2 Kronieken 34
Het Boek
Josia, koning naar het voorbeeld van zijn voorvader David
34 Josia was pas acht jaar oud toen hij koning werd. Hij regeerde eenendertig jaar vanuit Jeruzalem. 2 Zijn bewind was een goed bewind, want hij volgde stipt het voorbeeld van zijn voorvader David.
3 Toen hij zestien was en dus nog jong, begon hij de God van zijn voorvader David te zoeken en vier jaar later hield hij een grote schoonmaak in Juda en Jeruzalem door de heidense tempels en Asjéra-beelden en andere gesneden en gegoten afgodsbeelden te verwijderen.
4 Onder zijn leiding werden de altaren van Baäl in stukken geslagen, evenals de reukwerkaltaren die daarop stonden. Ook alle afgodsbeelden werden verbrijzeld om daarna te worden uitgestrooid over de graven van degenen die ervoor hadden geofferd. 5 Hij liet ook de beenderen van de heidense priesters op hun eigen altaren verbranden en reinigde zo Juda en Jeruzalem. 6 Hetzelfde deed hij in de steden van Manasse, Efraïm en Simeon en zelfs in het afgelegen Naftali en in de nabijgelegen plaatsen in dat onherbergzame gebied. 7 Hij verwoestte de heidense altaren, sloeg de afgodsbeelden in stukken en haalde de reukwerkaltaren omver. Die actie voerde hij door het hele land Israël uit, waarna hij terugkeerde naar Jeruzalem.
8 In zijn achttiende regeringsjaar, nadat hij in het land en in de tempel orde op zaken had gesteld, wees hij Safan, de zoon van Azalja, Maäseja, de bestuurder van Jeruzalem, en de kanselier Joah, de zoon van Joahaz, aan om de tempel te herstellen. 9 Zij gingen naar de hogepriester Hilkia en gaven hem het geld dat bij de tempeltoegangen in ontvangst was genomen door de Levieten die daar de wacht hielden. De mensen die naar de tempel waren gekomen met hun gaven, waren afkomstig uit Manasse, Efraïm, de andere overgebleven delen van Israël, uit Juda en Benjamin en uit Jeruzalem zelf. 10,11 Dat geld werd overgedragen aan de opzichters om er de timmerlieden en metselaars mee te betalen en bouwmaterialen aan te schaffen: bouwstenen, grote balken en timmerhout. Hiermee werd gerestaureerd wat de vroegere koningen van Juda hadden vernield. 12 Onder leiding van Jahath en Obadja, Levieten uit de familie van Merari, schoten de werklieden goed op met het werk. Zacharia en Mesullam, uit de familie van Kehat, Levieten die hun muziekinstrumenten goed beheersten, fungeerden als bouwopzichters. 13 Al deze Levieten hielden toezicht op de voormannen en de arbeiders die de bouwmaterialen voor de werklieden aandroegen. Weer anderen maakten de nodige aantekeningen, controleerden het werk of hielden de wacht.
14 Toen de hogepriester Hilkia in de tempel het bij de ingangen verzamelde geld tevoorschijn liet halen, vond hij de oude boekrol waarop de wetten stonden die God Mozes had gegeven. 15,16 ‘Kijk eens hier!’ riep Hilkia tegen Safan, de secretaris van de koning. ‘Kijk eens wat ik in het huis van de Here heb gevonden. Het wetboek van God!’ Hilkia gaf de rol aan Safan, die hem naar de koning bracht. Tegelijkertijd kon hij de koning melden dat de herstelwerkzaamheden aan de tempel goed opschoten. 17 ‘Het geld uit de tempel is bijeengebracht en aan de opzichters en werklieden overgedragen,’ meldde hij de koning. 18 Toen vertelde hij over de boekrol en hoe Hilkia hem had gevonden. En hij begon de koning daaruit voor te lezen. 19 Toen deze de oorspronkelijke tekst van de wetten hoorde, scheurde hij vertwijfeld zijn kleren 20 en ontbood snel Hilkia, Ahikam, de zoon van Safan, Abdon, de zoon van Micha, de secretaris Safan en Asaja, zijn rechterhand. 