Job 7
Magandang Balita Biblia
Ipinahayag ni Job ang Kanyang Pagdaramdam
7 “Ang buhay ng tao'y punung-puno ng pagod,
tulad ng kawal at manggagawang pilit na pinaglingkod.
2 Siya'y tulad ng alipin, na naghahanap ng lilim,
tulad ng manggagawa, sahod ang ninanasa.
3 Buhay ko'y wala nang kahulugan sa paglipas ng mga buwan,
at tuwing sasapit ang gabi ako ay nagdadalamhati.
4 Ang gabi ay matagal, parang wala nang umaga,
di mapanatag sa higaan, hanggang umaga'y balisa.
5 Itong buo kong katawan ay tadtad ng mga sugat,
inuuod, kumikirot,
ang nana ay lumalabas.
6 Mga araw ko'y lumilipas nang walang pag-asa,
kay bilis umikot parang sa makina.
7 “Alalahanin ninyong ang buhay ko'y isang hininga lamang,
hindi na ako muling makakakita nang kabutihan.
8 Kaunting panahon na lang at ako ay papanaw,
di na ninyo ako makikita, at di na matatagpuan.
9 Tulad(A) ng ulap na napapadpad at naglalaho,
kapag namatay ang tao, di na siya makakabalik sa mundo.
10 Hindi na siya makakauwi kailanman,
mga kakilala niya, siya'y malilimutan.
11 Kaya ako'y hindi mapipigil na magbuka nitong bibig,
upang ibulalas ang pait sa loob ng aking dibdib.
12 Bakit ako'y inyong binabantayan?
Ako ba'y dambuhalang mula sa karagatan?
13 Ako ay nahihiga upang ako'y magpahinga,
upang kahit sandali sakit ko ay mapawi.
14 Ngunit maging sa pagtulog ako'y iyong tinatakot,
masasamang panaginip, pangitain at mga bangungot.
15 Kaya, nais ko pang ako ay mabigti,
kaysa mabuhay sa katawang may pighati.
16 Ako'y hirap na hirap na, ayaw ko nang mabuhay;
iwan mo na ako, buhay ko'y wala rin lang saysay.
17 “Ano(B) ba ang tao upang iyong pahalagahan,
bakit pinapansin mo ang kanyang mga galaw?
18 Tuwing umaga siya'y iyong sinusuri,
sinusubok mo siya sa bawat sandali.
19 Kahit saglit, ilayo mo sa akin ang iyong tingin,
nang ako'y magkapanahon na laway ay lunukin.
20 Kung ako'y nagkasala, ano ba naman iyon sa iyo? Ikaw na tagapagmasid ng mga tao,
bakit ba ako ang napagbubuntunan mo?
Ako ba ay isang pabigat sa iyo?
21 Bakit di pa patawarin ang aking kasalanan?
Bakit di pa kalimutan ang aking pagkukulang,
ako rin lang ay patungo na sa huli kong hantungan?
Ako'y iyong hahanapin ngunit di matatagpuan.”
Job 7
Living Bible
7 “How mankind must struggle. A man’s life is long and hard, like that of a slave. 2 How he longs for the day to end. How he grinds on to the end of the week and his wages. 3 And so to me also have been allotted months of frustration, these long and weary nights. 4 When I go to bed I think, ‘Oh, that it were morning,’ and then I toss till dawn.
5 “My skin is filled with worms and blackness. My flesh breaks open, full of pus. 6 My life drags by—day after hopeless day. 7 My life is but a breath, and nothing good is left. 8 You see me now, but not for long. Soon you’ll look upon me dead. 9 As a cloud disperses and vanishes, so those who die shall go away forever— 10 gone forever from their family and their home—never to be seen again. 11 Ah, let me express my anguish. Let me be free to speak out of the bitterness of my soul.
12 “O God, am I some monster that you never leave me alone? 13-14 Even when I try to forget my misery in sleep, you terrify with nightmares. 15 I would rather die of strangulation than go on and on like this. 16 I hate my life. Oh, leave me alone for these few remaining days. 17 What is mere man that you should spend your time persecuting him? 18 Must you be his inquisitor every morning and test him every moment of the day? 19 Why won’t you leave me alone—even long enough to spit?
20 “Has my sin harmed you, O God, watcher of mankind? Why have you made me your target, and made my life so heavy a burden to me? 21 Why not just pardon my sin and take it all away? For all too soon I’ll lie down in the dust and die, and when you look for me, I shall be gone.”
Magandang Balita Biblia, Copyright © Philippine Bible Society 2012.
The Living Bible copyright © 1971 by Tyndale House Foundation. Used by permission of Tyndale House Publishers Inc., Carol Stream, Illinois 60188. All rights reserved.