Deuteronomy 32
The Voice
32 Moses: Listen, O sky, so I may speak!
Pay attention, O earth, to what I say!
2 Let my teaching fall on you like raindrops;
let what I say collect like the dew,
Like rain sprinkling the grass,
like showers on the green plants.
3 I will proclaim the name of the Eternal;
I will utter greatness to our God.
4 He’s the Rock, and His work is perfect; everything He does is right.
He’s the God who can be trusted, who never does wrong
because He’s righteous and upright.
5 But a perverse and crooked generation has broken its word to Him.
They are not counted as His children—not with such deficiencies.
6 Is this how you repay the Eternal,
you foolish, unwise people?
Isn’t He your Father who produced you,
who made you and established you?
7 Remember the days long ago;
consider the years of past generations.
Ask your father, and he’ll explain it to you;
ask the elders, and they’ll tell you:
8 When God, the Most High in heaven gave all the nations their inherited territory,
when He divided the descendants of Adam into nations,
When He established the boundaries of the peoples,
as the number of the sons of God,
9 Because the Eternal’s territory is His people;
and Jacob is the territory of God’s inheritance.
10 The Eternal found Jacob out in the wilderness,
out in an empty, windswept desert wasteland.
He put His arms around him and took care of him;
He protected him as the apple of His eye.
11 Just as an eagle stirs up its nest, encouraging its young to fly,
and then hovers over them in case they need help,
And spreads its wings and catches them if they fall,
and carries them up high on its wings;
12 So the Eternal guided Jacob through the wilderness
without the help of any foreign god.
13 He set him on the heights of the land
and fed him from the produce of the fields.
He even fed him honey from the rocks
and oil from flinty stones,
14 Butter from his cows and milk from his flocks,
fattened young lambs, rams raised in Bashan, and goats,
the finest fatty kernels of wheat, and wine from the lifeblood of grapes.
15 But Jeshurun—my upright ones of Israel—got fat and kicked back—
yes, you were fat and bloated and stuffed.
He abandoned the God who made him
and disdained the Rock of his salvation.
16 They made Him jealous by worshiping foreign gods;
they infuriated Him with their disgusting idols.
17 They offered sacrifices to demons that are not God;
they worshiped gods they hadn’t known,
New ones that had just appeared,
gods their ancestors had never been acquainted with.
18 You ignored the Rock who bore you
and forgot the God who gave birth to you.
Earlier Moses has described the Eternal One as Israel’s “Father” (verse 6). Now he uses the image of a mother going into labor and giving birth to describe the Eternal One’s tender affection and sacrificial love for the nation.
19 Moses: The Eternal saw this and rejected them
because His sons and daughters had made Him so angry.
20 Eternal One: I won’t look at them when they pray;
I’ll just watch and see what happens to them
Because they’re a perverse generation,
children who are unfaithful.
21 They’ve made Me jealous by worshiping something that isn’t God,
and they’ve angered Me with their idols!
So I’ll make them jealous by favoring those who aren’t a people;
I’ll infuriate them with a godless nation.[a]
22 My anger will start a fire that will burn down to the land of the dead.
It will consume the land and all its crops
and set the mountains ablaze, right down to their foundations.
23 I’ll pile disasters on them
and use all My arrows against them.
24 They’ll be emaciated by famine
and consumed by fevers and destroyed by bitter pestilence.
I’ll attack them with the fangs of wild animals
and the venom of snakes that crawl in the dust.
25 While the sword is killing their children outside,
they’ll be huddling in terror inside their homes.
Everyone will be destroyed: young men and women,
infants and old people with gray hair.
26 I thought I would smash them in pieces
until no one remembered they ever existed,
27 But I was afraid of how their enemies would gloat,
how their opponents would get the wrong impression and say,
“We conquered them by our own power;
the Eternal didn’t do all of this!”
28 Moses: They’re a nation with no sense—
they have no understanding.
29 If only they were wise and understood this
and realized what was going to happen to them!
30 How could one of their enemies pursue a thousand of them,
and two of their enemies make ten thousand of them run away,
Unless their Rock had abandoned them,
unless the Eternal had handed them over?
31 It’s not because their rock is anything like our Rock—
even our enemies admit this!
32 No, it’s because their vine is grafted from the vines of Sodom,
from the terraces of Gomorrah:
It grows poisonous grapes in bitter clusters
33 and makes wine that’s snake venom and deadly cobra poison.
