6 Saan naparoon ang iyong sinisinta,
^(A)Oh ikaw na pinakamaganda sa mga babae?
Saan tumungo ang iyong sinisinta,
Upang siya'y aming mahanap na kasama mo?
² Ang sinisinta ko'y bumaba ^(B)sa kaniyang halamanan,
^(C)Sa mga pitak ng mga especia,
Upang magaliw sa mga halaman, at upang mamitas ng mga ^(D)lila.
³ Ako'y sa aking sinisinta, ^(E)at ang sinisinta ko ay akin:
Pinapastulan niya ang kaniyang kawan sa gitna ng mga lila.
⁴ Ikaw ay maganda, sinta ko, na gaya ng ^(F)Tirsa,
Kahalihalina na gaya ng Jerusalem,
Kakilakilabot na gaya ng hukbo na may mga watawat.
⁵ Ihiwalay mo ang iyong mga mata sa akin,
Sapagka't kanilang dinaig ako.
^(G)Ang iyong buhok ay gaya ng kawan ng mga kambing,
Na nangahihilig sa gulod ng Galaad.
⁶ Ang iyong mga ngipin ay ^(H)gaya ng kawan ng mga babaing tupa,
Na nagsiahong mula sa pagpaligo;
Na bawa't isa'y may anak na kambal,
At walang baog sa kanila.
⁷ Ang iyong mga pisngi ay ^(I)gaya ng putol ng granada
Sa likod ng iyong lambong.
^8 (J)May anim na pung reina, at walong pung babae;
At mga dalaga na walang bilang.
⁹ Ang aking kalapati, ang aking ^(K)sakdal ay isa lamang;
Siya ang bugtong ng kaniyang ina;
Siya ang pili ng nanganak sa kaniya.
^(L)Nakita siya ng mga anak na babae, at tinawag siyang mapalad;
Oo, ng mga reina at ng mga babae, at pinuri siya nila.
^10 (M)Sino siyang tumitinging parang umaga,
Maganda na parang buwan,
Maliwanag na parang araw,
^(N)Kakilakilabot na parang hukbo na may mga watawat?
¹¹ Ako'y bumaba sa halamanan ng mga pile,
^(O)Upang tingnan ang mga sariwang pananim ng libis,
Upang tingnan kung nagbubuko ang puno ng ubas,
At ang mga puno ng granada ay namumulaklak.
¹² Bago ko naalaman, inilagay ako ng aking kaluluwa
Sa gitna ng mga karo ng aking marangal na bayan.
¹³ Bumalik ka, bumalik ka, ^(P)Oh Sulamita;
Bumalik ka, bumalik ka, upang ikaw ay aming masdan.
Bakit ninyo titingnan ang Sulamita,
Nang gaya sa sayaw ng Mahanaim?

6 Saan pumaroon ang iyong minamahal,
    O ikaw na pinakamaganda sa mga babae?
Saan nagtungo ang iyong minamahal,
    upang siya'y aming hanapin na kasama mo?

² Ang sinisinta ko'y bumaba sa kanyang halamanan,
    sa mga pitak ng mga pabango,
upang ipastol ang kanyang kawan sa mga halamanan,
    at upang mamitas ng mga liryo.
³ Ako'y sa aking mahal, at ang mahal ko ay akin;
    ipinapastol niya ang kanyang kawan sa gitna ng mga liryo.

⁴ Ikaw ay kasingganda ng Tirza, aking mahal,
    kahali-halina na gaya ng Jerusalem,
    kakilakilabot na gaya ng hukbo na may mga watawat.
⁵ Alisin mo ang iyong mga mata sa akin,
    sapagkat ginugulo ako ng mga ito—
ang iyong buhok ay gaya ng kawan ng mga kambing,
    na bumababa sa mga gulod ng Gilead.
⁶ Ang iyong mga ngipin ay gaya ng kawan ng mga babaing tupa,
    na nagsiahon mula sa paglilinis,
lahat sila'y may anak na kambal,
    isa man sa kanila ay hindi naulila.
⁷ Ang iyong mga pisngi ay gaya ng kalahati ng granada
    sa likod ng iyong belo.
⁸ May animnapung reyna, at walumpung asawang-lingkod,
    at mga dalaga na di-mabilang.
⁹ Ang aking kalapati, ang aking walang kapintasan ay isa lamang;
    ang kinagigiliwan ng kanyang ina;
    walang kapintasan sa kanya na nagsilang sa kanya.
Nakita siya ng mga dalaga, at tinawag siyang maligaya;
    gayundin ng mga reyna at ng mga asawang-lingkod, at kanilang pinuri siya.
¹⁰ “Sino itong tumitingin na tulad ng bukang liwayway,
    kasingganda ng buwan, kasinliwanag ng araw,
    kakilakilabot na parang hukbo na may mga watawat?”

¹³ Bumalik ka, bumalik ka, O Shulamita.
    Bumalik ka, bumalik ka, upang ikaw ay aming pagmasdan.

Bakit ninyo pagmamasdan ang Shulamita,
    na gaya sa sayaw sa harap ng dalawang hukbo?