使徒行傳 28
Chinese Contemporary Bible (Traditional)
在馬爾他島
28 我們安全上岸後，才知道那個島的名字叫馬爾他。 2 島上的居民對我們非常友善。因為下雨，天氣又冷，他們就生火接待我們。 3 保羅拿起一捆柴放進火堆裡，不料有一條毒蛇經不住熱鑽了出來，咬住了他的手。 4 那裡的居民看見毒蛇吊在保羅手上，就交頭接耳地說：「這人一定是個兇手，雖然僥倖沒有淹死，天理卻不容他活下去。」 5 可是保羅把蛇甩進火裡，並沒有受傷。 6 他們以為保羅的手一定會腫起來或者他會突然倒斃，但是等了很久，見他還是安然無恙，就改變了態度，說他是個神明。
7 那個島的首領名叫部百流，他的田產就在附近。他接待我們，熱情款待了我們三天。 8 當時，部百流的父親患痢疾，正發熱躺在床上。保羅去為他禱告，把手按在他身上治好了他。 9 這事以後，島上其他的病人都來了，他們都得了醫治。 10 他們處處尊敬我們，在我們啟航的時候，又贈送我們途中所需用的物品。
保羅抵達羅馬
11 三個月後，我們搭乘一艘停在該島過冬的船離開。這船叫「雙神號」，來自亞歷山大。 12 我們先到敘拉古港，在那裡停泊三天， 13 然後繼續前行，到達利基翁。第二天，起了南風，第三天我們抵達部丟利， 14 在那裡遇見幾位弟兄姊妹，應邀和他們同住了七天，然後前往羅馬。 15 那裡的弟兄姊妹聽說我們來了，便到亞比烏和三館迎接我們。保羅見到他們後，就感謝上帝，心中受到鼓勵。 16 進了羅馬城後，保羅獲准在衛兵的看守下自己一個人住。
繼續傳道
17 三天後，保羅請來當地猶太人的首領，對他們說：「弟兄們，雖然我沒有做過任何對不起同胞或違背祖先規矩的事，卻在耶路撒冷遭囚禁，又被交到羅馬人的手裡。 18 羅馬官員審訊了我，發現我沒有什麼該死的罪，想釋放我， 19 猶太人卻反對，我不得已只好上訴凱撒。我並非有什麼事要控告自己的同胞。 20 為此，我才請你們來當面談，我受捆綁是為了以色列人所盼望的那位。」
21 他們說：「猶太境內的同胞沒有給我們寫信提及你的事，也沒有弟兄到這裡說你的壞話。 22 不過，我們倒很想聽聽你的觀點，因為我們知道你們這一派的人到處受人抨擊。」
23 於是，他們和保羅約定了會面的日期。那一天，很多人來到保羅住的地方。從早到晚，保羅向他們傳揚上帝國的道，引用摩西律法和先知書勸他們相信有關耶穌的事。 24 有些人聽後相信了他的話，有些人不相信， 25 他們彼此意見不一。在他們散去之前，保羅說了一句話：「聖靈藉以賽亞先知對你們祖先所說的話真是一點不錯， 26 祂說，
『你去告訴百姓，
你們聽了又聽，卻不明白；
看了又看，卻不領悟。
27 因為這百姓心靈麻木，
耳朵發背，眼睛昏花，
以致眼睛看不見，
耳朵聽不見，心裡不明白，無法回心轉意，
得不到我的醫治。』
28 所以你們當知道，上帝的救恩已經傳給了外族人，他們也必聽。」
29 聽完保羅的話後，那些猶太人就回去了，他們中間起了激烈的爭論。[a]
30 後來，保羅租了一間房子，在那裡住了整整兩年，接待所有到訪的人。 31 他勇敢地傳講上帝的國，教導有關主耶穌基督的事，沒有受到任何攔阻。
Footnotes
- 28·29 有古卷無「聽完保羅的話後，那些猶太人就回去了，他們中間起了激烈的爭論。」
ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ 28
1550 Stephanus New Testament
28 και διασωθεντες τοτε επεγνωσαν οτι μελιτη η νησος καλειται
2 οι δε βαρβαροι παρειχον ου την τυχουσαν φιλανθρωπιαν ημιν αναψαντες γαρ πυραν προσελαβοντο παντας ημας δια τον υετον τον εφεστωτα και δια το ψυχος
3 συστρεψαντος δε του παυλου φρυγανων πληθος και επιθεντος επι την πυραν εχιδνα εκ της θερμης εξελθουσα καθηψεν της χειρος αυτου
4 ως δε ειδον οι βαρβαροι κρεμαμενον το θηριον εκ της χειρος αυτου ελεγον προς αλληλους παντως φονευς εστιν ο ανθρωπος ουτος ον διασωθεντα εκ της θαλασσης η δικη ζην ουκ ειασεν
5 ο μεν ουν αποτιναξας το θηριον εις το πυρ επαθεν ουδεν κακον
6 οι δε προσεδοκων αυτον μελλειν πιμπρασθαι η καταπιπτειν αφνω νεκρον επι πολυ δε αυτων προσδοκωντων και θεωρουντων μηδεν ατοπον εις αυτον γινομενον μεταβαλλομενοι ελεγον θεον αυτον ειναι
7 εν δε τοις περι τον τοπον εκεινον υπηρχεν χωρια τω πρωτω της νησου ονοματι ποπλιω ος αναδεξαμενος ημας τρεις ημερας φιλοφρονως εξενισεν
8 εγενετο δε τον πατερα του ποπλιου πυρετοις και δυσεντερια συνεχομενον κατακεισθαι προς ον ο παυλος εισελθων και προσευξαμενος επιθεις τας χειρας αυτω ιασατο αυτον
9 τουτου ουν γενομενου και οι λοιποι οι εχοντες ασθενειας εν τη νησω προσηρχοντο και εθεραπευοντο
10 οι και πολλαις τιμαις ετιμησαν ημας και αναγομενοις επεθεντο τα προς την χρειαν