21 ‘Ga naar de tempel en bid tot de Here voor mij,’ vroeg de koning hun. ‘Bid voor het overblijfsel van Israël en Juda. Deze boekrol zegt namelijk dat de Here zijn toorn over ons heeft uitgegoten omdat onze voorouders de wetten die hierin zijn beschreven, niet hebben gehoorzaamd!’ 22 De mannen gingen naar de profetes Hulda, de vrouw van Sallum, de zoon van Tokhath, zoon van Hasra. Sallum was de beheerder van de koninklijke garderobe. Hulda woonde in het nieuwe gedeelte van Jeruzalem. Toen zij haar vertelden over de problemen van de koning, 23 antwoordde zij: ‘De Here, de God van Israël, zegt: “Zeg tegen de man die u heeft gestuurd: 24 ja, de Here zal een ramp over deze stad en haar inwoners brengen. Alle vervloekingen die in de boekrol zijn beschreven en die aan de koning zijn voorgelezen, zullen werkelijkheid worden. 25 Want mijn onderdanen hebben Mij de rug toegekeerd en heidense goden aanbeden en daarom ben Ik toornig op hen. Ik zal mijn onuitblusbare toorn over deze plaats uitgieten.” 26 Maar de Here zegt tevens tegen de koning van Juda, die u naar mij heeft gestuurd om hierover de Here te vragen: “Zeg hem, dat de Here, de God van Israël, zegt: 27 omdat u berouw hebt en uzelf hebt vernederd voor God, toen u hoorde wat Ik zei over deze stad en haar inwoners en omdat u uw kleren hebt gescheurd en hebt gehuild van vertwijfeling, zal Ik u verhoren. 28 Ik zal u in vrede laten sterven en begraven laten worden. U zult niet met uw eigen ogen de rampen hoeven te zien die Ik over deze plaats en haar inwoners zal brengen.” ’
29 Daarna riep de koning alle leiders van Juda en Jeruzalem bijeen. 30 Samen met hen en de priesters, de Levieten en alle mensen, groot en klein, ging hij naar de tempel. Daar liet de koning voorlezen uit de boekrol van het verbond, die in de tempel was gevonden. 31 Terwijl hij daar voor al die mensen stond, hernieuwde de koning het verbond met de Here en beloofde plechtig dat hij met hart en ziel zijn geboden en voorschriften wilde gehoorzamen en wilde doen wat in de boekrol stond geschreven. 32 Hij liet iedereen in Jeruzalem en Benjamin trouw beloven aan dit verbond met God en zo gebeurde het. Iedereen hield zich aan het verbond met de God van hun voorouders. 33 Vervolgens roeide Josia elk spoor van de afschuwelijke afgodendienst uit in de gebieden die in handen van de Israëlieten waren, en eiste van hen allen dat zij alleen de Here, hun God, zouden dienen. En de rest van zijn leven bleven zij de Here, de God van hun voorouders, trouw.
2 Kronieken 34
BasisBijbel
Josia, koning van Juda
34 Josia was acht jaar toen hij koning werd. Hij regeerde 31 jaar in Jeruzalem. 2 Hij leefde zoals de Heer het wil, net zoals zijn voorvader David. Hij diende God heel nauwkeurig. 3 Toen hij acht jaar koning was, hij was dus nog jong, begon hij de God van zijn vader David te aanbidden. En toen hij twaalf jaar koning was, begon hij Juda en Jeruzalem schoon te maken voor de Heer: hij haalde alle altaren, heilige palen en godenbeelden weg. 4 Hij hield toezicht toen de altaren voor Baäl werden afgebroken. Hij hakte de afbeeldingen van de zon boven die altaren weg. Hij hakte de heilige palen en de godenbeelden om en verpulverde ze helemaal. Het stof daarvan strooide hij op de graven van de priesters die op die altaren de offers hadden gebracht. 5 De botten van die priesters verbrandde hij op de altaren.[a] Zo maakte hij Juda en Jeruzalem weer schoon voor de Heer. 6 Ook de steden in het gebied van Manasse, van Efraïm en van Simeon, en zelfs de steden in Naftali en in de velden rond die steden maakte hij schoon voor de Heer. 7 Hij brak er alle altaren af, hakte de heilige palen om en sloeg de godenbeelden tot gruis. In het hele land hakte hij alle afbeeldingen van de zon om. Daarna ging hij terug naar Jeruzalem.
