เพลงคร่ำครวญ 1

New Thai Version

² นางร้องไห้อย่างขมขื่นตลอดทั้งคืน
    น้ำตาไหลรินแก้มนาง
ในบรรดาคนรักทั้งปวงของนาง
    ไม่มีสักคนที่จะปลอบประโลมนาง
มิตรสหายทุกคนได้หลอกลวงนาง
    และกลับกลายเป็นศัตรูของนาง

³ ชาวยูดาห์ถูกบังคับให้ออกไป
    จากบ้านเมืองไปเป็นทาส
บัดนี้นางอาศัยอยู่ท่ามกลางบรรดาประชาชาติ
    และหามีความสงบสุขไม่
บรรดาผู้ตามล่าได้จับนางไว้
    ขณะที่นางเป็นทุกข์

⁴ ถนนหนทางที่นำไปสู่ศิโยนร้องรำพัน
    เพราะไม่มีใครไปยังเทศกาลที่กำหนดไว้
ทุกประตูเมืองของนางก็ว่างเปล่า
    ปุโรหิตโอดครวญ
บรรดาหญิงบริสุทธิ์ของนางทนทุกข์
    และนางเองก็เจ็บปวดรวดร้าว

⁵ เหล่าปรปักษ์ของนางกลับเป็นผู้ที่เหนือกว่า
    เหล่าศัตรูได้รับความสมหวัง
เพราะพระผู้เป็นเจ้าได้ทำให้นางรับทุกข์
    เนื่องจากนางล่วงละเมิดมากมาย
ลูกๆ ของนางถูกจับไปเป็นเชลยต่อหน้าปรปักษ์

⁶ ความยิ่งใหญ่ได้ละไปจาก
    ธิดาแห่งศิโยนเสียแล้ว
บรรดาผู้นำของนางได้เป็นเหมือนกับกวาง
    ที่หาทุ่งหญ้าไม่ได้
พวกเขาวิ่งหนีผู้ตามล่าไปอย่าง
    หมดเรี่ยวแรง

⁷ ในวันแห่งความทุกข์ทรมานและความขมขื่น
    ชาวเยรูซาเล็มจำได้ถึงทุกสิ่งที่มีคุณค่า
    ที่เป็นของนางในสมัยดึกดำบรรพ์
เมื่อประชาชนของนางอยู่ในมือของฝ่ายตรงข้าม
    และไม่มีใครจะช่วยนางได้
ฝ่ายตรงข้ามพินิจดูนาง
    และหัวเราะเยาะเมื่อนางล้มลง

⁸ เยรูซาเล็มกระทำบาปอย่างร้ายแรง
    ฉะนั้นนางจึงมีมลทิน
ทุกคนที่ให้เกียรตินางดูหมิ่นนาง
    เพราะพวกเขาได้เห็นนางเปลือยเปล่า
นางโอดครวญ
    และหลบหน้าด้วยความอับอาย

⁹ ความสกปรกของนางเห็นได้จากผ้าที่นางนุ่ง
    นางไม่คำนึงถึงจุดจบของนาง
ดังนั้นนางจึงล้มไม่เป็นท่า
    และหามีคนปลอบประโลมไม่
“โอ พระผู้เป็นเจ้า ดูเถิดว่าข้าพเจ้าทนทุกข์ทรมาน
    เพราะศัตรูมีชัยชนะแล้ว”

¹⁰ ศัตรูยื่นมือออก
    และเอาของมีค่าของนางไปหมด
นางได้เห็นคนของบรรดาประชาชาติ
    บุกรุกที่พำนัก^[a]ของนาง
พวกที่พระองค์ห้ามไม่ให้เข้าไปใน
    ที่ประชุมของพระองค์

¹¹ ชนชาติทั้งปวงของเมืองโอดครวญ
    ขณะที่หาอาหารกิน
จนถึงกับแลกอาหารด้วยของมีค่าของตน
    เพื่อประทังชีวิต
“โอ พระผู้เป็นเจ้า ดูเถิด
    ข้าพเจ้าถูกดูหมิ่น”

¹² ท่านทุกคนที่ผ่านมา ท่านไม่รู้สึกอย่างไรบ้างหรือ
มองดูสิว่า มีความเศร้าใดบ้างที่
    เป็นเหมือนความเศร้าของข้าพเจ้า
พระผู้เป็นเจ้าทำให้ข้าพเจ้าเศร้าใจ
    ในวันที่พระองค์กริ้วมาก

