verwoesten. De Heer heeft gehoord dat er luid wordt geklaagd over de slechtheid van de mensen hier. Daarom heeft Hij ons gestuurd om de stad te vernietigen." 14 Toen ging Lot naar de mannen die met zijn dochters zouden trouwen en zei: "Kom mee, vlucht de stad uit, want de Heer gaat de stad verwoesten." Maar ze dachten dat hij hen voor de gek hield.
De verwoesting van Sodom
15 Het begon dag te worden. Daarom drongen de engelen er bij Lot op aan dat hij moest opschieten. Ze zeiden: "Kom mee en vlucht met je vrouw en je twee dochters. Dan zullen jullie niet worden gedood. Want de stad gaat verwoest worden vanwege alle misdaden die hier gebeuren." 16 Maar Lot bleef aarzelen. Daarom grepen de mannen hem, zijn vrouw en zijn twee dochters bij de hand en brachten hen de stad uit. Want de Heer wilde hen redden. 17 Zodra ze buiten de stad waren, zeiden ze: "Ren voor je leven! Kijk niet om en blijf niet hier in de vlakte staan. Vlucht naar de bergen, zodat jullie niet sterven." 18 Maar Lot zei: "Nee, heer, kijk toch! 19 U bent zo goed voor mij geweest en heeft mijn leven gered. Maar de bergen zijn te ver! Dat haal ik niet! De ramp zal mij inhalen en mij doden. 20 Kijk, dat stadje daar is dichtbij genoeg om naartoe te vluchten. Dat is maar een klein stadje. Dat kunt u toch wel heel laten? Dan kan ik daarheen vluchten om in leven te blijven." 21 Toen zei de engel tegen hem: "Ik zal ook nu doen wat je vraagt. Ik zal dat stadje niet omkeren. 22 Schiet op, vlucht daar maar heen. Want ik zal niets kunnen doen voordat jullie daar zijn aangekomen." Daarom noemen de mensen die stad sindsdien Zoar (= 'klein').
23 De zon ging net op toen Lot in Zoar aankwam. 24 Toen liet de Heer zwavel en vuur uit de hemel op Sodom en Gomorra neerregenen. 25 En Hij keerde die steden om, met het hele gebied er omheen, alle bewoners van de twee steden en alle akkers. 26 Maar Lots vrouw, die achter Lot liep, keek om en veranderde in een zoutpilaar.
27 De volgende ochtend ging Abraham al vroeg naar de plaats waar hij met de Heer had gesproken. 28 Hij keek in de richting van de vlakte waar Sodom en Gomorra lagen. Hij zag dat er rook van de aarde opsteeg, als de rook van een oven.
29 Toen God de steden in de vlakte verwoestte, was God niet vergeten wat Hij Abraham had beloofd. Hij dacht aan wat Abraham Hem had gevraagd. Daarom redde Hij Lot toen Hij de steden omkeerde waarin Lot had gewoond.
De dochters van Lot
30 Lot durfde niet in Zoar te blijven. Hij ging met zijn twee dochters in een grot in de bergen wonen. 31 De oudste dochter zei tegen de jongste dochter: "Onze vader is al oud en er is hier nergens een man om mee te trouwen, zoals dat hoort. 32 Laten we onze vader zoveel wijn te drinken geven dat hij dronken wordt, en dan met hem naar bed gaan. Dan zullen we door hem toch kinderen krijgen en zal de familie van onze vader blijven bestaan." 33 Die avond gaven ze hun vader veel wijn te drinken, zodat hij dronken werd. En de oudste dochter ging bij haar vader liggen en ging later weer weg. Lot wist er later niets van. 34 De volgende morgen zei de oudste dochter tegen de jongste: "Ik ben gisteren met mijn vader naar bed geweest. We zullen hem ook deze avond veel wijn te drinken geven. Dan ga jij met hem naar bed. Dan zullen we door onze vader kinderen krijgen en zal de familie van onze vader blijven bestaan." 35 Zo gaven ze hun vader ook die avond veel wijn te drinken, zodat hij dronken werd. Nu ging de jongste dochter bij haar vader liggen en ging later weer weg. En Lot wist er later niets van. 36 En de twee dochters raakten in verwachting van hun vader. 37 De oudste dochter kreeg een zoon, die ze Moab (= 'van een vader') noemde. Hij is de voorvader van de Moabieten. 38 Ook de jongste dochter kreeg een zoon, die ze Ben-Ammi (= 'zoon van mijn volk') noemde. Hij is de voorvader van de Ammonieten.
Footnotes
- Genesis 19:8 In die tijd was het de plicht van een gastheer om zijn gasten tot elke prijs te beschermen. Hij was er verantwoordelijk voor dat hun niets zou gebeuren. Lot was zelfs bereid zijn dochters daarvoor op te offeren.
Het Boek Copyright © 1979, 1988, 2007 by Biblica, Inc.®
Used by permission. All rights reserved worldwide.
Chinese Contemporary Bible Copyright © 1979, 2005, 2007, 2011 by Biblica® Used by permission. All rights reserved worldwide.
© stichting BasisBijbel 2013 Gecorrigeerde tekst © 2015 Alle rechten voorbehouden Uitgegeven bij de ZakBijbelBond: 2016