8 Toen hij 18 jaar koning was gaf hij ook aan Safan, de zoon van Azalia, en de stadsoverste Maäseja en de minister-president Joha, de zoon van Joahaz, de opdracht om de tempel van zijn Heer God te repareren. 9 Ze gingen naar de hogepriester Hilkia en gaven hem het geld dat de deurwachters hadden ontvangen van de stammen van Manasse en Efraïm. Ook het geld van de mensen die nog over waren van het koninkrijk Israël,[b] en van heel Juda en Benjamin en van de bewoners van Jeruzalem. 10 Het was voor de opzichters die toezicht hielden op het werk van de mannen die de tempel van de Heer repareerden. 11 Van het geld moesten stenen gekocht worden, en hout voor de dakbalken van de gebouwen. Want de koningen van Juda hadden nooit iets aan de tempel gedaan. 12 Het waren betrouwbare mannen die daar werkten. De Levieten Jahat en Obadja uit de familie van Merari, en Zacharia en Mesullam uit de familie van Kehat hielden toezicht op het werk.
13 Alle Levieten die muziekinstrumenten konden bespelen, stonden aan het hoofd van de dragers. Ook hadden ze de leiding over alle andere arbeiders. Verder waren de Levieten schrijvers, opzieners en poortwachters.
Het wetboek van de Heer wordt gevonden
14 Toen ze het geld dat in de tempel van de Heer gebracht was, tevoorschijn haalden, vond de priester Hilkia een boek. Het was het boek van de wet van de Heer dat door Mozes was geschreven. 15 Toen zei Hilkia tegen de schrijver Safan: "Ik heb in de tempel van de Heer het wetboek gevonden." En hij gaf het aan Safan. 16 Safan ging ermee naar de koning. Bovendien bracht hij de koning verslag uit van het werk. Hij zei: "Alles wat u bevolen heeft, wordt gedaan. 17 Het geld dat in de tempel van de Heer was, is geteld en aan de opzichters en arbeiders gegeven. 18 En de priester Hilkia heeft mij een boek gegeven." Safan las de koning eruit voor.
19 Toen de koning had gehoord wat er in het wetboek stond, scheurde hij zijn kleren als teken van verdriet. 20 Hij liet Hilkia, Ahikam de zoon van Safan, Abdon de zoon van Micha, de schrijver Safan en zijn dienaar Asaja komen. 21 Hij zei tegen hen: "Ga voor mij en voor de mensen die nog in Israël en Juda zijn overgebleven aan de Heer vragen wat we moeten doen. Want de Heer zal woedend zijn dat wij en onze voorouders niet hebben gedaan wat er in dit wetboek staat."
22 Toen ging Hilkia met de anderen naar de profetes Hulda. (Zij was de vrouw van Sallum, de zoon van Tokat, die een zoon was van Hasra. Sallum was de bewaarder van de priesterkleren.) Hulda woonde in het nieuwe gedeelte van Jeruzalem. Ze vertelden haar wat er was gebeurd. 23 Ze antwoordde: "Dit zegt de Heer, de God van Israël: Zeg tegen de man die jullie naar Mij toe gestuurd heeft: 24 Ik zal een ramp laten komen over de bewoners van deze stad. Ze zullen getroffen worden door alle vervloekingen die in het boek staan dat aan de koning van Juda is voorgelezen. 25 Want ze hebben Mij verlaten. Ze hebben offers gebracht aan andere goden. Ze hebben Mij heel erg kwaad gemaakt met hun zelfgemaakte goden. Daarom zal Ik deze stad straffen. Niets zal Mij nog kunnen tegenhouden. 26 Maar zeg tegen de koning van Juda, die jullie heeft gestuurd om Mij om raad te vragen: Dit zegt de Heer, de God van Israël: u heeft gehoord wat er in het wetboek staat. 27 U bent er heel erg van geschrokken en wilde Mij gehoorzaam zijn. U heeft Mij laten zien dat u heel erg spijt heeft van alles wat er is gebeurd. U vond het vreselijk wat er met deze stad en haar bewoners gaat gebeuren. U heeft uw kleren gescheurd en voor Mij gehuild van spijt en verdriet. Ik heb u gehoord. 28 Daarom zal dit pas gebeuren als u gestorven bent. U zal het niet zelf meemaken en het niet zien gebeuren." Ze brachten het antwoord over aan de koning.
