บทเพลง​ร้องทุกข์ 5

Thai New Testament: Easy-to-Read Version

5 ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขออย่าได้ลืมสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเรา
    ดูสิ พวกเราต้องอับอายขายหน้าขนาดไหน
² แผ่นดินของเราก็ถูกยกไปให้กับคนแปลกหน้า
    บ้านของเราถูกยกไปให้กับคนต่างชาติ
³ พวกเราได้กลายเป็นลูกกำพร้าพ่อ
    แม่ของพวกเรากลายเป็นหม้าย
⁴ น้ำก็ต้องซื้อเขาดื่ม
    ฟืนก็ต้องซื้อเขาใช้
⁵ เราถูกตามล่ามาติดติด
    เราหมดแรงและไม่สามารถหยุดพักได้^[a]
6 เราได้ทำสัญญากับอียิปต์
    และกับอัสซีเรีย เพื่อจะได้มีอาหารเลี้ยงปากท้อง
⁷ บรรพบุรุษของเราทำบาปและหายไปแล้ว
    แล้วพวกเราต้องมารับกรรมจากความผิดบาปนั้น
⁸ พวกทาสมีอำนาจเหนือเรา
    ไม่มีใครช่วยเราให้พ้นจากเงื้อมมือของพวกเขา
⁹ เราต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อให้ได้อาหารมา
    เพราะมีภัยอันตรายถึงตายในทะเลทราย
¹⁰ ผิวของเราร้อนเหมือนเตาอบ
    เรามีไข้สูงเพราะขาดแคลนอาหาร
¹¹ พวกทหารของศัตรูได้ข่มขืนพวกผู้หญิงของศิโยน
    พวกเขาข่มขืนพวกสาวพรหมจรรย์ในเมืองต่างๆของยูดาห์
¹² พวกเชื้อพระวงศ์ต่างๆก็ถูกแขวนด้วยฝีมือของศัตรู
    พวกผู้นำอาวุโสไม่ได้รับความเคารพนับถือ
¹³ คนหนุ่มถูกบังคับให้โม่แป้ง
    เด็กหนุ่มล้มลุกคลุกคลานเพราะต้องแบกฟืนอันหนักอึ้ง
¹⁴ พวกผู้นำอาวุโสก็ไม่อยู่ตามประตูเมืองอีกแล้ว
    คนหนุ่มๆก็หยุดเล่นดนตรี
¹⁵ ความสุขของพวกเราสิ้นสุดลง
    การเต้นรำของเราได้เปลี่ยนเป็นการไว้ทุกข์
¹⁶ มงกุฎได้หล่นลงจากหัวของเรา
    มันช่างเลวร้ายจริงๆสำหรับเราเพราะพวกเราได้ทำบาป
¹⁷ จิตใจของเราก็ป่วยเพราะเรื่องทั้งหมดนี้
    ดวงตาของเราก็มืดบอดไปเพราะเรื่องทั้งหมดนี้
¹⁸ เดี๋ยวนี้ ภูเขาศิโยนได้ถูกทิ้งร้างว่างเปล่า
    และฝูงหมาจิ้งจอกมาเดินเพ่นพ่านอยู่บนนั้น
¹⁹ พระยาห์เวห์เจ้าข้า แต่พระองค์ครอบครองตลอดกาล
    บัลลังก์ของพระองค์จะอยู่สืบไปชั่วลูกชั่วหลาน
²⁰ ทำไมพระองค์ถึงได้ลืมเราอยู่อย่างนี้
    ทำไมพระองค์ถึงได้ทอดทิ้งพวกเรานานขนาดนี้
²¹ พระยาห์เวห์เจ้าข้า โปรดนำเรากลับมาหาพระองค์ด้วย เพื่อว่าเราจะได้กลับมาหาพระองค์
    โปรดทำให้ชีวิตของเรากลับไปเป็นเหมือนเดิมด้วยเถิด
²² หรือพระองค์หมดเยื่อใยกับพวกเราแล้ว
    พระองค์โกรธพวกเราอย่างสุดขีดเลย อย่างนั้นหรือ