11 μετα δε τρεις μηνας ανηχθημεν εν πλοιω παρακεχειμακοτι εν τη νησω αλεξανδρινω παρασημω διοσκουροις
12 και καταχθεντες εις συρακουσας επεμειναμεν ημερας τρεις
13 οθεν περιελθοντες κατηντησαμεν εις ρηγιον και μετα μιαν ημεραν επιγενομενου νοτου δευτεραιοι ηλθομεν εις ποτιολους
14 ου ευροντες αδελφους παρεκληθημεν επ αυτοις επιμειναι ημερας επτα και ουτως εις την ρωμην ηλθομεν
15 κακειθεν οι αδελφοι ακουσαντες τα περι ημων εξηλθον εις απαντησιν ημιν αχρις αππιου φορου και τριων ταβερνων ους ιδων ο παυλος ευχαριστησας τω θεω ελαβεν θαρσος
16 οτε δε ηλθομεν εις ρωμην ο εκατονταρχος παρεδωκεν τους δεσμιους τω στρατοπεδαρχη τω δε παυλω επετραπη μενειν καθ εαυτον συν τω φυλασσοντι αυτον στρατιωτη
17 εγενετο δε μετα ημερας τρεις συγκαλεσασθαι τον παυλον τους οντας των ιουδαιων πρωτους συνελθοντων δε αυτων ελεγεν προς αυτους ανδρες αδελφοι εγω ουδεν εναντιον ποιησας τω λαω η τοις εθεσιν τοις πατρωοις δεσμιος εξ ιεροσολυμων παρεδοθην εις τας χειρας των ρωμαιων
18 οιτινες ανακριναντες με εβουλοντο απολυσαι δια το μηδεμιαν αιτιαν θανατου υπαρχειν εν εμοι
19 αντιλεγοντων δε των ιουδαιων ηναγκασθην επικαλεσασθαι καισαρα ουχ ως του εθνους μου εχων τι κατηγορησαι
20 δια ταυτην ουν την αιτιαν παρεκαλεσα υμας ιδειν και προσλαλησαι ενεκεν γαρ της ελπιδος του ισραηλ την αλυσιν ταυτην περικειμαι
21 οι δε προς αυτον ειπον ημεις ουτε γραμματα περι σου εδεξαμεθα απο της ιουδαιας ουτε παραγενομενος τις των αδελφων απηγγειλεν η ελαλησεν τι περι σου πονηρον
22 αξιουμεν δε παρα σου ακουσαι α φρονεις περι μεν γαρ της αιρεσεως ταυτης γνωστον εστιν ημιν οτι πανταχου αντιλεγεται
23 ταξαμενοι δε αυτω ημεραν ηκον προς αυτον εις την ξενιαν πλειονες οις εξετιθετο διαμαρτυρομενος την βασιλειαν του θεου πειθων τε αυτους τα περι του ιησου απο τε του νομου μωσεως και των προφητων απο πρωι εως εσπερας
24 και οι μεν επειθοντο τοις λεγομενοις οι δε ηπιστουν
25 ασυμφωνοι δε οντες προς αλληλους απελυοντο ειποντος του παυλου ρημα εν οτι καλως το πνευμα το αγιον ελαλησεν δια ησαιου του προφητου προς τους πατερας ημων
26 λεγον πορευθητι προς τον λαον τουτον και ειπε ακοη ακουσετε και ου μη συνητε και βλεποντες βλεψετε και ου μη ιδητε
27 επαχυνθη γαρ η καρδια του λαου τουτου και τοις ωσιν βαρεως ηκουσαν και τους οφθαλμους αυτων εκαμμυσαν μηποτε ιδωσιν τοις οφθαλμοις και τοις ωσιν ακουσωσιν και τη καρδια συνωσιν και επιστρεψωσιν και ιασωμαι αυτους
28 γνωστον ουν εστω υμιν οτι τοις εθνεσιν απεσταλη το σωτηριον του θεου αυτοι και ακουσονται
29 και ταυτα αυτου ειποντος απηλθον οι ιουδαιοι πολλην εχοντες εν εαυτοις συζητησιν
30 εμεινεν δε ο παυλος διετιαν ολην εν ιδιω μισθωματι και απεδεχετο παντας τους εισπορευομενους προς αυτον
31 κηρυσσων την βασιλειαν του θεου και διδασκων τα περι του κυριου ιησου χριστου μετα πασης παρρησιας ακωλυτως