Koning Josia wil dat de mensen weer volgens de wet gaan leven
29 Toen liet de koning alle leiders van Juda en Jeruzalem bij zich komen. 30 De koning ging naar de tempel van de Heer. Iedereen ging met hem mee: alle mannen van Juda, alle bewoners van Jeruzalem, de priesters, de Levieten, en het hele volk, van hoog tot laag, jong en oud. De koning las hun het hele boek van het verbond voor dat in de tempel van de Heer was gevonden.
31 Toen ging hij staan en sloot een verbond met het volk en de Heer. Ze beloofden dat ze voortaan met hun hele hart en hun hele ziel de Heer zouden dienen. Voortaan zouden ze gehoorzaam zijn aan de wetten en leefregels die in het boek van het verbond waren opgeschreven. 32 Hij liet iedereen die daar was en iedereen uit het gebied van de stam van Benjamin meedoen met dit verbond. En alle Jeruzalemmers hielden zich aan alles wat er in het boek van het verbond stond. 33 Josia haalde alle godenbeelden in het land weg. Alle mensen van het land gingen hun Heer God weer dienen. Zolang de koning leefde, dienden ze de God van hun voorouders.
Footnotes
- 2 Kronieken 34:5 Dit was ongeveer 300 jaar hiervóór geprofeteerd door een profeet uit Juda. Lees 1 Koningen 13:1-3.
- 2 Kronieken 34:9 Het koninkrijk Israël bestond inmiddels niet meer. Het was veroverd door de koning van Assur en bijna alle bewoners waren gevangen meegenomen naar Assur. Lees 2 Koningen 17:3-6.
2 Chronicles 34
The Message
King Josiah
34 1-2 Josiah was eight years old when he became king. He ruled for thirty-one years in Jerusalem. He behaved well before God. He kept straight on the path blazed by his ancestor David, not one step to the left or right.
3-7 When he had been king for eight years—he was still only a teenager—he began to seek the God of David his ancestor. Four years later, the twelfth year of his reign, he set out to cleanse the neighborhood of sex-and-religion shrines, and get rid of the sacred Asherah groves and the god and goddess figurines, whether carved or cast, from Judah. He wrecked the Baal shrines, tore down the altars connected with them, and scattered the debris and ashes over the graves of those who had worshiped at them. He burned the bones of the priests on the same altars they had used when alive. He scrubbed the place clean, Judah and Jerusalem, clean inside and out. The cleanup campaign ranged outward to the cities of Manasseh, Ephraim, Simeon, and the surrounding neighborhoods—as far north as Naphtali. Throughout Israel he demolished the altars and Asherah groves, pulverized the god and goddess figures, chopped up the neighborhood shrines into firewood. With Israel once more intact, he returned to Jerusalem.
8-13 One day in the eighteenth year of his kingship, with the cleanup of country and Temple complete, King Josiah sent Shaphan son of Azaliah, Maaseiah the mayor of the city, and Joah son of Joahaz the historian to renovate The Temple of God. First they turned over to Hilkiah the high priest all the money collected by the Levitical security guards from Manasseh and Ephraim and the rest of Israel, and from Judah and Benjamin and the citizens of Jerusalem. It was then put into the hands of the foremen managing the work on The Temple of God who then passed it on to the workers repairing God’s Temple—the carpenters, construction workers, and masons—so they could buy the lumber and dressed stone for rebuilding the foundations the kings of Judah had allowed to fall to pieces. The workmen were honest and diligent. Their foremen were Jahath and Obadiah, the Merarite Levites, and Zechariah and Meshullam from the Kohathites—these managed the project. The Levites—they were all skilled musicians—were in charge of the common laborers and supervised the workers as they went from job to job. The Levites also served as accountants, managers, and security guards.
14-17 While the money that had been given for The Temple of God was being received and dispersed, Hilkiah the high priest found a copy of The Revelation of Moses. He reported to Shaphan the royal secretary, “I’ve just found the Book of God’s Revelation, instructing us in God’s way—found it in The Temple!” He gave it to Shaphan, who then gave it to the king. And along with the book, he gave this report: “The job is complete—everything you ordered done is done. They took all the money that was collected in The Temple of God and handed it over to the managers and workers.”