34 Eternal One: Haven’t I been saving this judgment,
sealing it away in My storehouse?
35 Revenge is Mine. I will settle all scores![b]
Soon they’ll stumble because the day of disaster is almost here,
And their doom is coming quickly!
36 Moses: The Eternal will judge His people[c]
and have mercy on His servants
When He sees they have no strength left
and they’re all gone, both slave and free.
37 Then He’ll say about Israel, “Now where are their gods,
the rocks where they took shelter,
38 The gods who ate the fat of their sacrifices
and drank the wine they offered?
Let them get up and help you, Israel!
Let them protect you!”
39 Eternal One: Now do you see that I am the One,
and there is no other God besides Me?
I have power over life and death;
I wound, and I heal;
no one can resist My power!
40 I’m lifting up My hand toward the sky to take an oath,
and I swear, “As I live forever,
41 When I sharpen My flashing sword
and use it to bring about justice,
I’ll give My enemies what they deserve
and pay back those who hate Me!
42 I’ll get My arrows drunk with blood,
the blood of the dead and the prisoners,
And My sword will feast on flesh,
on the heads with their uncut hair of the enemy leaders!”
43 Moses: You nations, celebrate with His covenant people[d]
because He’s going to avenge the blood of His servants.
He’ll give His enemies what they deserve
and atone for His land and His people.
44 This was the song that Moses presented, together with Joshua[e] (Nun’s son), while all the people were listening. 45 After Moses had said all of these words, everything recorded in this book, to everyone in Israel, 46 he spoke to them.
Moses: Every word I’ve said to you today will be a witness against you, so set it in your heart, remember it well, and teach it to your children, so they’ll be careful to obey every word of this law. 47 You can’t afford to ignore even one word; your very life depends on it! It’s how you’ll be able to live a long time in the land on the other side of the Jordan that will be your territory.
48 The Eternal spoke to Moses on that same day.
God gives Moses a peek at the blessing he missed because of his disobedience.
Eternal One: 49 Climb to the top of Mount Nebo, one of the Abarim mountains here in the land of Moab across the Jordan River from Jericho, and look at the land of Canaan, which I’m giving to the people of Israel as their property. 50 Just as Aaron died when he climbed Mount Hor and joined his ancestors in death, you’ll die on top of the mountain you climb and join your ancestors in death. 51 This is because you and Aaron disobeyed Me in front of all the Israelites at Meribah-kadesh in the wilderness of Zin, when you struck the rock instead of commanding it to give water. You did not honor Me, your holy God, as if you could ignore My instructions if you wanted to, in front of all the Israelites![f] 52 So you can look at this land from a distance, but you can’t go into it, this land I’m giving to the Israelites.
Footnotes
- 32:21 Romans 10:19
- 32:35 Romans 12:19; Hebrews 10:30
- 32:36 Hebrews 10:30
- 32:43 Romans 15:10; other manuscripts add “and let all the heavenly messengers worship Him.”
- 32:44 Hebrew manuscripts read, “Hoshea.”
- 32:51 Numbers 27:14
Deuteronomium 32
BasisBijbel
Het lied van Mozes (vervolg)
32 "Luister, hemel, want ik ga spreken.
Aarde, luister naar wat ik zeggen ga.
2 Drink wat ik jullie leer op, zoals het gras de regen opdrinkt.
Laat mijn woorden voor jullie zijn als dauw op het gras,
als zachte regen voor de planten.
3 Want ik zal jullie vertellen wie de Heer is.
Ik zal onze God prijzen.
4 Hij is de Rots waarop wij stevig staan.
Alles wat Hij doet is volmaakt.
Alles wat Hij doet is rechtvaardig.
Hij is trouw en nooit onrechtvaardig.
Hij doet altijd wat Hij heeft beloofd.
5 Maar de mensen zijn ontrouw aan Hem.
Ze zijn zijn kinderen niet.
Want ze gedragen zich verschrikkelijk.
Ze zijn ongehoorzaam en slecht.
6 Dwaas en onverstandig volk!
Is dat hoe jullie de Heer bedanken?
Hij is toch jullie Vader?
Hij heeft jullie toch gekocht?
Hij heeft jullie toch gemaakt en jullie een eigen plek gegeven?