Acts 28
King James Version
28 And when they were escaped, then they knew that the island was called Melita.
2 And the barbarous people shewed us no little kindness: for they kindled a fire, and received us every one, because of the present rain, and because of the cold.
3 And when Paul had gathered a bundle of sticks, and laid them on the fire, there came a viper out of the heat, and fastened on his hand.
4 And when the barbarians saw the venomous beast hang on his hand, they said among themselves, No doubt this man is a murderer, whom, though he hath escaped the sea, yet vengeance suffereth not to live.
5 And he shook off the beast into the fire, and felt no harm.
6 Howbeit they looked when he should have swollen, or fallen down dead suddenly: but after they had looked a great while, and saw no harm come to him, they changed their minds, and said that he was a god.
7 In the same quarters were possessions of the chief man of the island, whose name was Publius; who received us, and lodged us three days courteously.
8 And it came to pass, that the father of Publius lay sick of a fever and of a bloody flux: to whom Paul entered in, and prayed, and laid his hands on him, and healed him.
9 So when this was done, others also, which had diseases in the island, came, and were healed:
10 Who also honoured us with many honours; and when we departed, they laded us with such things as were necessary.
11 And after three months we departed in a ship of Alexandria, which had wintered in the isle, whose sign was Castor and Pollux.
12 And landing at Syracuse, we tarried there three days.
13 And from thence we fetched a compass, and came to Rhegium: and after one day the south wind blew, and we came the next day to Puteoli:
14 Where we found brethren, and were desired to tarry with them seven days: and so we went toward Rome.
15 And from thence, when the brethren heard of us, they came to meet us as far as Appii forum, and The three taverns: whom when Paul saw, he thanked God, and took courage.
16 And when we came to Rome, the centurion delivered the prisoners to the captain of the guard: but Paul was suffered to dwell by himself with a soldier that kept him.
17 And it came to pass, that after three days Paul called the chief of the Jews together: and when they were come together, he said unto them, Men and brethren, though I have committed nothing against the people, or customs of our fathers, yet was I delivered prisoner from Jerusalem into the hands of the Romans.
18 Who, when they had examined me, would have let me go, because there was no cause of death in me.
19 But when the Jews spake against it, I was constrained to appeal unto Caesar; not that I had ought to accuse my nation of.
20 For this cause therefore have I called for you, to see you, and to speak with you: because that for the hope of Israel I am bound with this chain.
21 And they said unto him, We neither received letters out of Judaea concerning thee, neither any of the brethren that came shewed or spake any harm of thee.
22 But we desire to hear of thee what thou thinkest: for as concerning this sect, we know that every where it is spoken against.
23 And when they had appointed him a day, there came many to him into his lodging; to whom he expounded and testified the kingdom of God, persuading them concerning Jesus, both out of the law of Moses, and out of the prophets, from morning till evening.
24 And some believed the things which were spoken, and some believed not.
25 And when they agreed not among themselves, they departed, after that Paul had spoken one word, Well spake the Holy Ghost by Esaias the prophet unto our fathers,
26 Saying, Go unto this people, and say, Hearing ye shall hear, and shall not understand; and seeing ye shall see, and not perceive:
27 For the heart of this people is waxed gross, and their ears are dull of hearing, and their eyes have they closed; lest they should see with their eyes, and hear with their ears, and understand with their heart, and should be converted, and I should heal them.
28 Be it known therefore unto you, that the salvation of God is sent unto the Gentiles, and that they will hear it.
29 And when he had said these words, the Jews departed, and had great reasoning among themselves.
30 And Paul dwelt two whole years in his own hired house, and received all that came in unto him,
31 Preaching the kingdom of God, and teaching those things which concern the Lord Jesus Christ, with all confidence, no man forbidding him.