¹³ พระองค์ให้ไฟจากเบื้องบนลงมา
    และพระองค์ทำให้มันเข้าลึกถึงกระดูกของข้าพเจ้า
พระองค์เหวี่ยงตาข่ายเป็นกับดักเท้าของข้าพเจ้า
    พระองค์ให้ข้าพเจ้าหันกลับไป
และทอดทิ้งข้าพเจ้า
    ปล่อยให้ข้าพเจ้าเป็นทุกข์ตลอดวันเวลา

¹⁴ บาปของข้าพเจ้าถูกมัดรวมกันเหมือนเป็นแอก
    พระองค์สานบาปเข้าด้วยกัน
และวางไว้ที่คอของข้าพเจ้า
    พระองค์ทำให้ข้าพเจ้าอ่อนกำลังลง
พระผู้เป็นเจ้ามอบข้าพเจ้าไว้ในมือ
    ของบรรดาผู้ที่ข้าพเจ้าไม่สามารถต่อสู้ได้

¹⁵ พระผู้เป็นเจ้าปฏิเสธบรรดาทหาร
    ที่เข้มแข็งที่สุดของข้าพเจ้าที่อยู่ท่ามกลางข้าพเจ้า
พระองค์เรียกประชุมกองทัพทหารเพื่อโจมตีข้าพเจ้า
    และทำลายบรรดาทหารหนุ่มของข้าพเจ้า
พระผู้เป็นเจ้าเหยียบย่ำธิดาพรหมจารีแห่งยูดาห์
    ราวกับเหยียบองุ่นในเครื่องสกัด

¹⁶ ข้าพเจ้าร้องร่ำไห้กับสิ่งเหล่านี้
    จนน้ำตาไหลพราก
ยากเหลือเกินที่จะหาใครปลอบประโลมข้าพเจ้าได้
    และทำให้ข้าพเจ้ามีความกล้ากลับขึ้นมาอีก
ลูกๆ ของข้าพเจ้าเป็นทุกข์เช่นนี้
    ก็เพราะศัตรูชนะแล้ว

¹⁷ ศิโยนยื่นมือออก
    แต่ไม่มีใครปลอบประโลมนาง
พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาให้ต่อต้านยาโคบ
    โดยให้บรรดาผู้อยู่รอบข้างเป็นปรปักษ์
เยรูซาเล็มกลายเป็นสิ่งสกปรก
    ในหมู่พวกเขา

¹⁸ พระผู้เป็นเจ้าเป็นผู้ยุติธรรม
    ข้าพเจ้านั่นแหละที่ได้ดื้อดึงต่อคำสั่งของพระองค์
ทุกคนเอ๋ย ดูสิว่า
    ข้าพเจ้ารับทุกข์ทรมาน
บรรดาหญิงสาวและชายหนุ่มของข้าพเจ้า
    ถูกจับไปเป็นเชลย

¹⁹ ข้าพเจ้าร้องเรียกบรรดาเพื่อนรักของข้าพเจ้า
    แต่พวกเขาหลอกลวงข้าพเจ้า
บรรดาปุโรหิตและผู้นำของข้าพเจ้า
    สิ้นชีวิตในเมือง ขณะที่หาอาหาร
    เพื่อประทังชีวิตของพวกเขา

²⁰ โอ พระผู้เป็นเจ้า ดูเถิด ข้าพเจ้าเป็นทุกข์
    จิตวิญญาณของข้าพเจ้าว้าวุ่น
ส่วนลึกในใจข้าพเจ้าบอบช้ำ
    เพราะข้าพเจ้าดื้อดันมาก
ที่ถนนมีการรบราฆ่าฟัน
    ส่วนภายในบ้านก็มีแต่ความตาย

²¹ ฟังเสียงโอดครวญของข้าพเจ้าเถิด
    ไม่มีใครปลอบประโลมเลย
พวกศัตรูทราบว่าข้าพเจ้าลำบาก
    พวกเขาดีใจที่พระองค์กระทำต่อข้าพเจ้า
พระองค์ให้สิ่งเป็นไปตามที่พระองค์ประกาศแล้ว
    แต่ขอให้ศัตรูประสบอย่างเดียวกันกับข้าพเจ้าเถิด

²² ขอให้การกระทำชั่วของพวกเขาปรากฏต่อพระองค์
    และพระองค์กระทำต่อพวกเขา
เหมือนที่พระองค์ได้กระทำต่อข้าพเจ้า
    เพราะการล่วงละเมิดทั้งสิ้นของข้าพเจ้าเถิด
ข้าพเจ้าโอดครวญอย่างหนัก
    และข้าพเจ้าทุกข์ระทมใจ