帖撒罗尼迦前书 2
Chinese Contemporary Bible (Simplified)
保罗在帖撒罗尼迦的工作
2 弟兄姊妹，你们自己知道，我们那次探望你们并没有白费。 2 你们也知道，我们之前在腓立比遭受了迫害和凌辱，遇到强烈的反对，但仍然靠着我们的上帝放胆向你们传扬祂的福音。 3 我们的劝勉并非出于谬误、不良动机或诡诈。 4 我们得到了上帝的认可，受委派传福音。我们不是要取悦人，而是要取悦鉴察我们内心的上帝。
5 你们知道，我们没有花言巧语奉承人，也没有心存贪念，上帝可以为我们作证。 6 我们不求得到你们或其他任何人的赞扬。 7 身为基督的使徒，我们理当受到你们的尊重，然而我们像母亲抚育婴儿一样温柔地对待你们。 8 我们深爱你们，对你们有深厚的感情，不仅乐意把上帝的福音传给你们，甚至把生命给你们也在所不惜。
9 弟兄姊妹，你们一定记得我们的劳苦和艰难。我们一面向你们传福音，一面昼夜辛勤工作，免得成为你们任何人的负担。 10 我们怎样以圣洁、公义、纯全的方式对待你们众信徒，你们自己可以作证，上帝也可以作证。 11 你们也知道，我们对待你们就像父亲对待自己的孩子一样。 12 我们安慰你们，劝勉你们，督促你们，好叫你们行事为人对得起上帝，祂呼召你们进入祂的国、享受祂的荣耀。
13 我们不住地感谢上帝，因为你们从我们这里听了上帝的道后就接受了，确信这不是人的道理，而是上帝的道。这道正在你们信的人心里发挥作用。
14 弟兄姊妹，你们的遭遇和犹太地区基督耶稣的众教会的遭遇一样。你们受到了自己同胞的迫害，他们也受到了犹太人的迫害。 15 这些犹太人杀死了主耶稣和众先知，又迫害我们。他们不但冒犯上帝，还与所有的人为敌， 16 阻止我们传福音给外族人，唯恐他们得救。这些人恶贯满盈，上帝的烈怒终于临到了他们头上。
保罗渴望去帖撒罗尼迦
17 弟兄姊妹，我们暂时与你们分离，心灵却与你们在一起。我们非常渴望见到你们。 18 我们想去你们那里，我保罗也一次又一次地想去，只是遭到撒旦的拦阻。 19 我们主耶稣再来的时候，我们在祂面前的盼望、喜乐和可夸耀的冠冕是什么呢？不就是你们吗？ 20 因为你们是我们的荣耀和喜乐。
ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α΄ 2
1881 Westcott-Hort New Testament
2 αυτοι γαρ οιδατε αδελφοι την εισοδον ημων την προς υμας οτι ου κενη γεγονεν
2 αλλα προπαθοντες και υβρισθεντες καθως οιδατε εν φιλιπποις επαρρησιασαμεθα εν τω θεω ημων λαλησαι προς υμας το ευαγγελιον του θεου εν πολλω αγωνι
3 η γαρ παρακλησις ημων ουκ εκ πλανης ουδε εξ ακαθαρσιας ουδε εν δολω
4 αλλα καθως δεδοκιμασμεθα υπο του θεου πιστευθηναι το ευαγγελιον ουτως λαλουμεν ουχ ως ανθρωποις αρεσκοντες αλλα θεω τω δοκιμαζοντι τας καρδιας ημων
5 ουτε γαρ ποτε εν λογω κολακειας εγενηθημεν καθως οιδατε ουτε προφασει πλεονεξιας θεος μαρτυς
6 ουτε ζητουντες εξ ανθρωπων δοξαν ουτε αφ υμων ουτε απ αλλων [2 7] δυναμενοι εν βαρει ειναι ως χριστου αποστολοι
7 αλλα εγενηθημεν νηπιοι εν μεσω υμων ως εαν τροφος θαλπη τα εαυτης τεκνα
8 ουτως ομειρομενοι υμων ευδοκουμεν μεταδουναι υμιν ου μονον το ευαγγελιον του θεου αλλα και τας εαυτων ψυχας διοτι αγαπητοι ημιν εγενηθητε
9 μνημονευετε γαρ αδελφοι τον κοπον ημων και τον μοχθον νυκτος και ημερας εργαζομενοι προς το μη επιβαρησαι τινα υμων εκηρυξαμεν εις υμας το ευαγγελιον του θεου
10 υμεις μαρτυρες και ο θεος ως οσιως και δικαιως και αμεμπτως υμιν τοις πιστευουσιν εγενηθημεν
11 καθαπερ οιδατε ως ενα εκαστον υμων ως πατηρ τεκνα εαυτου [2 12] παρακαλουντες υμας και παραμυθουμενοι
12 και μαρτυρομενοι εις το περιπατειν υμας αξιως του θεου του καλουντος υμας εις την εαυτου βασιλειαν και δοξαν
13 και δια τουτο και ημεις ευχαριστουμεν τω θεω αδιαλειπτως οτι παραλαβοντες λογον ακοης παρ ημων του θεου εδεξασθε ου λογον ανθρωπων αλλα καθως αληθως εστιν λογον θεου ος και ενεργειται εν υμιν τοις πιστευουσιν
14 υμεις γαρ μιμηται εγενηθητε αδελφοι των εκκλησιων του θεου των ουσων εν τη ιουδαια εν χριστω ιησου οτι τα αυτα επαθετε και υμεις υπο των ιδιων συμφυλετων καθως και αυτοι υπο των ιουδαιων
15 των και τον κυριον αποκτειναντων ιησουν και τους προφητας και ημας εκδιωξαντων και θεω μη αρεσκοντων και πασιν ανθρωποις εναντιων
16 κωλυοντων ημας τοις εθνεσιν λαλησαι ινα σωθωσιν εις το αναπληρωσαι αυτων τας αμαρτιας παντοτε εφθασεν δε επ αυτους η οργη εις τελος
