ความทุกข์ลำเค็ญของอิสราเอล

อนิจจาหมดหวังเสียแล้วหนอ!
ข้าพเจ้าเป็นเหมือนคนไปเก็บผลไม้ในฤดูร้อน
หลังจากเขาเก็บองุ่นไปหมดสวนแล้ว
ไม่มีพวงองุ่นให้รับประทาน
ไม่มีทั้งมะเดื่อต้นฤดูที่ปรารถนา
คนชอบธรรมสูญสิ้นไปจากแผ่นดิน
ไม่มีคนซื่อตรงเหลืออยู่สักคนเดียว
ทุกคนซุ่มดักฆ่าคน
ต่างก็เหวี่ยงตาข่ายดักพี่น้องของตน
มือสองข้างช่ำชองในการทำชั่ว
ผู้ปกครองเรียกร้องของกำนัล
ตุลาการรับสินบน
ผู้มีอิทธิพลบงการตามใจชอบ
พวกเขาทั้งหมดคบคิดกัน
แม้แต่คนที่ดีที่สุดในหมู่พวกเขาก็เป็นเหมือนต้นหนาม
คนที่ซื่อตรงที่สุดก็เลวยิ่งกว่าหนามแหลม
วันของผู้ที่จับตาดูเจ้าก็มาถึงแล้ว
เป็นวันที่พระเจ้ามาเยือนท่าน
บัดนี้ถึงเวลาแล้วที่พวกเขาจะว้าวุ่นสับสน
อย่าวางใจเพื่อนบ้าน
อย่ามั่นใจในมิตรสหาย
แม้แต่หญิงในอ้อมอก
จงระวังคำพูดของท่าน
เพราะลูกชายจะดูหมิ่นพ่อ
ลูกสาวจะลุกขึ้นมาขัดแย้งกับแม่
ลูกสะใภ้ขัดแย้งกับแม่สามี
ศัตรูของเขาจะเป็นคนในครัวเรือนของเขาเอง

แต่ส่วนข้าพเจ้าจะมุ่งหวังในองค์พระผู้เป็นเจ้า
ข้าพเจ้ารอคอยพระเจ้าพระผู้ช่วยของข้าพเจ้า
พระเจ้าของข้าพเจ้าจะทรงสดับฟังข้าพเจ้า

อิสราเอลจะลุกขึ้นมา

ศัตรูของข้าเอ๋ย! อย่ากระหยิ่มยิ้มเยาะข้าเลย
ถึงแม้ข้าล้มลง ข้าจะลุกขึ้นมาอีก
ถึงแม้ข้านั่งอยู่ในความมืด
องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงเป็นความสว่างของข้า
เพราะข้าพเจ้าได้ทำบาปต่อพระองค์
ข้าพเจ้าก็จะทนรับพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ตราบจนพระองค์ทรงว่าคดีให้
และผดุงสิทธิ์ของข้าพเจ้าไว้
พระองค์จะทรงนำข้าพเจ้าออกมาสู่ความสว่าง
ข้าพเจ้าจะเห็นความชอบธรรมของพระองค์
10 แล้วศัตรูของข้าพเจ้าจะเห็น
และถูกปกคลุมด้วยความอับอาย
ผู้ที่พูดกับข้าพเจ้าว่า
“ไหนล่ะพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน?”
ตาของข้าพเจ้าจะเห็นเขาล้มลง
บัดนี้แหละที่เขาจะถูกเหยียบย่ำอยู่ใต้ฝ่าเท้า
เหมือนเลนบนถนน

11 วันสร้างกำแพงให้เจ้าจะมาถึง
เป็นวันที่จะขยายอาณาเขตของเจ้าออกไป
12 ในวันนั้นผู้คนจะมาหาเจ้า
จากอัสซีเรียและเมืองต่างๆ ของอียิปต์
แม้จากอียิปต์ถึงยูเฟรติส
จากทะเลจดทะเล
และจากภูเขาจดภูเขา
13 โลกจะเริศร้างเพราะชาวโลก
นั่นเป็นผลจากการกระทำของเขา

คำอธิษฐานและสรรเสริญ

14 ขอทรงเลี้ยงดูประชากรของพระองค์ด้วยไม้เท้า
เลี้ยงดูฝูงแกะที่เป็นกรรมสิทธิ์ของพระองค์
ซึ่งดำรงชีพด้วยตนเองอยู่ในป่า
ในทุ่งหญ้าอุดมสมบูรณ์[a]
ให้พวกเขาหากินในบาชานและกิเลอาด
เหมือนในอดีตนานมาแล้ว

15 “เหมือนเมื่อครั้งเจ้าออกมาจากอียิปต์
เราจะแสดงให้เจ้าเห็นการอัศจรรย์ของเรา”

16 ประชาชาติต่างๆ จะเห็นแล้วอับอาย
และจะหมดอำนาจอย่างสิ้นเชิง
พวกเขาจะยกมือปิดปาก
และหูของพวกเขาหนวกไป
17 พวกเขาจะเลียฝุ่นเหมือนงู
เหมือนสัตว์เลื้อยคลานตามพื้นดิน
พวกเขาจะตัวสั่นงันงกออกมาจากถ้ำ
พวกเขาจะหันมาหาพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราด้วยความยำเกรง
และจะกลัวพระองค์
18 ผู้ใดเป็นพระเจ้าเสมอเหมือนพระองค์
ผู้ทรงยกบาปและอภัยการล่วงละเมิดของชนหยิบมือที่เหลือ
อันเป็นกรรมสิทธิ์ของพระองค์?
พระองค์ไม่ได้ทรงพระพิโรธอยู่เนืองนิตย์
แต่ทรงปีติยินดีที่จะแสดงพระเมตตา
19 พระองค์จะทรงเอ็นดูสงสารเราอีก
จะทรงเหยียบบาปทั้งหลายของเราไว้ใต้พระบาท
และเหวี่ยงความชั่วช้าทั้งหมดของเราลงสู่ทะเลลึก
20 พระองค์จะทรงสัตย์จริงต่อยาโคบ
และจะแสดงความเมตตาแก่อับราฮัม
ดังที่พระองค์ได้ทรงปฏิญาณไว้กับบรรพบุรุษของเรา
เมื่อครั้งนานมาแล้ว

Footnotes

  1. 7:14 หรือกลางภูเขาคารเมล