Add parallel Print Page Options

คำพยากรณ์เกี่ยวกับเมืองไทระและไซดอน

23 คำพยากรณ์เกี่ยวกับเมืองไทระ

โอ เรือแห่งเมืองทาร์ชิชเอ๋ย เจ้าร้องไห้ฟูมฟายเถิด
    เพราะเมืองไทระพังทลายสิ้นแล้ว
    ปราศจากบ้านเรือนและท่าเรือ
สิ่งดังกล่าวถูกเผยให้ทราบจากไซปรัส
จงหยุดนิ่งเถิด โอ ชาวเมืองที่อาศัยอยู่ใกล้ทะเลเอ๋ย
    พ่อค้าของเมืองไซดอนที่เดินเรือทะเลได้ทำให้ท่านมีอย่างบริบูรณ์
รายได้จากการเดินเรือของท่าน
    ซึ่งมาจากเมล็ดข้าวของชิโหร์
เป็นผลเก็บเกี่ยวที่ได้จากแม่น้ำไนล์
    ท่านเป็นพ่อค้าของบรรดาประชาชาติ
โอ ไซดอนเอ๋ย จงอับอายเถิด เพราะทะเลได้พูดแล้ว
    หลักอันแข็งแกร่งแห่งทะเลพูดว่า
“เราไม่ได้เจ็บครรภ์หรือให้กำเนิด
    เราไม่ได้อุ้มชูชายหนุ่ม
    หรือเลี้ยงดูหญิงสาว”
เมื่ออียิปต์ทราบข่าวเกี่ยวกับไทระ
    พวกเขาจะเจ็บปวดที่ได้ยินรายงาน
เรือทั้งหลายควรจะแล่นกลับไปยังทาร์ชิช
    โอ ชาวเมืองที่อาศัยอยู่ใกล้ทะเลเอ๋ย จงร้องไห้ฟูมฟายเถิด
นี่คือเมืองรื่นเริงของท่านหรือ
    เมืองที่ก่อตั้งมานานแล้ว
และชาวเมืองได้ไปตั้งหลักแหล่ง
    ที่แดนไกลหรือ
ใครวางแผนการกล่าวโทษเมืองไทระ
    ซึ่งเป็นผู้แจกมงกุฎ
มีพวกพ่อค้าระหว่างชาติที่เป็นผู้นำ
    มีพวกพ่อค้าภายในอาณาจักรผู้มีเกียรติในแผ่นดิน
พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธาได้วางแผนการนี้
    เพื่อทำให้ความภูมิใจในความสูงศักดิ์ลดลง
    เพื่อหลู่เกียรติแห่งความมีเกียรติทั้งหลายของแผ่นดินโลก
10 โอ ธิดาแห่งทาร์ชิชเอ๋ย
    จงข้ามแผ่นดินของท่านไปอย่างข้ามแม่น้ำไนล์
    ไม่มีการยับยั้งอีกต่อไปแล้ว
11 พระองค์ยื่นมือของพระองค์ไปที่ทะเล
    พระองค์ทำให้อาณาจักรสั่นไหว
พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาเกี่ยวกับคานาอันว่า
    พระองค์จะทำให้หลักอันแข็งแกร่งพินาศไป
12 และพระองค์กล่าวดังนี้ว่า
“เจ้าจะไม่รื่นเริงอีกต่อไป
    โอ ธิดาพรหมจารีผู้ถูกบีบบังคับแห่งไซดอน
จงลุกขึ้น จงข้ามทะเลไปยังไซปรัส
    แม้แต่ที่นั่นเจ้าก็จะไม่ได้หยุดพัก”

13 จงดูแผ่นดินของชาวเคลเดีย ไม่มีคนพวกนี้อยู่อีกแล้ว ชาวอัสซีเรียได้ทำให้ที่ของพวกเขาเป็นที่อยู่ของสัตว์ในทะเลทราย พวกเขาก่อเชิงเทินให้สูงขึ้น และริบวังจนเกลี้ยง พวกเขาทำให้เมืองเป็นซากปรักหักพัง

14 โอ เรือแห่งทาร์ชิชเอ๋ย จงร้องไห้ฟูมฟายเถิด
    เพราะหลักอันแข็งแกร่งของท่านพินาศแล้ว

15 ในวันนั้น คนจะลืมไทระไปนานถึง 70 ปี คือนานเท่าช่วงชีวิตของกษัตริย์ท่านหนึ่ง หลังจาก 70 ปีแล้ว สิ่งที่จะเกิดขึ้นกับไทระก็เหมือนกับเพลงของหญิงแพศยาคือ

16 “โอ หญิงแพศยาที่คนลืม
    จงหยิบพิณเล็กไป เดินผ่านเข้าไปในเมือง
เล่นเพลงให้ไพเราะ ร้องเพลงของเจ้ามากๆ
    เพื่อคนจะนึกถึงเจ้าบ้าง”

17 หลังจาก 70 ปี พระผู้เป็นเจ้าจะมาหาเพื่อพิจารณาเมืองไทระ และเมืองนั้นจะกลับไปรับจ้างเช่นหญิงแพศยาอีก และจะร่านหาบรรดาอาณาจักรในโลกบนแผ่นดิน 18 ผลกำไรและรายได้ของหญิงแพศยาจะถูกมอบแด่พระผู้เป็นเจ้า และจะไม่ถูกสะสมหรือกักตุนไว้ แต่สินค้าของเมืองจะเป็นเสบียงอาหารอันอุดม และเป็นเสื้อผ้าชั้นดีสำหรับบรรดาผู้ที่รับใช้ ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า