โยบ 3

Thai New Testament: Easy-to-Read Version

³ “วันที่ข้าเกิดมานั้น
    น่าจะถูกทำลายไปซะก่อน
และไม่น่าจะมีคืนนั้นที่พูดว่า
    ‘มีการตั้งท้องเด็กชายคนหนึ่งขึ้นแล้ว’
⁴ วันนั้นน่าจะมืดมิดไป
    พระเจ้าที่อยู่เบื้องบนไม่น่าจะคิดถึงวันนั้น
    หรือให้แสงสว่างส่องลงมาในวันนั้นเลย
⁵ ความมืดและเงาแห่งความตายน่าจะอ้างสิทธิ์เหนือวันนั้น
    เมฆหนาทึบน่าจะปกคลุมวันนั้นไว้
    ความมืดมิดของดวงอาทิตย์น่าจะทำให้วันนั้นตกใจกลัว
⁶ ความหมองหม่นน่าจะยึดเอาคืนนั้นที่ข้าก่อเกิดขึ้นในท้องไปซะ
    คืนนั้นไม่น่าจะเชื่อมต่อกับวันอื่นๆของปีเลย
    วันนั้นไม่น่าจะถูกนับรวมอยู่ในเดือนต่างๆเลย
⁷ ความจริงแล้วคืนนั้นน่าจะเป็นหมันไป
    ไม่น่าจะมีเสียงร้องอย่างมีความสุขในคืนนั้นเลย
⁸ คนที่สาปแช่งวันน่าจะร่ายเวทมนตร์ใส่คืนนั้นด้วย
    คนที่เก่งในการปลุกเรียกตัวเลวีอาธาน^[a] ขึ้นมา
    น่าจะสาปแช่งคืนนั้นด้วย
⁹ ดวงดาวในยามรุ่งสางน่าจะมืดไป
    คืนนั้นที่รอแสงสว่างอย่างตื่นเต้นไม่น่าจะได้พบแสงสว่างเลย
    คืนนั้นไม่น่าจะได้พบกับแสงสว่างแห่งยามรุ่งสางเลย
¹⁰ เพราะคืนนั้นไม่ได้ปิดครรภ์ของแม่ข้าไว้
    เพราะคืนนั้นไม่ได้ซ่อนความทุกข์ยากไปจากสายตาข้า
¹¹ ทำไมข้าถึงไม่ตายตั้งแต่เกิด
    ทำไมข้าถึงไม่คลอดออกมาแล้วสิ้นใจไปเลย
¹² ทำไมตักของแม่จึงรองรับข้าไว้
    และทำไมถึงมีเต้านมให้ข้าดูด
¹³ เพราะถ้าข้าตายไปเสียตั้งแต่แรกเกิด
    ตอนนี้ข้าคงนอนเหยียดยาวอยู่และไม่ถูกรบกวน
ข้าคงนอนหลับอยู่และคงได้พักผ่อน
¹⁴     อยู่ร่วมกับพวกกษัตริย์และบรรดาที่ปรึกษาแห่งแผ่นดินที่เคยสร้างเมืองปรักหักพังขึ้นใหม่สำหรับพวกเขาเอง
¹⁵ หรืออยู่กับพวกเจ้านายในวัง
    ที่เคยมีทองคำและเงินเต็มบ้าน
¹⁶ ทำไมข้าถึงไม่ถูกฝังเหมือนกับเด็กที่ตายในท้อง
    หรือเป็นทารกที่ไม่เคยเห็นแสงสว่าง
¹⁷ ที่หลุมศพนั้นคนชั่วจะหยุดก่อปัญหา
    ที่นั่นผู้ที่เหนื่อยล้าจะได้พักผ่อน
¹⁸ ที่นั่นเหล่าเชลยจะอยู่กันอย่างสบาย
    เพราะพวกเขาจะไม่ได้ยินเสียงร้องตะโกนของผู้คุม
¹⁹ ทั้งผู้น้อยและผู้ใหญ่ก็อยู่ที่นั่น
    ส่วนทาสก็เป็นอิสระจากเจ้านาย
²⁰ ทำไมถึงให้แสงสว่างกับคนที่ทุกข์ทรมาน
    ทำไมถึงให้ชีวิตกับคนที่จมอยู่กับความขมขื่น
²¹ ทำไมไม่ยอมให้คนที่อยากตายได้ตายซะ
    พวกเขาขุดหาความตายยิ่งกว่าขุดหาทรัพย์สมบัติเสียอีก
²² พวกเขาดีใจแทบตายเมื่อเขาพบหลุมศพของตน
    พวกเขาร้องเพลงกันอย่างสนุกสนาน
²³ ทำไมถึงให้ชีวิตกับคนที่ไม่รู้ว่าจะอยู่ไปทำไม
    คือคนที่พระเจ้าได้ปิดกั้นรอบด้าน
²⁴ อาหารของข้าคือการถอนหายใจ
    น้ำดื่มของข้าคือเสียงร้องคร่ำครวญ
²⁵ เพราะสิ่งที่ข้ากลัวมากที่สุดนั้นก็ได้เกิดขึ้นกับข้า
    สิ่งที่ข้าหวาดผวาก็ได้ตกอยู่บนข้า
²⁶ ข้าไม่มีความสงบสุข ไม่มีความเงียบสงบ
    ข้าไม่ได้พักผ่อน ข้ามีแต่ความว้าวุ่นใจ”