18 And then Shaphan told the king, “Hilkiah the priest gave me a book.” Shaphan proceeded to read it out to the king.
19-21 When the king heard what was written in the book, God’s Revelation, he ripped his robes in dismay. And then he called for Hilkiah, Ahikam son of Shaphan, Abdon son of Micah, Shaphan the royal secretary, and Asaiah the king’s personal aide. He ordered them all: “Go and pray to God for me and what’s left of Israel and Judah. Find out what we must do in response to what is written in this book that has just been found! God’s anger must be burning furiously against us—our ancestors haven’t obeyed a thing written in this book of God, followed none of the instructions directed to us.”
22-25 Hilkiah and those picked by the king went straight to Huldah the prophetess. She was the wife of Shallum son of Tokhath, the son of Hasrah, who was in charge of the palace wardrobe. She lived in Jerusalem in the Second Quarter. The men consulted with her. In response to them she said, “God’s word, the God of Israel: Tell the man who sent you here, ‘God has spoken, I’m on my way to bring the doom of judgment on this place and this people. Every word written in the book read by the king of Judah will happen. And why? Because they’ve deserted me and taken up with other gods; they’ve made me thoroughly angry by setting up their god-making businesses. My anger is raging white-hot against this place and nobody is going to put it out.’
26-28 “And also tell the king of Judah, since he sent you to ask God for direction, God’s comment on what he read in the book: ‘Because you took seriously the doom of judgment I spoke against this place and people, and because you responded in humble repentance, tearing your robe in dismay and weeping before me, I’m taking you seriously. God’s word. I’ll take care of you; you’ll have a quiet death and be buried in peace. You won’t be around to see the doom that I’m going to bring upon this place and people.’”
The men took her message back to the king.
29-31 The king acted immediately, assembling all the elders of Judah and Jerusalem, and then proceeding to The Temple of God bringing everyone in his train—priests and prophets and people ranging from the least to the greatest. Then he read out publicly everything written in the Book of the Covenant that was found in The Temple of God. The king stood by his pillar and before God solemnly committed himself to the covenant: to follow God believingly and obediently; to follow his instructions, heart and soul, on what to believe and do; to confirm with his life the entire covenant, all that was written in the book.
32 Then he made everyone in Jerusalem and Benjamin commit themselves. And they did it. They committed themselves to the covenant of God, the God of their ancestors.
33 Josiah did a thorough job of cleaning up the pollution that had spread throughout Israelite territory and got everyone started fresh again, serving and worshiping their God. All through Josiah’s life the people kept to the straight and narrow, obediently following God, the God of their ancestors.
* * *
2 Chronicles 34
New English Translation
Josiah Institutes Religious Reforms
34 Josiah was eight years old when he became king, and he reigned for thirty-one years in Jerusalem. 2 He did what the Lord approved[a] and followed in his ancestor David’s footsteps;[b] he did not deviate to the right or the left.
3 In the eighth year of his reign, while he was still young, he began to seek the God of his ancestor[c] David. In his twelfth year he began ridding[d] Judah and Jerusalem of the high places, Asherah poles, idols, and images. 4 He ordered the altars of the Baals to be torn down,[e] and broke the incense altars that were above them. He smashed the Asherah poles, idols, and images, crushed them, and sprinkled the dust over the tombs of those who had sacrificed to them. 5 He burned the bones of the pagan priests[f] on their altars; he purified Judah and Jerusalem. 6 In the cities of Manasseh, Ephraim, and Simeon, as far as Naphtali, and in the ruins[g] around them, 7 he tore down the altars and Asherah poles, demolished the idols, and smashed all the incense altars throughout the land of Israel. Then he returned to Jerusalem.
8 In the eighteenth year of his reign, he continued his policy of purifying the land and the temple.[h] He sent Shaphan son of Azaliah, Maaseiah the city official, and Joah son of Joahaz the secretary to repair the temple of the Lord his God. 9 They went to Hilkiah the high priest and gave him the silver that had been brought to God’s temple. The Levites who guarded the door had collected it from the people of[i] Manasseh and Ephraim and from all who were left in Israel, as well as from all the people of[j] Judah and Benjamin and the residents of[k] Jerusalem. 10 They handed it over to the construction foremen[l] assigned to the Lord’s temple. They in turn paid the temple workers to restore and repair it.[m] 11 They gave money to the craftsmen and builders to buy chiseled stone and wood for the braces and rafters of the buildings that the kings of Judah had allowed to fall into disrepair.[n] 12 The men worked faithfully. Their supervisors were Jahath and Obadiah (Levites descended from Merari), as well as Zechariah and Meshullam (descendants of Kohath). The Levites, all of whom were skilled musicians, 13 supervised the laborers and all the foremen on their various jobs.[o] Some of the Levites were scribes, officials, and guards.