7 Denk eens aan vroeger.
Vraag eens aan je vader hoe het lang geleden was.
Vraag aan de oude mensen om je erover te vertellen.
8 Toen de Allerhoogste God de volken over de aarde verdeelde,
gaf Hij elk volk een eigen gebied.
Hij stelde hun grenzen vast.
Die grenzen werden bepaald door de grootte van het volk Israël.
9 Want Hij koos het volk Israël uit om zijn volk te zijn. Het volk van Jakob werd zijn eigendom.
10 Hij vond hen in de steppen,
in de wildernis waar de wind over de vlakten huilt.
Hij leidde hen, onderwees hen, beschermde hen als zijn lieveling.
11 Zoals een arend zijn nest bewaakt
en zijn vleugels boven zijn jongen uitspreidt,
en zoals hij een jong oppakt en het op zijn vleugels draagt,
12 zó heeft de Heer het volk geleid, alleen.
Geen andere god heeft Hem daarbij geholpen.
13 Hij bracht hen in een land van heuvels en bergen.
Hij gaf hun te eten van de oogsten van het land.
Hij gaf honing uit de rotsen,
olijfbomen op steenachtige grond,
14 boter van koeien,
melk van schapen en geiten,
vetgemeste schapen,
vlees van buffels die in Bazan grazen,
meel van het allerbeste graan,
heerlijke, bloedrode wijn.
15 Het volk Israël at zich dik en rond.
Toen werd het ongehoorzaam.
Het ging zó goed met hen!
Maar toen liepen ze weg van hun Rots,
hun God die hen had gered en die voor hen zorgde.
Ze verlieten hun God bij wie ze veilig waren.
16 Ze maakten Hem jaloers door andere goden te gaan aanbidden.
Ze maakten Hem woedend met hun godenbeelden.
17 Ze offerden aan de duivelse geesten in plaats van aan God.
Ze offerden aan andere, nieuwe goden.
Aan goden die pas in de mode waren gekomen.
Goden waar hun voorvaders niets mee te maken hadden gehad.
18 Ze luisterden niet meer naar hun God bij wie ze veilig waren.
Ze vergaten de God die hen had gemaakt,
de God uit wie ze waren ontstaan.
19 Toen de Heer dat zag, liet Hij hen in de steek.
Hij was diep beledigd door zijn zonen en dochters.
20 Hij zei: 'Ik zal niet meer voor hen zorgen.
Dan zal Ik zien hoe het met hen afloopt.
Want het zijn slechte mensen.
Ze zijn als slechte kinderen die weglopen bij hun vader.
Ze trekken zich niets meer van Mij aan.
21 Ze maken Mij jaloers door dingen te aanbidden die geen goden zijn.
Ze maken Mij kwaad met hun godenbeelden.
Daarom zal Ik hén jaloers maken door een volk dat niet eens een volk is.
Ik zal hén kwaad maken door een volk dat Mij niet kent.
22 Mijn woede brandt als een vuur
dat tot diep in het dodenrijk brandt.
Het verbrandt de aarde met alles wat daarop groeit.
Het verkoolt de fundamenten van de bergen.
23 Ik zal de ene ramp na de andere over hen laten komen.
Ik zal al mijn pijlen op hen afschieten.
24 Als ze zwak zijn van de honger
en uitgeput door koorts en dodelijke ziekten,
zal Ik wilde dieren op hen loslaten
en giftige slangen op hen afsturen.
25 In de straten worden ze gedood door het zwaard.
Thuis worden ze gedood door ziekte.
Iedereen sterft: jonge mannen en meisjes,
kleine kinderen en oude mensen.
26 Eigenlijk zou Ik hen van de aardbodem moeten wegblazen.
Ervoor zorgen dat niemand nog weet dat ze hebben bestaan.
27 Maar dat zouden mijn vijanden verkeerd begrijpen.
Ze zouden het verdraaien en zeggen:
"Kijk eens wat een geweldige dingen wij hebben gedaan!
Want wíj hebben dat gedaan, niet de Heer!"
28 Want hun vijanden begrijpen er niets van.
Ze maken wel plannen, maar ze begrijpen nooit iets.
29 Als ze een beetje verstand hadden gehad,
zouden ze het hebben begrepen.
Ze zouden hebben begrepen hoe het met henzelf zal aflopen!
