யோபு 7

Tamil Bible: Easy-to-Read Version

7 யோபு மீண்டும், “பூமியில் மனிதனுக்கு மிகுந்த கஷ்டங்களுண்டு
    வேலைக்கென வாங்கப்பட்ட பணியாளின் நாட்களைப் போன்றது அவன் நாட்கள்.
² வெப்ப நாளில் மிகுந்த உழைப்பிற்குப்பின் குளிர்ந்த நிழலை நாடும் அடிமையைப் போன்றவன் மனிதன்.
    சம்பள நாளுக்காகக் காத்திருக்கும் அப்பணியாளைப் போன்றிருக்கிறான்.
³ ஏமாற்றந்தரும் மாதங்கள் ஒன்றன்பின் ஒன்றாய் கழிந்தன.
    துன்பந்தரும் இரவுகளை ஒன்றன்பின் ஒன்றாய் அனுபவித்தேன்.
⁴ நான் படுக்கும்போது, ‘எழுவதற்கு எத்தனை சமயம் இருக்கிறது?’ என்று எண்ணுகிறேன்.
    ஆனால் இரவு நீண்டுக் கொண்டேபோகிறது.
    நான் திரும்பியும் புரண்டும் சூரியன் உதிக்கும்வரை படுத்திருக்கிறேன்.
⁵ என் உடம்பில் புழுக்களும் அழுக்குகளும் படிந்திருக்கின்றன.
    என் தோல் உரிந்து புண்களால் நிரம்பியிருக்கின்றன.

⁶ “நெய்பவனின் நாடாவைக் காட்டிலும் என் நாட்கள் வேகமாகக் கழிகின்றன.
    என் வாழ்க்கை நம்பிக்கையின்றி முடிவடைகிறது.
⁷ தேவனே, என் வாழ்க்கை ஒரு மூச்சே என நினைவுகூறும்.
    நான் இனிமேல் (மீண்டும்) நன்மையைப் பார்க்கப்போவதில்லை.
⁸ நீங்கள் என்னை மீண்டும் பார்க்கப்போவதில்லை.
    என்னைத் தேடுவீர்கள், ஆனால் நான் அழிந்துப்போயிருப்பேன்.
⁹ மேகம் மறைந்து காணாமற்போகிறது.
    அதைப் போன்று, ஒருவன் மரித்துக் கல்லறையில் அடக்கம் பண்ணப்படுகிறான், அவன் மீண்டும் வருவதில்லை.
¹⁰ அவனது பழைய வீட்டிற்கு அவன் மீண்டும் வரப்போவதில்லை.
    அவன் வீடு அவனை இனி ஒருபோதும் அறியாது.

¹¹ “எனவே, நான் அமைதியாக இருக்கமாட்டேன்! நான் வெளிப்படையாகப் பேசுவேன்!
    என் ஆவி துன்புறுகிறது!
    என் ஆத்துமா கசந்து போயிருப்பதால் நான் முறையிடுவேன்.
¹² தேவனே, ஏன் எனக்குக் காவலாயிருக்கிறீர்?
    நான் கடலா, கடல் அரக்கனா?
¹³ என் படுக்கை எனக்கு ஆறுதல் தருமென்று நம்பிக்கொண்டிருந்தேன்.
    என் கட்டில் எனக்கு ஓய்வையும் நிம்மதியையும் தருமென்று எதிர்ப்பார்த்தேன்.
¹⁴ ஆனால் தேவனே, நான் படுத்திருக்கையில் நீர் என்னைக் கனவுகளால் பயமுறுத்துகிறீர்,
    என்னைத் தரிசனங்களால் அச்சுறுத்துகிறீர்.
¹⁵ எனவே நான் வாழ்வதைக் காட்டிலும்
    மூச்சடைத்து மரிப்பதை விரும்புகிறேன்.
¹⁶ நான் என் வாழ்க்கையை வெறுக்கிறேன்.
    நான் என்றென்றும் வாழ விரும்பமாட்டேன்.
என்னைத் தனிமையாக விட்டுவிடுங்கள்!
    ஏனெனில் என் வாழ்க்கை பொருளற்றது. (அர்த்தமற்றது)
¹⁷ தேவனே, உமக்கு மனிதன் ஏன் அத்தனை முக்கியமானவன்?
    ஏன் அவனைப் பெருமைப்படுத்துகிறீர்?
    ஏன் அவனைக் கண்டுக்கொள்கிறீர்?
¹⁸ ஏன் அவனைக் கரிசனையோடு காலை வேளைகளில் சந்தித்து,
    ஒவ்வொரு விநாடியும் சோதிக்கிறீர்?
¹⁹ தேவனே, என்னைவிட்டுத் தூர நீர் பார்ப்பதில்லை.
    என்னைவிட்டு ஒருகணமும் நீர் விலகுவதில்லை.
²⁰ தேவனே, நீர் ஜனங்களை கவனித்து காப்பாற்றுகிறீர்.
    நான் பாவம் செய்திருந்தால், நான் என்ன செய்ய முடியும்.
நீர் என்னை உமது இலக்காக ஏன் பயன்படுத்துகிறீர்?
    நான் உமக்குத் தொல்லையாகி போனேனா?
²¹ ஏன் நீர் என் தவறை மன்னிக்கக் கூடாது?
    என் பாவங்களை நீர் ஏன் மன்னிக்கக்கூடாது?
நான் விரைவில் மடிந்து கல்லறைக்குள் வைக்கப்படுவேன்.
    அப்போது என்னைத் தேடுவீர்கள், நான் அழிந்துப்போயிருப்பேன்” என்றான்.