14 When they took out the silver that had been brought to the Lord’s temple, Hilkiah the priest found the law scroll the Lord had given to Moses. 15 Hilkiah informed Shaphan the scribe, “I found the law scroll in the Lord’s temple.” Hilkiah gave the scroll to Shaphan. 16 Shaphan brought the scroll to the king and reported,[p] “Your servants are doing everything assigned to them. 17 They melted down the silver in the Lord’s temple[q] and handed it over to the supervisors and the construction foremen.” 18 Then Shaphan the scribe told the king, “Hilkiah the priest has given me a scroll.” Shaphan read it out loud before the king. 19 When the king heard the words of the law, he tore his clothes. 20 The king ordered Hilkiah, Ahikam son of Shaphan, Abdon son of Micah,[r] Shaphan the scribe, and Asaiah the king’s servant, 21 “Go, ask the Lord[s] for me and for those who remain in Israel and Judah about the words of this scroll that has been discovered. For the Lord’s great fury has been ignited[t] against us, because our ancestors did not obey the word of the Lord by living[u] according to all that is written in this scroll.”
22 So Hilkiah and the others sent by the king[v] went to Huldah the prophetess, the wife of Shallum son of Tokhath, the son of Hasrah,[w] the supervisor of the wardrobe.[x] (She lived in Jerusalem in the Mishneh[y] district.) They stated their business,[z] 23 and she said to them: “This is what the Lord God of Israel says: ‘Say this to the man who sent you to me: 24 “This is what the Lord says: ‘I am about to bring disaster on this place and its residents, all the curses that are recorded in the scroll which they read before the king of Judah. 25 This will happen because they have abandoned me and offered sacrifices[aa] to other gods, angering me with all the idols they have made.[ab] My anger will ignite against this place and will not be extinguished!’” 26 Say this to the king of Judah, who sent you to seek an oracle from the Lord: “This is what the Lord God of Israel says concerning the words you have heard: 27 ‘You displayed a sensitive spirit[ac] and humbled yourself before God when you heard his words concerning this place and its residents. You humbled yourself before me, tore your clothes and wept before me, and I have heard you,’ says the Lord. 28 ‘Therefore I will allow you to die and be buried in peace.[ad] You will not have to witness all the disaster I will bring on this place and its residents.’”’” Then they reported back to the king.
29 The king summoned all the leaders of Judah and Jerusalem.[ae] 30 The king went up to the Lord’s temple, accompanied by all the people of Judah, the residents of Jerusalem, the priests, and the Levites. All the people were there, from the oldest to the youngest. He read aloud all the words of the scroll of the covenant that had been discovered in the Lord’s temple. 31 The king stood by his pillar[af] and renewed[ag] the covenant before the Lord, agreeing to follow[ah] the Lord and to obey his commandments, laws, and rules with all his heart and being,[ai] by carrying out the terms[aj] of this covenant recorded on this scroll. 32 He made all who were in Jerusalem and Benjamin agree to it.[ak] The residents of Jerusalem acted in accordance with the covenant of God, the God of their ancestors. 33 Josiah removed all the detestable idols from all the areas belonging to the Israelites and encouraged[al] all who were in Israel to worship the Lord their God. Throughout the rest of his reign[am] they did not turn aside from following the Lord God of their ancestors.
Footnotes
- 2 Chronicles 34:2 tn Heb “he did what was proper in the eyes of the Lord.”
- 2 Chronicles 34:2 tn Heb “and walked in the ways of David his father.”
- 2 Chronicles 34:3 tn Heb “father.”
- 2 Chronicles 34:3 tn Heb “purifying.”
- 2 Chronicles 34:4 tn Heb “and they tore down before him the altars of the Baals.”
- 2 Chronicles 34:5 tn Heb “the priests”; the qualifying adjective “pagan” has been supplied in the translation for clarity.
- 2 Chronicles 34:6 tn “In their ruins” is the marginal reading (Qere) of the Hebrew text.