30 Maar ze vragen zich niet af hoe het kan,
dat één van hen duizend van jullie kan achtervolgen,
en dat twee van hen tienduizend van jullie op de vlucht kunnen jagen.
Maar dat kunnen ze alleen doordat jullie verlaten zijn
door de God op wie jullie vertrouwden.
Hij heeft jullie aan hen uitgeleverd.
31 Want de god op wie zíj vertrouwen, lijkt niet op onze God.
Zelfs onze vijanden kunnen dat zien.
32 Luister goed: de andere volken zijn zo slecht als Sodom en Gomorra.
Ze zijn als een slechte wijnstruik met bittere trossen van giftige druiven.
33 Alles wat ze doen is zo dodelijk als giftige wijn,
zo gevaarlijk als addervergif.
34 Maar hun straf ligt bij Mij klaar.
In mijn schatkamer liggen de wapens klaar waarmee Ik hen zal straffen.
35 Ik heb het recht om hen daarvoor te straffen.
Ik zal hun alles betaald zetten.
Ze wankelen al. Binnenkort zullen ze vallen.
Hun verdiende loon komt er al aan!
36 Want de Heer zal voor zijn volk opkomen.
Hij zal medelijden hebben met zijn dienaren.
Als Hij ziet dat ze helemaal verzwakt zijn
en dat iedereen wordt gedood,
37 zal Hij zeggen: 'Waar zijn nu jullie goden?
Die goden waar jullie zo op vertrouwden?
38 Waar zijn nu de goden aan wie jullie het vet van jullie vlees-offers
en de wijn van jullie wijn-offers gaven?
Laten zíj jullie dan komen redden! Laten zíj jullie maar beschermen!
39 Begrijp dan toch dat IK BEN,[a]
dat Ik de enige God ben.
Ik dood en Ik maak levend.
Ik verwond en Ik genees.
Ik heb alle macht en niemand kan tegen Mij op.
40 Luister goed, Ik zweer bij Mijzelf:
41 Ik slijp mijn bliksemend zwaard
en strek mijn hand uit om recht te spreken.
Ik zal mijn vijanden straffen.
Ik zal iedereen die Mij haat, zijn verdiende straf geven.
42 Mijn pijlen zullen dronken worden van hun bloed,
mijn zwaard zal zich vol eten met hun vlees.
Het zal onder het bloed zitten van de mensen die verslagen of gevangen zijn,
het bloed van de vijanden met hun lange haar.
43 Landen, juich mee met Gods volk.
Want Hij neemt wraak voor de dood van zijn dienaren.
Hij geeft zijn vijanden hun verdiende straf.
Maar Hij geeft vergeving aan zijn land, zijn volk."
Mozes moedigt het volk voor het laatst aan om God gehoorzaam te zijn
44 Mozes leerde het volk dit hele lied, samen met Jozua, de zoon van Nun. 45 Daarna zei hij tegen hen: 46 "Doe gehoorzaam alles wat ik jullie vandaag heb gezegd. Leer ook jullie kinderen om alles te doen wat er in deze wet staat. 47 Want dit zijn geen lege woorden, maar woorden van levensbelang. Want door deze wet te gehoorzamen, zullen jullie lang leven in het land dat jullie gaan veroveren aan de overkant van de Jordaan."
48 Daarna zei de Heer op diezelfde dag tegen Mozes: 49 "Klim de Abarim op (dat is de berg Nebo die in het land Moab ligt, tegenover Jericho). Dan kun je het land Kanaän zien dat Ik aan de Israëlieten ga geven. 50 Daarna zul je op die berg sterven, net zoals je broer Aäron op de berg Hor is gestorven. 51+52 Je mag het land dat Ik aan de Israëlieten ga geven wel zien, maar er niet binnengaan. Want toen jullie bij het water van Meriba waren bij Kades in de woestijn, heb je Mij niet geëerd tegenover de Israëlieten. Daarom zul je het land niet binnengaan.
Footnotes
- Deuteronomium 32:39 IK BEN was de naam waarmee God zich aan Mozes bekend maakte. Lees Exodus 3:14-15.
The Voice Bible Copyright © 2012 Thomas Nelson, Inc. The Voice™ translation © 2012 Ecclesia Bible Society All rights reserved.
© stichting BasisBijbel 2013 Gecorrigeerde tekst © 2015 Alle rechten voorbehouden Uitgegeven bij de ZakBijbelBond: 2016