Јован 19

Macedonian New Testament

Исус е осуден на смрт

(Матеј 27:15-31; Марко 15:6-20; Лука 23:13-25) 19 Тогаш Пилат нареди Исус да биде камшикуван. ² Војниците исплетоа венец од трње, Му го ставија на главата и Му облекоа пурпурна наметка. ³ Потоа одеа околу Него и викаа: „Здраво, царе на Евреите!“ и Го удираа со тупаници.

⁴ Пилат повторно излезе надвор, па им рече на Евреите: „Еве, ќе ви Го изнесам надвор, но да знаете дека не најдов никаква вина кај Него!“ ⁵ Тогаш Го изведоа Исуса со трнов венец на главата и со пурпурната наметка. Пилат им рече: „Еве Го човекот!“

⁶ Кога Го видоа свештеничките поглавари и гардистите на храмот почнаа да викаат: „Распни Го! Распни Го!“ Пилат им рече: „Земете Го, и самите распнете Го, зашто јас не најдов никаква вина кај Него!“

⁷ Евреите му одговорија: „Тој тврдеше дека е Божјиот Син! Според нашиот верски Закон Тој мора да биде осуден на смрт!“

⁸ Кога го слушна тоа, Пилат уште повеќе се исплаши, ⁹ па влезе повторно во палатата и Му рече на Исус: „Од каде си Ти?“ Но Исус не му одговори. ¹⁰ „Зар одбиваш да зборуваш со мене!?“ - му рече тогаш Пилат. „Зар не знаеш дека јас имам власт да те пуштам или да те распнам!?“

¹¹ Исус му одговори: „Да не ти беше дадена од Бога, ти немаше да имаш никаква власт над Мене. Затоа, оној што Ме предаде е виновен за поголем грев.“

¹² Кога го слушна ова, Пилат сакаше да Го ослободи, но Евреите упорно викаа: „Ако го пуштиш овој човек - не си му пријател на римскиот цар^[a]! Секој што себеси се прогласува за цар, се бунтува против римскиот цар!“

¹³ Кога Пилат го слушна тоа, Го изведе Исуса надвор и седна на судскиот престол, на местото наречено Плочник (на хебрејски: Габата). ¹⁴ Беше околу пладне, ден пред празникот Пасха^[b].

¹⁵ Тогаш тие се развикаа: „Убиј го! Убиј го! Распни го!“ Пилат им рече: „Зар вашиот цар да Го распнам!?“

„Ние немаме друг цар освен римскиот цар!“ - му одговорија свештеничките поглавари.

Распнувањето на Исус

(Матеј 27:32-44; Марко 15:21-32; Лука 23:26-43) ¹⁶ Тогаш Пилат им Го предаде, за да Го распнат. Тие Го одведоа Исуса.

¹⁷ Носејќи го сам крстот, Исус дојде до местото наречено Череп, кое на арамејски јазик се вика Голгота^[c]. ¹⁸ Таму Го распнаа, заедно со уште други двајца: едниот од едната, другиот од другата страна на Исус.

¹⁹ Пилат нареди на дрвена плоча да се напише обвинението и да се прицврсти на крстот. Текстот гласеше: „Исус од Назарет, цар на Евреите.“ ²⁰ Многумина од Евреите го прочитаа овој натпис, зашто местото каде што Го распнаа Исуса беше близу до градот. Текстот беше напишан на арамејски^[d], на латински и на грчки јазик. ²¹ Свештеничките поглавари му рекоа на Пилат: „Зошто си напишал ,Цар на Евреите‘? Требаше да напишеш: ‚Самопрогласен цар на Евреите!‘“

²² „Што напишав - напишав!“ - им одговори Пилат.

²³ Откако Го распнаа Исуса, војниците Му ги зедоа алиштата и ги разделија на четири дела - по еден дел за секој војник. Но туниката на Исус беше без раб, исткаена од еден дел. ²⁴ Затоа тие си рекоа еден на друг: „Да не ја кинеме, туку ајде да фрлиме жрепка за неа, па да видиме кој од нас ќе ја добие!“

Така се исполни Светото Писмо, кое претскажа:

„Моите алишта си ги разделија, а за туниката фрлија жрепка^[e].“

²⁵ Веднаш до Исусовиот крст стоеја Неговата мајка, нејзината сестра, чие име беше Марија, која му беше сопруга на Клопас, и Марија Магдалена. ²⁶ Кога Исус ги виде Својата мајка и Својот милен ученик крај неа, Тој и рече на мајка си: „Жено, сега тој ќе ти биде син!“ ²⁷ Потоа му рече на ученикот: „Отсега таа нека ти биде мајка!“ Од тој ден, тој ја зеде Исусовата мајка кај себе.

Смртта на Исус

(Матеј 27:45-56; Марко 15:33-41; Лука 23:44-49) ²⁸ Потоа, знаејќи дека целокупното Негово дело е завршено, а за да се исполни Светото Писмо, Исус рече: „Жеден сум^[f]!“ ²⁹ Таму имаше еден сад полн со вински оцет^[g]. Откако закачија сунѓер натопен во винскиот оцет на една прачка од хисоп^[h], Му го принесоа до устата. ³⁰ Штом вкуси од винскиот оцет, Исус рече: „Се сврши!“ Потоа ја наведна главата и умре^[i].

Прободувањето на Исус

³¹ Тој ден, петок, беше денот на подготовка^[j] за утрешниот празник Пасха, кој за Евреите претставува особено значаен празник. Затоа тие побараа од Пилат да им ги прекрши нозете^[k] на распнатите и да ги симне, за да не останат да висат телата распнати на крстовите и во саботата. ³² Така, војниците дојдоа и најпрво им ги прекршија нозете на другите двајца кои беа распнати со Исус. ³³ А кога дојдоа до Исус видоа дека веќе е мртов, па не Му ги скршија нозете. ³⁴ Наместо тоа, еден од војниците со копје Го прободе под ребрата, при што потекоа крв и вода. ³⁵ Знаеме дека сето ова е точно, затоа што го кажува човекот^[l] што лично беше таму и со свои очи виде. Затоа можете да верувате и вие. ³⁶ Ова се случи за да се исполни Светото Писмо, кое претскажа: „Ниту една Негова коска нема да биде скршена^[m].“ ³⁷ На друго место Писмото вели: „Ќе Го гледаат Оној што Го прободоа^[n].“

Погребувањето на Исус

(Матеј 27:57-61; Марко 15:42-47; Лука 23:50-56) ³⁸ Подоцна Јосиф од градот Ариматеја^[o], кој беше таен Исусов следбеник, поради страв од Евреите, побара од Пилат да му го даде телото на Исус. Пилат му одобри и Јосиф отиде и го зеде телото од крстот. ³⁹ Дојде и Никодим со околу триесет и четири килограми смеса од ароматични смоли^[p]. Тоа беше оној Никодим кој порано беше дошол кај Исус ноќе. ⁴⁰ Тие го зедоа Исусовото тело и го завиткаа во платно, заедно со ароматичните смоли, според еврејскиот обичај на подготвување за погреб. ⁴¹ А на местото каде што Го распнаа имаше една градина и во неа една нова гробница, во која се уште никој не беше погребуван. ⁴² Таму го положија телото на Исус, зашто гробот беше близу, а тие се брзаа, бидејќи беше ден на подготовка^[q] за саботата и Пасхата.