17 ημεις δε αδελφοι απορφανισθεντες αφ υμων προς καιρον ωρας προσωπω ου καρδια περισσοτερως εσπουδασαμεν το προσωπον υμων ιδειν εν πολλη επιθυμια
18 διοτι ηθελησαμεν ελθειν προς υμας εγω μεν παυλος και απαξ και δις και ενεκοψεν ημας ο σατανας
19 τις γαρ ημων ελπις η χαρα η στεφανος καυχησεως η ουχι και υμεις εμπροσθεν του κυριου ημων ιησου εν τη αυτου παρουσια
20 υμεις γαρ εστε η δοξα ημων και η χαρα
1 Thessalonians 2
King James Version
2 For yourselves, brethren, know our entrance in unto you, that it was not in vain:
2 But even after that we had suffered before, and were shamefully entreated, as ye know, at Philippi, we were bold in our God to speak unto you the gospel of God with much contention.
3 For our exhortation was not of deceit, nor of uncleanness, nor in guile:
4 But as we were allowed of God to be put in trust with the gospel, even so we speak; not as pleasing men, but God, which trieth our hearts.
5 For neither at any time used we flattering words, as ye know, nor a cloke of covetousness; God is witness:
6 Nor of men sought we glory, neither of you, nor yet of others, when we might have been burdensome, as the apostles of Christ.
7 But we were gentle among you, even as a nurse cherisheth her children:
8 So being affectionately desirous of you, we were willing to have imparted unto you, not the gospel of God only, but also our own souls, because ye were dear unto us.
9 For ye remember, brethren, our labour and travail: for labouring night and day, because we would not be chargeable unto any of you, we preached unto you the gospel of God.
10 Ye are witnesses, and God also, how holily and justly and unblameably we behaved ourselves among you that believe:
11 As ye know how we exhorted and comforted and charged every one of you, as a father doth his children,
12 That ye would walk worthy of God, who hath called you unto his kingdom and glory.
13 For this cause also thank we God without ceasing, because, when ye received the word of God which ye heard of us, ye received it not as the word of men, but as it is in truth, the word of God, which effectually worketh also in you that believe.
14 For ye, brethren, became followers of the churches of God which in Judaea are in Christ Jesus: for ye also have suffered like things of your own countrymen, even as they have of the Jews:
15 Who both killed the Lord Jesus, and their own prophets, and have persecuted us; and they please not God, and are contrary to all men:
16 Forbidding us to speak to the Gentiles that they might be saved, to fill up their sins alway: for the wrath is come upon them to the uttermost.
17 But we, brethren, being taken from you for a short time in presence, not in heart, endeavoured the more abundantly to see your face with great desire.
18 Wherefore we would have come unto you, even I Paul, once and again; but Satan hindered us.
19 For what is our hope, or joy, or crown of rejoicing? Are not even ye in the presence of our Lord Jesus Christ at his coming?
20 For ye are our glory and joy.
Chinese Contemporary Bible Copyright © 1979, 2005, 2007, 2011 by Biblica® Used by permission. All rights reserved worldwide.