- 2 Chronicles 34:8 tn Heb “to purify the land and the house.”
- 2 Chronicles 34:9 tn Heb “from Manasseh and Ephraim.” The words “the people of” are supplied in the translation for clarity. The Hebrew text uses the names “Manasseh and Ephraim” here by metonymy for the people of Manasseh and Ephraim.
- 2 Chronicles 34:9 tn Heb “all Judah and Benjamin.” The words “the people of” are supplied in the translation for clarity. The Hebrew text uses the names “Judah and Benjamin” here by metonymy for the people of Judah and Benjamin.
- 2 Chronicles 34:9 tc The Hebrew consonantal text (Kethib) assumes the reading, “and the residents of.” The marginal reading (Qere) is “and they returned.”
- 2 Chronicles 34:10 tn Heb “doer[s] of the work.”
- 2 Chronicles 34:10 tn Heb “and they gave it to the doers of the work who were working in the house of the Lord to restore and to repair the house.”
- 2 Chronicles 34:11 tn Heb “of the houses that the kings of Judah had destroyed.”
- 2 Chronicles 34:13 tn Heb “[were] over the laborers and were directing every doer of work for work assignment and work assignment.”
- 2 Chronicles 34:16 tn Heb “returned still the king a word, saying.”
- 2 Chronicles 34:17 tn Heb “that was found in the house of the Lord.”
- 2 Chronicles 34:20 tn The parallel account in 2 Kgs 22:12 has the variant spelling “Achbor son of Micaiah.”
- 2 Chronicles 34:21 sn The implication is to seek a prophetic oracle.
- 2 Chronicles 34:21 tc The MT reads נִתְּכָה (nittekah, “has gushed forth”) but the LXX implies נִצְתָה (nitsetah, “has been ignited”).
- 2 Chronicles 34:21 tn Heb “doing.”
- 2 Chronicles 34:22 tn Heb “and those who [were sent by] the king.”
- 2 Chronicles 34:22 tn The parallel account in 2 Kgs 22:14 has the variant spelling “son of Tikvah, the son of Harhas.”
- 2 Chronicles 34:22 tn Heb “the keeper of the clothes.”
- 2 Chronicles 34:22 tn Or “second.” For a discussion of the possible location of this district, see M. Cogan and H. Tadmor, II Kings (AB), 283.
- 2 Chronicles 34:22 tn Heb “and they spoke to her like this.”
- 2 Chronicles 34:25 tn Or “burned incense.”
- 2 Chronicles 34:25 tn Heb “angering me with all the work of their hands.” The present translation assumes this refers to idols they have manufactured (note the preceding reference to “other gods”). However, it is possible that this is a general reference to their sinful practices, in which case one might translate, “angering me by all the things they do.”
- 2 Chronicles 34:27 tn Heb “Because your heart was tender.”
- 2 Chronicles 34:28 tn Heb “Therefore, behold, I am gathering you to your fathers, and you will be gathered to your tomb in peace.”
- 2 Chronicles 34:29 tn Heb “and the king sent and gathered all the elders of Judah and Jerusalem.”
- 2 Chronicles 34:31 tc This assumes an emendation to עַמּוּדוֹ (ʿammudo), see 23:13. The MT reads “at his place.”
- 2 Chronicles 34:31 tn Heb “cut,” that is, “made” or “agreed to.”
- 2 Chronicles 34:31 tn Heb “walk after.”
- 2 Chronicles 34:31 tn Or “soul.”
- 2 Chronicles 34:31 tn Heb “words.”
- 2 Chronicles 34:32 tn Heb “and he caused to stand everyone who was found in Jerusalem and Benjamin.”
- 2 Chronicles 34:33 tn Or “caused, forced.”
- 2 Chronicles 34:33 tn Heb “All his days.”
Het Boek Copyright © 1979, 1988, 2007 by Biblica, Inc.®
Used by permission. All rights reserved worldwide.
© stichting BasisBijbel 2013 Gecorrigeerde tekst © 2015 Alle rechten voorbehouden Uitgegeven bij de ZakBijbelBond: 2016
Copyright © 1993, 2002, 2018 by Eugene H. Peterson
NET Bible® copyright ©1996-2017 by Biblical Studies Press, L.L.C. http://netbible.com All rights reserved.